Ο τρόπος που η πλειοψηφία στην ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ ΟΤΑ) χειρίστηκε το ζήτημα των πρόσφατων κινητοποιήσεων του κλάδου, δείχνει πως οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού μπορούν να μετατρέψουν μορφές αγώνα από όπλο στα χέρια των εργατών σε μέσο καλλιέργειας μοιρολατρίας, αναποτελεσματικότητας και τελικά υποταγής στις πολιτικές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου.

Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι η ΠΑΣΚΕ (που έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην ΠΟΕ ΟΤΑ) μαζί με την ΑΣΚ (παράταξη του Συνασπισμού) αποφάσισαν να προχωρήσει ο κλάδος σε απεργία την περασμένη Παρασκευή, σε αποχή το Σαββατοκύριακο και 48ωρη την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη. Ξέρουν πολύ καλά ότι για να πετύχει - από την άποψη της συμμετοχής - μια τέτοια κινητοποίηση, θα έπρεπε να υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα ενημέρωσης και προετοιμασίας, οργάνωσης μαζικών διαδικασιών ώστε να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων. Ομως γι' αυτά δεν έκαναν τίποτα. Αλλωστε δυνάμεις τους σε πρωτοβάθμιο επίπεδο προπαγάνδιζαν ότι δεν απεργούν, ακόμη και σε επίπεδο Γενικών Συνελεύσεων πρωτοβάθμιων σωματείων υπονομεύοντας την απεργία εν τη γενέσει της. Εφτασαν ακόμα και να γίνουν απεργοσπάστες, όπως π.χ. σε Νέα Σμύρνη, Χαϊδάρι, Χίο, Χανιά. Ουσιαστικά έδρασαν ως δύναμη ανάσχεσης των όποιων διαθέσεων υπάρχουν για κινητοποιήσεις στους εργαζόμενους, πολύ περισσότερο που η ηγεσία ενός συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να δρα με τακτική που να σπάει τη μοιρολατρία, τραβώντας τους εργαζόμενους στη δράση για τα συμφέροντά τους, το δίκιο τους.

Η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ έκανε ακριβώς το αντίθετο γιατί δεν είναι ενάντια, αλλά στήριγμα αυτών των πολιτικών. Ετσι, κήρυξε μια κινητοποίηση, εκ των προτέρων καταδικασμένη, καλλιεργώντας στους εργαζόμενους την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας. Ανάλογα έπραξε και η δεύτερη Ομοσπονδία του κλάδου (ΠΟΠ ΟΤΑ) που ελέγχεται από τη ΔΑΚΕ. Με τον ίδιο τρόπο κήρυξε απεργία για σήμερα. Είναι ολοφάνερο ότι και οι δύο αποφεύγουν ακόμα και σε ένα στοιχειώδες επίπεδο την ανάπτυξη κοινής δράσης. Εξίσου αποκαλυπτικό παράδειγμα αποτελεί η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (Συνασπισμός). Η πλειοψηφία κηρύσσει κινητοποιήσεις, υπονομεύοντας όμως τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, αφού π.χ. ζητά παραχώρηση κοιτασμάτων λιγνίτη σε ιδιώτες.

Τα παραπάνω αποκαλύπτουν πόσο επικίνδυνες και αποπροσανατολιστικές για τους εργαζόμενους είναι οι πρακτικές που εφαρμόζουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στο έργο που έχουν αναλάβει εκτός των άλλων περιλαμβάνεται ο εκφυλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος και των μορφών πάλης, η υπονόμευση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων. Η προβολή συντεχνιακών, αποσπασματικών αιτημάτων, ακίνδυνων για τους αντίπαλους των εργαζομένων. Τα γεγονότα υπάρχουν και συσσωρεύονται διαρκώς ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν πλέον να αντιληφθούν ότι οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι εχθροί τους. Στέκονται εμπόδιο στην ταξική πάλη και απαραίτητος όρος για την ανάπτυξή της είναι οι εργαζόμενοι να τις παραμερίσουν και να συσπειρωθούν μαζικά με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις.