«Είμαστε η μόνη δύναμη εμπιστοσύνης». Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει με ένταση - και από το βήμα του συνεδρίου που τελειώνει σήμερα τις εργασίες του - ο Κ. Καραμανλής προς κάθε κατεύθυνση. Το πρόβλημα είναι ότι επιχειρεί να πείσει πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική του μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους!

Ετσι, τα δίνει όλα στην οικονομική ολιγαρχία, αλλά την ίδια στιγμή θέλει να υφαρπάσει την ψήφο των λαϊκών μαζών, μοιράζοντας ανέξοδες και κάλπικες υποσχέσεις για «κοινωνική ευαισθησία». Χωρίς να κάνει καμία «έκπτωση» από τη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που υποστηρίζει, επιδιώκει να κερδίσει την «εμπιστοσύνη» των «ασθενέστερων» κοινωνικά ομάδων. Χωρίς να διαφοροποιείται σε τίποτα ουσιαστικά από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη, η ηγεσία της ΝΔ επιδιώκει να δημιουργήσει μια εικονική πραγματικότητα, ότι τάχα θα είναι περισσότερο «μετριοπαθής» απέναντι στους εργαζόμενους και πάντως όχι τόσο σκληρή όσο η σημερινή κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, πασχίζει να δείξει ότι εκφράζει τάχα το «καινούριο» και την «αλλαγή» απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που είναι το παλιό, το «καθεστώς» και γιατί απλά «έχει κουράσει». Με λίγα λόγια, παλεύει με κάθε τρόπο να ανέβει στην εξουσία και χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα όπλα: Από το να καταργεί τις τεχνητές «διαχωριστικές γραμμές» μεταξύ των ψηφοφόρων των κομμάτων, διατηρώντας όμως και μεγεθύνοντας τις αβυσσαλέες ταξικές γραμμές, μέχρι να κάνει θαρραλέα δήθεν ανοίγματα προς την Αριστερά ενόψει των δημοτικών εκλογών!

Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της ΝΔ αγωνιά να πείσει την άρχουσα τάξη ότι «είναι καιρός» να την εμπιστευτούν, ότι είναι έτοιμη να φανεί χρήσιμη, δηλαδή αποτελεσματική, για τα συμφέροντα του συστήματος. Αυτό που υπόσχεται είναι να δώσει μια «νέα πνοή» στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και να αναζωογονήσει τη «συντηρητική διαχείριση», όπως τη χαρακτηρίζει, της κυβέρνησης Σημίτη. Θέλει να αποδείξει ότι έχει «ωριμάσει» και φροντίζει να το επιβεβαιώνει σε κάθε βήμα. Από την άποψη αυτή αξίζει να επισημανθεί η στάση της απέναντι στην «κρίση» που ξέσπασε στην ΠΓΔΜ. Ο Κ. Καραμανλής από την πρώτη στιγμή εμφανίστηκε ευθυγραμμισμένος στον «εθνικό στόχο» της «αποφασιστικής» επέμβασης στη γειτονική χώρα, χωρίς να αποκλείσει τη στρατιωτική, προκειμένου να διασφαλιστούν τα «ζωτικά συμφέροντα της χώρας» στην περιοχή. Με τη θέση του αυτή πρόσφερε στήριξη και προέτρεψε την κυβέρνηση να μη διστάσει να προχωρήσει σε οποιονδήποτε τυχοδιωκτισμό κρίνει για το «εθνικό συμφέρον» (Πρόκειται για το εθνικό συμφέρον που επιτάσσει την παραμονή των ελληνικών εκστρατευτικών σωμάτων στα Βαλκάνια, όπως έχει δηλώσει ο Κ. Σημίτης).

Ως μια ακόμα ένδειξη «υπεύθυνης» και «ώριμης» συμπεριφοράς μπορεί να ερμηνευτεί και η συμμετοχή στην κυβερνητική φιέστα στο ιδιωτικό αλλά ακριβοπληρωμένο από το λαό αεροδρόμιο των Σπάτων. Η θεαματική στροφή δεν έγινε βέβαια για «να μη χαρίσει το έργο στο ΠΑΣΟΚ», αλλά κυρίως για να δείξει στα μεγάλα αφεντικά ότι βάζει τα συμφέροντα της τάξης πάνω από τα κομματικά (Το «Βήμα» την επομένη δεν άντεξε στον πειρασμό να ειρωνευτεί τον πρόεδρο της ΝΔ, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα την «πίστη» του: «Το ΠΑΣΟΚ απογειώνεται, ο κ. Καραμανλής χειροκροτεί», ήταν ο γεμάτος χαιρεκακία πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας).

Κυρίως όμως η ηγεσία της ΝΔ είναι στοχοπροσηλωμένη στο «θεσμικό» της ρόλο, δηλαδή στο να βάζει πλάτη ώστε να υλοποιούνται, με την κυβέρνηση βέβαια σε πρώτο ρόλο, τα πλέον σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

Πρώτα απ' όλα έχει αποδειχθεί ο πλέον ένθερμος κήρυκας συναίνεσης και υποταγής στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική, η οποία αναγορεύεται μοναδική και αξεπέραστη. «Ολοι οι Ελληνες στην ίδια κατεύθυνση βρισκόμαστε τώρα. Τις ίδιες αρχές ακολουθούμε. Τους ίδιους στόχους έχουμε!», διακηρύσσει ολοένα και πιο συχνά ο Κ. Καραμανλής στο πλαίσιο της τακτικής του για άνοιγμα σε «όλους τους Ελληνες». Διαφορές βεβαίως υπάρχουν, σπεύδει να συμπληρώσει, για να μη φανεί ότι ταυτίζεται με το «καθεστωτικό» ΠΑΣΟΚ, αλλά «στους χειρισμούς και την ακολουθούμενη τακτική»! Πάνω απ' όλα όμως η «ελεύθερη οικονομία».

Παράλληλα, προβάλλοντας τους άξονες της «εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης», αυτό που καταφέρνει είναι να ανοίγει δρόμους στην κυβέρνηση για τις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές. Βέβαια, σκόπιμα περιορίζεται στους «άξονες», για να μην επωμίζεται ευθέως το πολιτικό κόστος, αλλά και για να δείξει ότι θα ήταν καλύτερος διαχειριστής στην πράξη. Οι άξονες του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ είναι πάντοτε οι ίδιοι και αλλάζουν ανάλογα με τις αναπροσαρμογές που κάνει σ' αυτούς ο ΣΕΒ, η ΕΕ, το ΔΝΤ. Συγκεκριμένα: Ανοιγμα των αγορών στον ανταγωνισμό - αποκρατικοποιήσεις: Δεν μπορεί να αναβάλλονται οι αποκρατικοποιήσεις στο τραπεζικό σύστημα, στις μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια. «Είναι επείγουσα ανάγκη, και ενθαρρύνουμε την κυβέρνηση στην κατεύθυνση αυτή, να δημιουργηθούν συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού σε όλες τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών, ώστε να ενισχυθεί η αναπτυξιακή διαδικασία και να υπάρξει τόνωση της απασχόλησης», τονίζει συνέχεια ο Κ. Καραμανλής. Ακόμα: Γενναία φορολογική μεταρρύθμιση: Μείωση, δηλαδή, των συντελεστών προς όφελος των χαμηλόμισθων, των επενδυτών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Κινητροδότηση των επιχειρήσεων που προσθέτουν νέες θέσεις εργασίας.

Βέβαια, η ηγεσία της ΝΔ αποκρύπτει ότι την όποια μείωση των φορολογικών συντελεστών οι χαμηλόμισθοι θα την πληρώσουν πανάκριβα γιατί απλούστατα θα κληθούν να πληρώνουν το σύνολο σχεδόν των παρεχόμενων υπηρεσιών από το λεγόμενο κράτος πρόνοιας, το οποίο θα διαλυθεί. Η ΝΔ βρίσκεται στην πρωτοπορία για την ανάθεση της Υγείας-Πρόνοιας και του ασφαλιστικού συστήματος στους ιδιώτες, για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, κ.ο.κ. Από αυτή την άποψη ακούγεται εξόχως υποκριτική και δημαγωγική η διαβεβαίωση του προέδρου της ΝΔ ότι τάχα «δε θα δεχτούμε αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, αύξηση των ορίων ηλικίας και μείωση συντάξεων».

Στη θέση του κράτους πρόνοιας η ηγεσία της ΝΔ, ταυτιζόμενη απόλυτα με την κυβέρνηση, θα τοποθετήσει το «δίχτυ κατά της φτώχειας», δηλαδή το δίχτυ της ελεημοσύνης, ίσα ίσα για να επιβιώνουν όσοι έχουν βρεθεί στο περιθώριο.

Οι υπηρεσίες της ΝΔ δε σταματούν εδώ. Επιδιώκοντας να επαναφέρει και εμφυτεύσει τις πλέον βάρβαρες νεοσυντηρητικές αξίες, που απορρέουν από την ατομική ιδιοκτησία, αναγορεύει σε ύψιστο αγαθό την «ασφάλεια του πολίτη». Στο όνομα, λοιπόν, της διαφύλαξής του το κράτος πρέπει να γίνει πανίσχυρο από την άποψη της αστυνόμευσης και της πάταξης των «ταραξιών». Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι πρωτοστάτησε για τη διαμόρφωση του «τρομονόμου», αλλά και του εκτρώματος κατά των λαϊκών διαδηλώσεων.

Στη Ρηγίλλης πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι, προκειμένου να «ξεφορτωθούν» ή να «απαλλαγούν» από το ΠΑΣΟΚ, θα στραφούν προς τη ΝΔ γιατί είναι η μόνη εναλλακτική λύση εξουσίας. Αυταπατώνται. Το Λαϊκό Μέτωπο είναι η πραγματική και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.