Η επικοινωνική πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυτών των ημερών, κινείται ανάμεσα σε «ρεμπετάδικα» ουζάδικα και τσιπουράδικα. Ανάμεσα σε μετασκευασμένες αποθήκες παντός υλικού, που προσφέρονται ως σκηνικό, για τις φιγούρες υπουργών, βουλευτών και υποψηφίων, κατά την υφέρπουσα προεκλογική περίοδο.

Δε φταίνε, βέβαια, οι ρεμπέτικοι χοροί, όταν μάλιστα εκφράζονται από γνήσιους λαϊκούς εκφραστές, ούτε το ούζο, το τσίπουρο και η δυσεύρετη πια, καλή ρετσίνα. Εκείνο που φταίει είναι η λαϊκίζουσα σκηνοθεσία που εντάσσει χορούς, τραγούδια, ρεμπέτικα, «κουταλάκια» και λικνιστικά ξεφαντώματα σε στημένα προεκλογικά τεχνάσματα, μπροστά μάλιστα, σε έγκαιρα υποψιασμένα και ειδοποιημένα τηλεοπτικά συνεργεία που απαθανατίζουν τους... λεβέντες!

Πού είσαστε, παλιοί κουτσαβάκηδες του Ψυρρή, τις εποχές του Μπαϊρακτάρη να δείτε ορισμένους πολιτικούς να ρίχνουν έντεχνα στον ώμο, το σακάκι, για ένα πιο μόρτικο, μάγκικο, ζόρικο και «μεταμφιεσμένο» προεκλογικό ρεμπέτικο.

Πάντοτε, φαίνεται θα υπάρχουν ολέθριοι συμβουλάτορες που σήμερα ονομάζονται «κατασκευαστές εικόνας», (ίματζ μέικερ) που συμπαρασύρουν πολιτικά πρόσωπα σε επιδείξεις που δεν τους ταιριάζουν. Ετσι δεν υπάρχει πεζοδρομική πολιτική εμφάνιση, χωρίς ο άλφα, ή ο δείνα της αντιπαράθεσης να μην περιφέρεται μ' ένα ρακοπότηρο στο χέρι. Και από κοντά να τους ακολουθεί ένα κατευθυνόμενο, ή, αυθορμήτως προσφερόμενο, καραφάκι.

Αυτές τις μέρες, όπως λένε οι κακές γλώσσες, νυχτερινά κέντρα έχουν μεταβληθεί σε πολιτικούς προθαλάμους από εκείνους που χρησιμοποιούν τις χορευτικές πίστες σε αγώνες κομματικού λαϊκισμού.

Να θυμηθούμε τον ήρωα του Καζαντζάκη, που, όταν δεν μπορούσε να εκφράσει κάτι με το λόγο, το «χόρευε». Τώρα, οι ψευτομίμοι ούτε γνήσιο λόγο εκφέρουν, ούτε το χορευτικό πάθος. Κάτω από καταρράχτες λουλουδιών και του ορυμαγδού των σπασμένων πιάτων, η πολιτική αντιπαράθεση των δύο αντιπάλων παίρνει και αρχοντορεμπέτικες διαστάσεις.

Μερικοί μάλιστα τους χορεύουν, ωσάν να εκφράζουν το: «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».