«Οταν υπάρχουν κανόνες και επικοινωνία μεταξύ συντεταγμένων κρατών, ο καπιταλισμός ενώνει και αμβλύνει τις αντιθέσεις. Και κάποτε πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως στο Ιράκ, στη Συρία και σε άλλες εμπόλεμες χώρες το πρόβλημα δεν είναι το κέρδος των καπιταλιστών της Δύσης, αλλά τα τεράστια φυλετικά, θρησκευτικά και πολεμικά ζητήματα αυτών των λαών». Κι όμως δεν είναι κακογραμμένο ανέκδοτο, αλλά μια από τις... εμβριθείς αναλύσεις που διαβάσαμε χτες στον Τύπο για τη συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου με τον ηγέτη της Β. Κορέας. Ολα αυτά γράφονται την ώρα που στα κατά τ' άλλα «συντεταγμένα» καπιταλιστικά κράτη του G7... πέφτει ξύλο, οι αντιθέσεις των ΗΠΑ με Ρωσία και Κίνα «χτυπάνε κόκκινο», στο ιμπεριαλιστικό σύστημα συνολικά οξύνονται οι αντιθέσεις, με επίκεντρο τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, αγορών και σφαιρών επιρροής αλλά και τον επιμερισμό των συνεπειών από τα «μαύρα σύννεφα» που ξαναμαζεύονται πάνω από τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Την ώρα που η Μέση Ανατολή κυριολεκτικά καίγεται από τους ανταγωνισμούς αυτούς - με την εμπλοκή και της Ελλάδας - ενώ, όπως επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά, οι «συμφωνίες κυρίων» των καπιταλιστών δεν είναι παρά πρόσκαιροι συμβιβασμοί που «εκκολάπτουν» τον «επόμενο γύρο» των ανταγωνισμών και πολέμων. Προκειμένου βέβαια να κρυφτεί η ουσία των εξελίξεων αυτών και άρα το πού βρίσκεται η λύση για τους λαούς, τα αστικά επιτελεία δεν έχουν πρόβλημα να επιστρατεύσουν κάθε λογής απίθανα «εργαλεία» για την ερμηνεία της πραγματικότητας.