Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας, επεξηγώντας την αρνητική ψήφο των βουλευτών του ΚΚΕ στη συζητούμενη έκθεση για το καταστατικό και τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων, ανέφερε τα εξής:

«Ενώ η Συνθήκη της Νίκαιας που προβλέπει τον τρόπο χρηματοδότησης των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων δεν έχει ακόμη επικυρωθεί από τα κράτη - μέλη ώστε να αποκτήσει ισχύ, με περισσή βιασύνη το Συμβούλιο και η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή έφεραν για ψήφιση στην ολομέλεια έκθεση για το καταστατικό και τη χρηματοδότηση των ευρωπαϊκών κομμάτων. Πρόσχημα για τη βιασύνη αυτή είναι το ενδιαφέρον, δήθεν, της ΕΕ για την αυξανόμενη αποχή από τις εκλογές. Το επιχείρημα αυτό δεν έχει ίχνος αλήθειας, όπως άλλωστε έδειξε και η μεγάλη συμμετοχή στις πρόσφατες εκλογές στην Ιταλία, αλλά και όλες οι σχετικές έρευνες που μιλούν για απογοήτευση και αδιαφορία των ψηφοφόρων (λόγω της ασυνέπειας λόγων και έργων των αστικών κομμάτων) για τα τεκταινόμενα στις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο. Αυτή η αποστασιοποίηση θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο με την ίδρυση ευρωπαϊκών κομμάτων που θα έχουν ακόμη πιο χαλαρούς δεσμούς με τους ψηφοφόρους τους.

Με δέλεαρ ειδικά οικονομικά κίνητρα, νομοθετούνται δεσμευτικοί, στην ουσία, κανόνες για την ίδρυση και λειτουργία των ευρωπαϊκών κομμάτων. Οι αυστηρές αυτές δεσμεύσεις αφορούν αφενός το καταστατικό τους, και αφ' ετέρου την εκλογική δύναμη που πρέπει να συγκεντρώνει ένα κόμμα για να θεωρηθεί «ευρωπαϊκό», και να τύχει της σχετικής χρηματοδότησης. Ετσι, το κόμμα αυτό «πρέπει να έχει σαφείς ευρωπαϊκούς στόχους, όπως είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, έστω και αν η προσέγγισή του φαίνεται αντίθετη». Αυτό το «φαίνεται» είναι πολύ ύποπτο. Θα εγκριθεί ένα κόμμα, όπως το ΚΚΕ, που δε φαίνεται απλώς να έχει, αλλά «έχει» σαφώς αντίθετη προσέγγιση στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση; Παρακάτω αναφέρεται ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα, αν διακηρύττει την «αδιαλλαξία». Δηλαδή, η διακηρυγμένη αδιαλλαξία απέναντι στο φασισμό ή πολύ περισσότερο στον ταξικό αντίπαλο και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, είναι απαγορευτικός όρος;

Σε ό,τι αφορά την εκλογική δύναμη, προτείνεται ότι το κόμμα θα πρέπει είτε να έχει εκλεγμένους αντιπροσώπους στο Ευρωκοινοβούλιο ή στα εθνικά Κοινοβούλια τουλάχιστον σε 5 κράτη - μέλη (ή στο 1/3 των κρατών - μελών ή στα 3/4, σύμφωνα με τη σημερινή ψηφοφορία), είτε να έχει πάρει στις τελευταίες Ευρωεκλογές τουλάχιστον 5% σε τουλάχιστον 5 κράτη - μέλη (ή στο 1/3 ή στο 1/4 των κρατών). Πρόκειται για άμεση παρέμβαση στο εκλογικό σύστημα κάθε χώρας, με την εισαγωγή υψηλότατων εκλογικών ποσοστών, που στην πράξη θα αποκλείσουν εκείνες τις φωνές που τάσσονται ενάντια στο λεγόμενο ευρωπαϊκό ιδεώδες, δηλαδή στην ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ.

Τέλος, στο όνομα της διαφάνειας, προβλέπεται η δημοσιοποίηση των εισφορών. Αφού όμως δεν μπαίνει κανένα όριο στο ύψος της εισφοράς, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι θα καταγράφονται τα ονόματα ακόμη και των μελών ή των φίλων ενός κόμματος που καταθέτουν τη συνδρομή τους σ' αυτό. Η έκθεση θεωρεί κατάκτηση στον τομέα της διαφάνειας την απαγόρευση δωρεών προς ένα κόμμα από επιχειρήσεις του Δημοσίου. Αλίμονο αν έλεγε το αντίθετο! Το πρόβλημα όμως είναι οι δωρεές του παντοδύναμου ιδιωτικού τομέα, για τον οποίο τηρεί σιγήν ιχθύος.

Η επιχειρούμενη υποχρεωτική δημιουργία ευρωπαϊκών κομμάτων αποτελεί ωμή επέμβαση στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας. Στοχεύει στην αποδυνάμωση του ρόλου των εθνικών κομμάτων, και ιδίως εκείνων που αντιτίθενται στην ΕΕ. Τα κόμματα είναι φορείς που θα πρέπει να εκφράζουν την ελεύθερη βούληση των μελών τους, τόσο σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα τους όσο και τους κανόνες λειτουργίας τους. Με την, από τα πάνω, δημιουργία των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων αποβλέπουν στο να περάσουν στους λαούς την αποδοχή ως μονόδρομου της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης της ΕΕ, ως μοιραίας και υποχρεωτικής πορείας, να χτυπήσουν - κι αν καταφέρουν να αποκλείσουν - από το Ευρωκοινοβούλιο τις αντίθετες φωνές, αλλά και να απομακρύνουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων που τους αφορούν άμεσα».