«Ο Μαμαντού θέλει μια θέση στην παγκόσμια αγορά», γράφει το μήνυμα της αφίσας, που αυτές τις μέρες βρίσκεται κολλημένη στους δρόμους των Βρυξελλών, με την ευκαιρία της εκεί διεξαγωγής της 3ης Ετήσιας Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών, για τα προβλήματα των 49 λιγότερο αναπτυγμένων χωρών του κόσμου.

Ο καθένας καταλαβαίνει, όμως, ότι το κρίσιμο ζήτημα δε βρίσκεται στο τι θέλει ο Μαμαντού και τα εκατοντάδες εκατομμύρια πάμφτωχων και πολύμορφα καταπιεζόμενων των χωρών αυτών - και πολλών άλλων ακόμη - αλλά στο αν μπορεί να βρει τη θέση που θέλει και δικαιούται μέσα στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο και τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση. Στην τελευταία δεκαετία, το παγκόσμιο εμπόριο αυξήθηκε κατά 60%, αλλά μειώθηκε στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες. Μεγάλωσε το χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών και αυτών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Ο παγκόσμιος πλούτος συνεχώς αυξάνεται, αλλά με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια, ενώ διογκώνονται οι στρατιές των ανέργων, των φτωχών και των απόκληρων.

Τα όποια «θέλω» του κάθε Μαμαντού έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των πολυεθνικών, με τον ιμπεριαλισμό και τη νέα τάξη του. Και η μόνη διέξοδος είναι η πάλη των λαών, για την οικοδόμηση ενός άλλου κόσμου, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και φτώχεια. Ενός κόσμου της κοινωνικής προκοπής και της δικαιοσύνης, της φιλίας και της ειρήνης.