Και νέα επιδοτούμενα προγράμματα εκπαίδευσης, κατάρτισης, απόκτησης εργασιακής εμπειρίας κλπ. κλπ., εξαγγέλλει το υπουργείο Εργασίας για την «καταπολέμηση της ανεργίας»... Καλά, δεν κάνουν αυτοί οι κύριοι τον κόπο να πάνε μια βόλτα εκεί, στις ατελείωτες ουρές, που σχηματίζουν καθημερινά το τελευταίο διάστημα δεκάδες χιλιάδες άνεργοι νέοι, αναζητώντας μια θέση εργασίας στο Δημόσιο και στις τράπεζες, να δουν από πόσα πτυχία και μεταπτυχιακά έχουν πολλοί από αυτούς και από πόσα σεμινάρια έχουν περάσει οι υπόλοιποι. Να δουν ακόμα και κάτι άλλο, που ίσως πονάει περισσότερο: Φοιτητές, παιδιά που σκοτώθηκαν να περάσουν στο πανεπιστήμιο και μάλιστα στη σχολή της πρώτης επιλογής τους, να είναι έτοιμα να τα παρατήσουν μπροστά στην προοπτική της ανεργίας «μετά πτυχίου» και να αναζητούν απεγνωσμένα, πλην όμως «έγκαιρα», μια... σίγουρη θέση εργασίας.

Τι επιβεβαιώνουν για μια ακόμα φορά αυτά τα φαινόμενα; Οτι τα περιβόητα προγράμματα το μόνο που σίγουρα εξασφαλίζουν είναι επιδοτήσεις και τζάμπα εργατικό δυναμικό, εναλλασσόμενο κατά πυκνά διαστήματα, στους εργοδότες. Σε κάποιους από τους άνεργους νέους, το πολύ πολύ να εξασφαλίσουν μια απασχόληση για κάτι μήνες ή κάποιο επιδοματάκι, για να ξεχνάνε για λίγο τον πόνο τους.