Η τρόικα αποχώρησε ευχαριστημένη κατά δήλωσή της απ' την πορεία υλοποίησης της πολιτικής που συνομολόγησε με την ελληνική κυβέρνηση και απ' την αποφασιστικότητα της τελευταίας να ξεθεμελιώσει κάθε δικαίωμα όλων των εργαζομένων, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, των αυτοαπασχολούμενων, μικρών εμπόρων και βιοτεχνών, των αγροτών, θεμελιώνοντας για το λαό τον εφιάλτη της ανέχειας, της ανασφάλειας, της αδυναμίας κάλυψης στοιχειωδών αναγκών του. Στα βάρβαρα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί και τις συνέπειές τους βιώνει κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια, συμφωνήθηκε να προστεθούν: Νέα δραστική μείωση μισθών που θα εξανεμίσει το ήδη ισχνό λαϊκό εισόδημα. Απολύσεις συμβασιούχων που θα γιγαντώσουν τον εφιάλτη της ανεργίας, με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στο έλεος της μοίρας τους και πολλούς περισσότερους να μετατάσσονται στον προθάλαμο της ανεργίας.

Ακόμα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που θα γενικεύσουν την εργασιακή ανασφάλεια καθιστώντας τους εργαζόμενους ομήρους της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια που ορθώνουν νέα εμπόδια στην πρόσβαση του λαού σε υπηρεσίες πολύτιμες για την ανθρώπινη ζωή. Παράδοση δημόσιων υποδομών και περιουσίας στο μεγάλο κεφάλαιο για εκμετάλλευση που θα του αποφέρει πρόσθετα κέρδη. Είναι προφανές ότι για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, τρόικα και κυβέρνηση, με τη βοήθεια της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. κι άλλων υποστυλωμάτων τους, επιδιώκουν να εξανδραποδίσουν το λαό. Να τον παραδώσουν σιδηροδέσμιο στους κεφαλαιοκράτες ώστε να μην πέφτει στα χέρια του ούτε ψίχουλο απ' τον ασύλληπτο πλούτο που παράγει.

Η επιδίωξή τους σκοντάφτει στη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή. Τη βλέπουν, τη φοβούνται και προσπαθούν με ψέματα και εκβιαστικά διλήμματα να την ελέγξουν, να την αμβλύνουν ή έστω να την εκτρέψουν σε ανώδυνα για το σύστημά τους κανάλια. «Γεννούν» πολιτικά μορφώματα με προκαθορισμένη αποστολή να συνδράμουν την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, πιστεύοντας πως ο λαός θα ξεγελαστεί παίρνοντας το παλιό για νέο και θα απομακρύνουν την ώρα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την οργή του. Είναι πια η ώρα οι άνθρωποι του μόχθου να σχεδιάσουν και να θέσουν σε εφαρμογή την απάντησή τους. Να σταματήσουν να καταπίνουν την οργή τους, να της δώσουν τόπο να εκφραστεί στους δρόμους του αγώνα. Να μην υπομείνουν άλλες θυσίες και βάσανα, να μην ανέχονται στις δικές τους πλάτες να στηρίζονται τα κολοσσιαία κέρδη των μονοπωλίων.

Ο δρόμος στον οποίο τους καλούν η ΕΕ, η κυβέρνηση και οι άλλες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου δεν οδηγεί σε τίποτα το θετικό για τους ίδιους, σε κάθε του στροφή νέα βάσανα θα τους περιμένουν. Ο φόβος, η μοιρολατρία, η συναίνεση, η ανοχή είναι σκαπανείς που διανοίγουν αυτόν το δρόμο προς όφελος της πλουτοκρατίας. Στον αντίποδα η συσπείρωση, η οργάνωση, η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η διαμόρφωση ενός κοινού εργατικού - λαϊκού μετώπου πάλης και αντεπίθεσης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής είναι οι σκαπανείς του άλλου δρόμου ανάπτυξης προς όφελος του λαού και των συμφερόντων του. Οι ίδιες οι εξελίξεις καθιστούν αυτή την επιλογή μοναδική για το λαό και της προσδίδουν το χαρακτήρα του κατεπείγοντος.