Πρέπει να πέσει στο κενό και να γυρίσει μπούμερανγκ η ύπουλη και επικίνδυνη προπαγάνδα της κυβέρνησης και των αστικών ΜΜΕ ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές που προωθούνται είναι τάχα λιγότερο επώδυνες από το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων που προηγήθηκε. Τίποτα πιο αναληθές. Πίσω από τον εύηχο όρο «διαρθρωτικές αλλαγές» κρύβεται η πιο άγρια αντιλαϊκή πολιτική, που ισοπεδώνει τα δικαιώματα και τη ζωή του λαού. Ο όρος «διαρθρωτικές αλλαγές» στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να είναι ταυτισμένος με τον όρο εγκληματική πολιτική σε βάρος του λαού. Οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι το επίκεντρο του πολέμου της πλουτοκρατίας κατά του λαού. Είναι οι αντιδραστικές αλλαγές, που προετοίμαζαν δεκαετίες τώρα και με την κρίση βρήκαν την ευκαιρία. Είναι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που διαμορφώνουν το λεγόμενο «αναπτυξιακό μοντέλο», με κυρίαρχο χαρακτηριστικό τη δραστική «υποτίμηση» της αξίας της εργατικής δύναμης και τη διάλυση του λεγόμενου κράτους πρόνοιας. Με απλά λόγια, διαρθρωτικές αλλαγές σημαίνει κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και άρα του κατώτατου μισθού, σημαίνει δουλειά χωρίς ωράρια, δουλειά μαύρη και ανασφάλιστη, δίχως συνδικαλιστικό κίνημα, σημαίνει εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, σύγχρονοι σκλάβοι στα κάτεργα των καπιταλιστών... Σημαίνει, επίσης, κατάργηση των συντάξεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, σημαίνει νοσοκομεία - επιχειρήσεις και πανεπιστήμια - ΑΕ... Ακριβώς γι' αυτό κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία έχουν λυσσάξει για να τις περάσουν. Είναι επείγον, λοιπόν, να οργανωθεί η λαϊκή - ταξική πάλη για την απόκρουση και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.