Να υποβαθμίσει τη σημασία του ταξιδιού του Κ. Σημίτη στην Ουάσιγκτον επιχειρεί το Μέγαρο Μαξίμου, προφανώς γιατί έχει τους λόγους του. Πέρα από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, χαρακτηριστικό είναι και το άρθρο του Αλ. Παπαχελά (στο προχτεσινό «Βήμα»), στο οποίο επιχειρείται μια «αποδραματοποίηση» του ταξιδιού με διαπιστώσεις του τύπου «τι πιο φυσικό για τον πρωθυπουργό μιας σύμμαχης χώρας να συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του»(!) ή «ούτε η ελληνική ούτε και η αμερικανική πλευρά περιμένουν τίποτα ιδιαίτερο από αυτή την επίσκεψη». Ασφαλώς και δεν είναι έτσι τα πράγματα και αυτό που επιδιώκεται είναι να δημιουργηθεί εκ των προτέρων μια «συνωμοσία σιωπής» γύρω από το μέγεθος των παραχωρήσεων που θα αναγκαστεί να κάνει ο Κ. Σημίτης στο Λευκό Οίκο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι ο Πρόεδρος Μπους ήταν αυτός που προσκάλεσε και όρισε την ημερομηνία της επίσκεψης, ενώ ο Κ. Σημίτης επιχειρούσε να την αναβάλει... Αρα, είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος «κάτι θέλει» από τον «δικό μας»...

Αν χρειαζόταν κάποια απόδειξη ότι τα πράγματα είναι αρκετά σκούρα για τον Κ. Σημίτη, αρκεί να σημειωθεί η παρέμβαση που υποχρεώθηκε να κάνει ο Κ. Στεφανόπουλος και να παραπονεθεί ότι οι ΗΠΑ παίρνουν το μέρος της Τουρκίας. Αρα, ο πρωθυπουργός είναι με την πλάτη στον τοίχο, και το χειρότερο: Δεν μπορεί να ξεφύγει με την πολιτική της υποτέλειας.