«Υπερπαραγωγή κεφαλαίου, και όχι ξεχωριστών εμπορευμάτων - αν και η υπερπαραγωγή κεφαλαίου περιλαβαίνει πάντα την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων - δε σημαίνει λοιπόν τίποτα άλλο από υπερσυσσώρευση κεφαλαίου» (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τρίτος τόμος, σελ. 317).

«Γεννήθηκαν πολλά ερωτήματα σχετικά με την οικονομική κρίση στην Κύπρο, επειδή η οικονομία της στηρίζεται βασικά στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αν και αυτό δεν αντανακλά την αλήθεια, γιατί η καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου έχει μεγάλο τομέα θαλάσσιων μεταφορών, δηλαδή εφοπλιστικό κεφάλαιο, κατασκευαστικό τομέα και ανεπτυγμένο τουριστικό τομέα, ο χρηματοπιστωτικός τομέας ήταν ο μεγαλύτερος συγκριτικά με τους άλλους. Υπήρξαν ακόμη ερωτήματα όπως: Αφού η Κύπρος δεν έχει παραγωγή πώς εκδηλώθηκε "κρίση υπερπαραγωγής"; Το παραπάνω απόσπασμα από το "Κεφάλαιο"» του Κ. Μαρξ δίνει την απάντηση. Η υπερπαραγωγή κεφαλαίου που περιλαμβάνει πάντα και την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων δε σημαίνει τίποτα άλλο από "υπερσυσσώρευση κεφαλαίου", από υπερπαραγωγή εμπορευμάτων κυρίως εκτός Κύπρου που συσσώρευσε κεφάλαια στην Κύπρο. Γι' αυτό την οικονομική κρίση τη χαρακτηρίζουμε κρίση υπερσυσσώρευσης».

«Η κρίση φέρνει καταστροφή κεφαλαίου και εργατικής δύναμης (π.χ., κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία, μείωση μισθών κλπ.).Το καπιταλιστικό κράτος παρεμβαίνει ώστε η καταστροφή κεφαλαίου να είναι όσο το δυνατό μικρότερη και μετακυλίει την καταστροφική μανία της κρίσης στην εργατική δύναμη. Με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις για το φτήνεμά της με σκοπό να αντισταθμίσει την πτώση του ποσοστού κέρδους στην περίοδο της κρίσης. Αλλά παρεμβαίνει πρώτ' απ' όλα στη σωτηρία των τραπεζών, αφού αποτελούν την πηγή κεφαλαίων για επενδύσεις. Επεμβαίνει επομένως εδώ ελέγχοντας την καταστροφή κεφαλαίων, κάνει δηλαδή ελεγχόμενη χρεοκοπία. Στην Ελλάδα έγινε με το "κούρεμα" των ομολόγων. Στην Κύπρο έγινε με το "κούρεμα" των μεγάλων καταθέσεων κεφαλαίων. Εγινε, δηλαδή, ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίων».

«Για το λαό το πρόβλημα δεν είναι το "κούρεμα" των καταθέσεων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δηλαδή των κεφαλαίων τους, δεν πρέπει να στενοχωριέται επειδή «"κουρεύουν" λεφτά των καπιταλιστών», αυτά ας καταστραφούν, αλλά το γεγονός ότι αυτό συνοδεύεται από τα πλέον άγρια αντεργατικά μέτρα. Αυτός ο πόλεμος εναντίον του απαιτεί τη δική του απάντηση. Ο ταξικός πόλεμος των εργατών και των συμμάχων τους απαιτεί εναντίωση σ' αυτά τα άγρια μέτρα, και κυρίως αυτή η εναντίωση να εντάσσεται στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή κατάργηση των καπιταλιστών, με εργατική - λαϊκή εξουσία, που με τον εργατικό, λαϊκό έλεγχο θα αναπτύσσουν την οικονομία σε όφελός τους» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).