«Γενικότερα, σημειώνει η Αλ. Παπαρήγα, η ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ και η διεύρυνση της ΕΕ είναι ένα ακόμα βήμα για την ισχυροποίηση του πραγματικού εχθρού των εργαζομένων, δηλαδή του κοινοτικού ιμπεριαλισμού και της ελληνικής ολιγαρχίας. Η ΕΕ είναι ένας διακρατικός ιμπεριαλιστικός πόλος, που έχει στόχο να ενισχύει περισσότερο το καπιταλιστικό σύστημα, να παρεμποδίσει την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, να χτυπήσει τα λαϊκά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, τελικά να φράξει το δρόμο στην προοπτική του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα, το κοινοτικό επιτελείο προσπαθεί να αντεπεξέλθει στον ισχυρό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και να εδραιώσει τη θέση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στη διεθνή αγορά.

Η ΕΕ έχει χαράξει ένα στρατηγικό πλαίσιο, που εξυπηρετεί αυτούς τους στόχους. Πρόκειται για την κατοχύρωση στο εσωτερικό της των ελευθεριών κίνησης κεφαλαίου, εργασίας, εμπορευμάτων, που διευκολύνεται από την ύπαρξη κοινού νομίσματος, του ευρώ. Η λειτουργία του ευρώ θα έχει και αυτή το "κόστος" της, το οποίο όμως θα πληρώσουν μόνον οι εργαζόμενοι. Παρά τις συμφωνίες κυρίων και τις διακηρύξεις της κυβέρνησης, έχουμε ήδη γεύση των ανατιμήσεων. Οι κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές στα ζητήματα στρατηγικής σημασίας (π.χ. "Λευκή Βίβλος" για Παιδεία - Εργασία - Ενέργεια) υπηρετούν αυτό το στρατηγικό πλαίσιο και προωθούν μια συνολική αναδιάρθρωση, που συμπιέζει την τιμή της εργατικής δύναμης. Η επιτάχυνση των συγχωνεύσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της πλήρους εμπορευματοποίησης της Παιδείας και της Υγείας πηγαίνει χέρι χέρι με τη μαζικοποίηση της κατηγορίας του περιπλανώμενου, μισοειδικευμένου, φθηνού προλεταριάτου, που δουλεύει με όρους αυτασφάλισης και ελαστικό ωράριο».