Το κεφάλαιο σας ζήτησε να υπονομεύσετε, για παράδειγμα, το δικαίωμα στην απεργία, και να το κάνετε πράξη. Οι εκπρόσωποί του σας χειροκροτούν και σας συγχαίρουν. Εκτός και αν μας πείτε ότι και ο ΣΕΒ, που θέλει να κατεδαφίσει όποιο εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει, ενδιαφέρεται για την εύρυθμη λειτουργία των σωματείων και τη μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες για να έχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα πίεσης και να τους δίνει περισσότερα δικαιώματα, και μισθολογικά και άλλα ζητήματα.

Η ικανότητά σας να αντιστρέφετε την πραγματικότητα θα μείνει πραγματικά παροιμιώδης. Ομως, η ουσία στο συγκεκριμένο είναι ότι ξεκινάτε το ξήλωμα του δικαιώματος της απεργίας!

Δεν σας πήρε ο πόνος ούτε εσάς ούτε τα πολιτικά σας αφεντικά από τον ΣΕΒ για την επέκταση της δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς! Αυτό που σας ενδιαφέρει είναι πώς θα βάλετε παραπέρα εμπόδια!

Οποιος έχει έστω και μία ώρα περάσει από εργοστάσιο ή έστω απέξω τουλάχιστον, από έναν τόπο δουλειάς, ξέρει για τις συνεχείς βάρδιες, ξέρει ότι ο τόπος κατοικίας εκτείνεται σε μήκος πολλών δεκάδων χιλιομέτρων πέρα από τον τόπο δουλειάς για να μαζευτεί το 50+1 των εργαζομένων που είναι στο σωματείο για να έχει απαρτία. Γιατί ξέρετε ότι οι άνθρωποι δουλεύουν σε ένα εργοστάσιο, αλλά μένουν στα γύρω χωριά, στις γύρω πόλεις, απομακρύνονται από το χώρο δουλειάς, στην ουσία όλη τη μέρα τους την περνάνε με το να μετακινηθούν και να γυρίσουν πίσω. Στα περισσότερα εργοστάσια, στους περισσότερους χώρους δουλειάς απαγορεύεται απ' τους εργοδότες μέσα στο χώρο δουλειάς να γίνεται η συνέλευση... Πού λοιπόν θα γίνει αυτή η απαρτία; Κι αυτό είναι πρωτοβάθμιο σωματείο, ούτε καν κλαδικό, είναι εργοστασιακό σωματείο για το οποίο μιλάμε.

Πολύ περισσότερο όταν κάτι συμβαίνει έκτακτα, όταν οι εργάτες πρέπει άμεσα να πιέσουν, να διεκδικήσουν από τον εργοδότη τους, να ζητήσουν να επιλύσει ζητήματα που καθημερινά προκύπτουν στους χώρους δουλειάς, από εργατικά ατυχήματα, θανατηφόρα, μέχρι απολύσεις, μέχρι τόσα άλλα... Και πρέπει να οργανωθεί αμέσως η συνέλευση του σωματείου τους, με το 50+1 αυτών για να 'χουν απαρτία και να αποφασίσουν σε συνέχεια μέσα σε λίγες ώρες για την προκήρυξη του δικαιώματος, που το έχουν κατακτήσει με αίμα, της απεργίας.

Ποιος δεν ξέρει επίσης την εργοδοτική τρομοκρατία; Οτι πολλοί χώροι είναι πραγματικά γκέτο, σήμερα που μιλάμε;

Τα υπαρκτά προβλήματα ανασύνταξης, λειτουργίας του κινήματος, ανεβάσματος της συμμετοχής, βελτίωσης της συνδικαλιστικής λειτουργίας, που είναι υπαρκτά, δεν είναι αρμοδιότητα του αστικού κράτους, της κυβέρνησής του, του ΣΕΒ, δήθεν να κάνουν προσπάθεια να τα επιλύσουν με διάφορα νομικά, κατασταλτικά στην ουσία, αντεργατικά μέτρα.

Αφορούν μόνο τις εσωτερικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος, των εργαζομένων, μέσα απ' τα καταστατικά τους, τις συνελεύσεις τους, τις συνεδριάσεις τους. Οι εργάτες είναι οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν, πώς, πότε και τι πρέπει να κάνουν για να βελτιώσουν τη λειτουργία τους, τη συμμετοχή τους, την αγωνιστική δράση τους. Και αυτό θα κάνουν βέβαια.