Παρασκευή 12 Απρίλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Για τα περί διάσπασης της Ευρωζώνης

Εχει ενταθεί τελευταία η αστική προπαγάνδα για διάσπαση της Ευρωζώνης. Δεν εννοούν μόνο το ενδεχόμενο αποπομπής Ελλάδας ή Κύπρου. Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ και οι τεράστιες δυσκολίες στη διαχείρισή της εκδηλώνονται με την αδυναμία ανάκαμψης των καπιταλιστικών οικονομιών, ιδιαίτερα στις «χώρες του Νότου» όπως τις ονομάζουν, και συμπεριλαμβάνουν, εκτός από Ελλάδα και Κύπρο, τις Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, αλλά φαινόμενα οικονομικής κρίσης παρουσιάζει και η Γαλλία, καθώς και την πολιτική σταθεροποίησης του τραπεζικού συστήματος. Βεβαίως, η πολιτική διαχείρισης της κρίσης εκφράζεται και με τον ασταμάτητο αντεργατικό πόλεμο που τσακίζει εργατικά, λαϊκά εισοδήματα. Που ωθεί, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη με γεωμετρική πρόοδο ανεργία, τεράστιες λαϊκές μάζες στην εξαθλίωση. Δυναμώνει επομένως την αγανάκτηση μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και γίνεται η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η προβολή διαφορετικής πολιτικής εξόδου από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα καθώς και στις «χώρες του Νότου», από αστικά κόμματα αλλά και δυνάμεις σαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Συνδέεται ταυτόχρονα και με προβολή πολιτικής εξόδου από την Ευρωζώνη, όχι όμως από την ΕΕ, από δυνάμεις όπως το «Πλάνο Β» του Αλαβάνου και το «Αριστερό Ρεύμα» στο ΣΥΡΙΖΑ (του Λαφαζάνη), ενώ δεν έχει αντίρρηση σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτές οι δυνάμεις προβάλλουν ως πολιτική ανακούφισης του λαού την έξοδο από την Ευρωζώνη, σε αντιπαράθεση με τη σημερινή βάρβαρη αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική της αυστηρής δημοσιονομικής διαχείρισης στην Ευρωζώνη και τη συνοδεύουν με αντιγερμανική - αντιμερκελική ρητορεία. Την ίδια ρητορεία έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διαφορά ότι αντιπαραβάλλει τη δυνατότητα αλλαγής της πολιτικής της Ευρωζώνης. Βεβαίως τελευταία μάλλον προετοιμάζεται και για το ενδεχόμενο αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη γι' αυτό και δυναμώνει την προπαγάνδα του «όχι πάση θυσία στο ευρώ».

***

Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί στην Ευρωζώνη δεν είναι καινούριοι. Εχουν όμως οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κάνουν διάφορα αστικά επιτελεία, αναλυτές και δημοσιολόγους να εκτιμούν ότι είναι ορατή η διάσπαση της Ευρωζώνης. Οι ανταγωνισμοί αυτοί συνδέονται και με εσωτερικούς, ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου, ανταγωνισμούς σε κάθε κράτος - μέλος της Ευρωζώνης. Που συνδέονται και με τους ανταγωνισμούς ΕΕ, κυρίως Γερμανίας, με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.λπ. Αλλωστε, διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος έχουν διαφορετικά συμφέροντα, που συνδέονται με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ανάλογα με τις σχέσεις και τη διαπλοκή των μονοπωλίων τους. Το γεγονός ότι στη Γερμανία ιδρύθηκε από επιχειρηματίες το λεγόμενο «Κόμμα του μάρκου», κόντρα στο ευρώ, αυτό δείχνει.

Η κυρίαρχη τάση της γερμανικής αστικής τάξης θέτει ως προτεραιότητα τη θωράκιση του ευρώ, τη νομισματική σταθερότητα και αμφισβητεί τη σκοπιμότητα και τη δυνατότητα να επωμιστεί η Γερμανία μεγάλο βάρος υποτίμησης κεφαλαίου στις υπερχρεωμένες χώρες. Μια δεύτερη τάση, η οποία ενισχύεται, υπερτονίζει τον κίνδυνο για την ισχύ του ευρώ και τη σταθερότητα των ευρωατλαντικών σχέσεων αν αποβληθούν ορισμένοι αδύναμοι κρίκοι, εξέλιξη που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της ΕΕ. Μια τρίτη τάση αμφισβητεί συνολικά τη σημερινή μορφή της Ευρωζώνης και δίνει προβάδισμα στην προσέγγιση με τον άξονα Κίνας - Ρωσίας.

Στην Ελλάδα, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που θα καλόβλεπαν την ανάπτυξη σχέσεων και συμμαχιών με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, όπως οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού, οι μεγαλοεξαγωγείς, που δε θα χάσουν, αλλά θα κερδίσουν ίσως περισσότερα από μια έξοδο από την Ευρωζώνη. Τελευταία προστέθηκαν, απ' ό,τι φαίνεται, και οι τραπεζίτες, με δεδομένη την τάση ενιαιοποίησης και ελέγχου από την Ευρωζώνη του τραπεζικού συστήματος αλλά και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το τραπεζικό σύστημα στις χώρες της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα στο Νότο, απαιτεί στήριξη (το δήλωσε πρόσφατα και η Κρ. Λαγκάρντ), ενώ η συμφωνία Γιούρογκρουπ - κυπριακής κυβέρνησης για το «κούρεμα» καταθέσεων των επιχειρήσεων, δηλαδή καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, ανοίγει τη δυνατότητα να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα εδώ οξύνονται οι ανταγωνισμοί εντός Ευρωζώνης όσον αφορά ποιων κρατών το τραπεζικό σύστημα θα ισχυροποιηθεί και ποιων θα χάσει. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και την παρέμβαση για να μην προχωρήσει η συγχώνευση Εθνικής - Γιούρομπανκ. Αρα οι τραπεζίτες θα ήθελαν άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αυτό το τελευταίο, με δεδομένο ότι οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας - χωρίς αυτές επενδύσεις δεν μπορούν να γίνουν - οξύνει συνολικά τους ανταγωνισμούς εμφανίζοντας πιο ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις.

***

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και του «Πλάνου Β» όχι μόνο φιλολαϊκή δεν είναι, αλλά άκρως αντιλαϊκή αφού είναι πολιτική που ενδιαφέρει τμήματα του κεφαλαίου και χειραγωγεί την εργατική τάξη κάτω απ' αυτά, δηλαδή σε ξένη σημαία. Το γεγονός δε ότι για την Ελλάδα ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι φανερό και ότι ετοιμάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ με άλλες δυνάμεις ίσως να το διαχειριστεί (ίσως και πάνω σ' αυτό να μορφοποιείται ο ένας πόλος του αστικού πολιτικού συστήματος), οξύνει την αστική και οπορτουνιστική επίθεση στο ΚΚΕ γιατί είναι η μόνη δύναμη που γίνεται εμπόδιο στο λαό να στραφεί από τη μια πολιτική διαχείρισης στην άλλη. Ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από κάθε λύση ωφέλιμη για τα μονοπώλια, είτε εντός είτε εκτός Ευρωζώνης, να παλέψει για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.


Ι.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ