Παρασκευή 12 Απρίλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η νέα τραπεζική «αρχιτεκτονική»

Μετά τα γεγονότα της Κύπρου, αναδύθηκε στην επικαιρότητα το θέμα της αντιμετώπισης των τραπεζών, σε επίπεδο Ευρωζώνης. Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, ότι η περίπτωση της Κύπρου είναι ...μοναδική, το θέμα βρίσκεται στην επικαιρότητα, και μόλις προχτές, η διευθύνουσα του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ επανήλθε, κάνοντας λόγο για την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος των «κακών» τραπεζών, με μέτρα που θα επιβαρύνουν τους μετόχους τους, τους ομολογιούχους, αλλά και τους ανασφάλιστους καταθέτες, για καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Ως νέο στοιχείο προστίθεται και η επιβάρυνση τραπεζών που καταθέτουν τα κεφάλαιά τους σε «κακές» τράπεζες, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα (διατραπεζική αγορά), σε περίπτωση που οι τελευταίες οδηγηθούν σε χρεοκοπία. Οι αναφορές αυτές επιχειρείται να παρουσιαστούν με δηλώσεις δήθεν «φιλολαϊκού» προσανατολισμού, ότι δεν είναι δυνατό πλέον οι φορολογούμενοι να σηκώνουν το βάρος της ανακεφαλαιοποίησης - διάσωσης των τραπεζών, με δεδομένο, ότι, από το ξέσπασμα της κρίσης έως σήμερα, οι κρατικές ενισχύσεις προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες μετρούνται ήδη με μερικά τρισεκατομμύρια ευρώ.

Ο λόγος της δήθεν επίθεσης φιλίας κορυφαίων εκπροσώπων της διεθνούς χρηματιστικής ολιγαρχίας προς τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, ο «ξαφνικός» ...προβληματισμός για τα όσα πληρώνουν οι εργαζόμενοι, προκειμένου να εξασφαλιστεί η διάσωση των τραπεζών, είναι πυροτεχνήματα για να περάσουν τα νέα μέτρα. Ούτε η Λαγκάρντ, ούτε ο Νταϊσελμπλούμ (ο νέος πρόεδρος του Γιούρογκρουπ), ούτε ο Σόιμπλε, κανείς, δηλαδή, εκπρόσωπος των συμφερόντων του κεφαλαίου έγιναν ξαφνικά φίλοι των εργαζομένων. Τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, θα πρέπει να τις δούμε στη σκιά της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης και του οξύτατου ανταγωνισμού που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας και στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, για τους τρόπους που αυτή θα ξεπεραστεί, αλλά και πώς θα διαμορφωθούν οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων την επόμενη ημέρα της κρίσης. Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης συνοδεύτηκε με μια πρωτοφανούς έκτασης και έντασης επίθεση, σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι, μεταξύ των άλλων, εξαναγκάστηκαν να χρηματοδοτήσουν - μέσω της φορολογίας - και τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Βέβαια, το σύστημα εξακολουθεί να παραμένει μπλοκαρισμένο. Η απαξίωση κεφαλαίου που έχει συντελεστεί κρίνεται ανεπαρκής. Με αυτήν την έννοια, και σύμφωνα με τους υπάρχοντες σχεδιασμούς, η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου πρέπει να συνεχιστεί. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι θα πάρει μορφή της χρεοκοπίας των πιο αδύνατων τραπεζικών μονοπωλίων, με τις ζημιές να μεταφέρονται στους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες. Στη συνέχεια, μέσω του μηχανισμού του ευρωπαϊκού ταμείου (ESM) που χρηματοδοτεί την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι «καθαρές» πλέον τράπεζες, θα περάσουν υπό τον έλεγχο των πιο δυναμικών τραπεζικών μονοπωλίων, είτε μέσω της αγοράς κερδοφόρων περιουσιακών τους στοιχείων, είτε με την εξαγορά τους ως σύνολο. Στην περίπτωση αυτή εμπίπτει η περίπτωση της Εθνικής και της Γιούρομπανκ.

Πρόκειται για μια γιγαντιαίων διαστάσεων συγκεντροποίηση τραπεζικού κεφαλαίου, που στα πλαίσια του ανταγωνισμού θα ενισχύσει τους πιο ισχυρούς καπιταλιστές, αλλά είναι πορεία που μόνο καινούργια δεινά θα προκαλέσει στους εργαζόμενους. Γι' αυτό και το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, τόνισε με έμφαση ότι όλες οι διαφορετικές επιλογές ανακεφαλαιοποίησης συγκλίνουν σε νέες θυσίες της λαϊκής οικογένειας. Για τα λαϊκά στρώματα υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Της οργάνωσης της πάλης για αποδέσμευση απ' την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ