Μετά την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης της Διάσκεψης στη Γενεύη, τα αστικά επιτελεία αναθέρμαναν την προσπάθεια να καλλιεργήσουν μια κάλπικη ευφορία. Ομως, αυτό που παζαρεύεται ως «λύση» δεν είναι παρά μια διχοτόμηση της Κύπρου, σε δύο «συνιστώντα κράτη» (σ.σ. «states»), όπως αποτύπωνε ξεκάθαρα, από το Φλεβάρη του 2014, η Κοινή Δήλωση Αναστασιάδη - Ερογλου, όταν σήμανε η επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων.

Η ίδια η Δήλωση ξεκαθάριζε πως «οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση».

Ενδεικτικά είναι τα όσα είχε δηλώσει σε συνέντευξη Τύπου στις αρχές Νοέμβρη και ο ίδιος ο Κύπριος Πρόεδρος, εξηγώντας ότι καθεμία από τις πολιτείες θα έχει την υποχρέωση να διασφαλίζει τη δική της βιωσιμότητα, αλλά «δεν θα καλείται να αποπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις που δημιουργεί η άλλη». Αλλωστε, κατά καιρούς, μετά από τις συναντήσεις Αναστασιάδη - Ακιντζί, οι δύο πλευρές έχουν αποκαλύψει διάφορα για τις συγκλίσεις που εξασφαλίζονταν. Οπως στις αρχές Οκτώβρη, όταν, με την επισήμανση ότι προετοιμάζεται ένας «οδυνηρός συμβιβασμός», διευκρινιζόταν πως ανάμεσα στις αρμοδιότητες των «συνιστωσών πολιτειών» θα είναι και «να συνάπτουν διεθνείς συνθήκες», σε τομείς όπως οι επενδύσεις, αλλά και η «δημοσιονομική βοήθεια».

Τέλος, χαρακτηριστικά είναι και δημοσιεύματα (π.χ. της εφημερίδας «Σημερινή» Κύπρου), σύμφωνα με τα οποία στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης έχει συμφωνηθεί: για τη λήψη αποφάσεων στο υπουργικό συμβούλιο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης (7 Ελληνοκύπριοι, 4 Τουρκοκύπριοι, συν πρόεδρος και αντιπρόεδρος που δεν θα έχουν δικαίωμα ψήφου) θα είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην πλειοψηφούσα άποψη να συμπεριλαμβάνεται τουλάχιστον ένας υπουργός από κάθε κοινότητα. Οταν υπάρχει αδιέξοδο, θα κινητοποιείται ένας «μηχανισμός επίλυσης». Θα συστήνεται τετραμελής επιτροπή, με τη συμμετοχή προέδρου και αντιπροέδρου (που σταθερά θα προέρχονται από τις διαφορετικές κοινότητες) και δύο υπουργών, ένας από κάθε πλευρά. Αν υπάρχει και πάλι αδιέξοδο, θα γίνεται ...κλήρωση για αφαίρεση ενός υπουργού, ώστε να υπάρχει πλειοψηφία 2 - 1. Ο ορισμός του «αδιεξόδου» - σύμφωνα πάντα με τα ίδια δημοσιεύματα - σημειώνεται ότι θα αφορά περιπτώσεις που δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι ομοσπονδιακοί θεσμοί, όταν η απουσία απόφασης οδηγεί σε παράβαση διεθνών κυπριακών υποχρεώσεων ή υποχρεώσεων ως μέλος της ΕΕ, όταν επηρεάζονται τα «ζωτικά συμφέροντα» της Κύπρου και όταν υπάρχει απουσία απόφασης σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας και προϋπολογισμών.

Εξίσου χαρακτηριστικές είναι και συγκλίσεις που φαίνεται να υπάρχουν σε θέματα Δικαιοσύνης. Σε περίπτωση μη λήψης απόφασης και αδιεξόδου στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, θα προστίθεται ...ξένος δικαστής με κλήρωση από έναν κατάλογο Ευρωπαίων δικαστών, πλην Ελλήνων, Τούρκων και Αγγλων.