ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ: «Εως τον Μάρτιο πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί συγκεκριμένες αλλαγές στην οργάνωση και τη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Θίγουν κάποια από τα λεγόμενα κεκτημένα, αλλά διορθώνουν και παθογένειες. Και πάντως είναι αναπόφευκτες. Σε κάθε περίπτωση, εάν εντός του πρώτου τριμήνου του προσεχούς έτους δεν πετύχουμε κάποιους συγκεκριμένους στόχους, η τέταρτη δόση του δανείου με βάση το οποίο επιβιώνει η χώρα, θα καθυστερήσει. 'Η δεν θα υπάρξει ποτέ - με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό».

ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: «Η επίτευξη των παραπάνω στόχων αφορά τους χώρους στους οποίους παρατηρείται απεργιακή κινητικότητα με βασική επιδίωξη την... ακύρωση αυτών των προϋποθέσεων. Είναι σαν να προσπαθεί κάποιος να κόψει το κλαδί στο οποίο κάθονται ο ίδιος και οι γύρω του. Αν οι κινητοποιήσεις εμποδίσουν πράγματι τις αλλαγές που επιχειρούνται σε κάθε χώρο, τότε οι πρώτοι που θα χάσουν θα είναι οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον χώρο και μαζί τους όλοι οι υπόλοιποι. Αλλά ακόμη κι αν δεν φέρουν αποτέλεσμα πάλι λειτουργούν αρνητικά, γιατί και οι εντυπώσεις αναστάτωσης που δημιουργούν αρκούν για να βλάψουν τη γενικότερη προσπάθεια ανάκαμψης. Και βεβαίως συνιστά ανισότητα να διεκδικούν επιμέρους δικαιώματα όσοι δεν πρόκειται να χάσουν το βασικό τους δικαίωμα: τη δουλειά τους».

ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ: «Το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό. Αλλά δεν μπορεί να ασκείται στα τυφλά και με κλαδική ιδιοτέλεια. Ούτε παραβλέποντας ότι οι συνέπειες της κρίσης, που βιώνουν πολύ πιο δραματικά άλλοι εργαζόμενοι, θα αρθούν μόνον αν πετύχει - μια ώρα αρχύτερα - η συνολική επιχείρηση σωτηρίας της οικονομίας» (τα αποσπάσματα από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).