Καταρχήν, θεωρώ ότι ακολουθήσαμε πάλι την πεπατημένη: Πρώτος γύρος επί του αντικειμένου ας πούμε, δεύτερος γύρος «περιβόλι»... τα πάντα μπήκαν μέσα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να διευρύνεται η συζήτηση. Αλλά κατά τη γνώμη μας, και μόνο αν μείνουμε στο θέμα αγροτική οικονομία - αγροτιά, μπορεί να γίνει μια πολύ καλή αντιπαράθεση, επί της ουσίας και αντίλογος και φασαρία. Δεν είναι ανάγκη να συζητήσουμε λίγο απ' όλα. Ξεμπερδέψαμε δηλαδή με τον πρώτο γύρο;

Βεβαίως, κύριε Σαμαρά, δώσατε το παράδειγμα στο δεύτερο γύρο. Στον πρώτο γύρο ήταν ήρεμη η κατάσταση, στο δεύτερο μου θύμισε αλήστου μνήμης συζητήσεις - Μητσοτάκης - Παπανδρέου κλπ. Δε χρειαζόταν στο δεύτερο γύρο... Και τον αδικήσατε τον κ. Τσίπρα. Σήμερα είπε ορισμένα πράγματα για τα κίνητρα στους επιχειρηματίες, είπε γιατί έφυγε η ΚΑΡΦΟΥΡ, γιατί διώξατε επενδύσεις, γιατί δεν έχει σταθερούς κανόνες. Εντάξει. Τι άλλο θέλατε να πει; Η ωρίμανση είναι ταχύτατη...

Αλλά κι εσάς, με συγχωρείτε κύριε Σαμαρά, σας βολεύει μια τέτοια συζήτηση. Σας βολεύει, και πού θα πάμε δεν ξέρω. Μ' αυτή την έννοια λοιπόν, θέλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα, γιατί ο κύριος υπουργός μπορεί να ξέρει πολύ καλά μια σειρά ζητήματα, αλλά θέλω να διευκρινίσω γιατί το ΚΚΕ διαφωνεί κάθετα, οριζόντια κλπ.

Εμείς δεν είπαμε ότι στην Ελλάδα παύει η παραγωγή. Μάλιστα, όλες οι μελέτες δείχνουν, οι στατιστικές, ότι ανεξάρτητα αν έχουμε προϊόντα που πέφτουν -η ζάχαρη κάθετα ή το μαλακό σιτάρι-, συνολικά έχουμε σε παραγωγή 70, 80, 90%, μέχρι και πάνω από 95%, έχουμε παραγωγή που καλύπτει το 97% της αυτάρκειας. Το θέμα είναι δεν πουλιούνται, δε συμφέρει τον αγρότη να τα μαζεύει, να τα πουλάει. Κι όταν τα πουλάει, τα πουλάει σε εξευτελιστική τιμή, και επιπλέον έχουμε θάλασσα εισαγωγών.

Και λέμε ότι δεν είναι και ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα, με τι κριτήριο τώρα η ανταγωνιστικότητα; Σας φέραμε ορισμένα παραδείγματα, πώς γίνεται η σύμπραξη με τη Βραζιλία, την Αργεντινή κλπ. Μ' αυτούς τους όρους της ανταγωνιστικότητας, βεβαίως, με τους όρους που λέτε εσείς, δεν είναι ανταγωνιστικά. Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να πάει η αγροτική σύνταξη στα 150 ευρώ και να πάει κι ο βασικός μισθός, ο εγγυημένος, 180 για τον εργατοϋπάλληλο. Κι από εκεί και πέρα ό,τι πιάσεις ανάλογα με τις εισφορές θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί. Αν και ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνο το μισθολογικό. Είναι βασικό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σε μας δε λέει τίποτα η ανταγωνιστικότητα.

Εχουμε παραγωγή γιατί και τις ποσοστώσεις δεν τις εφάρμοσαν οι αγρότες, άλλωστε την αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να τη ρυθμίσεις ακριβώς και μάλιστα όταν έχεις έναν τέτοιο μεγάλο αριθμό μικροϊδιοκτητών. Γι' αυτό και πρέπει να εκτοπιστούν, για να σταματήσουν να παράγουν. Πριν κάνουμε μια μελέτη στο Κόμμα, πιστεύαμε ότι έχει πέσει πολύ η αγροτική παραγωγή. Οχι.

Δεν είναι της ώρας να σας πω κατά προϊόν, κάποια πέσανε, αλλά μπορούσαμε να έχουμε ελάχιστες εισαγωγές. Αλλού είναι το πρόβλημα, δεν είναι στο αν παράγονται προϊόντα, πολλά ή λίγα. Αλλά σ' αυτό που λέμε κόστος παραγωγής, κέρδος κλπ. και η τάση συγκέντρωσης της παραγωγής που έγινε με αργούς ρυθμούς στην Ελλάδα και τώρα πάμε να γίνει με ταχύτητα. Οταν λένε αναδιαρθρώσεις αυτό εννοούν.

Εμείς είμαστε με τους μικρούς και φτωχούς αγρότες. Βεβαίως πρέπει να οργανωθεί μεγάλη παραγωγή. Οταν έχεις μικρή παραγωγή και κατακερματισμένη, ανεβαίνει το κόστος και κάθε μικρός κλήρος έχει κι από ένα τρακτέρ. Εκεί πήγαν οι επιδοτήσεις οι κοινοτικές, σκοπίμως. Εκεί πήγαν. Φύγαν τα άροτρα από τη μέση, μπήκαν τα τρακτέρ, οι σύγχρονες μηχανές, σύγχρονα συστήματα άρδευσης και τώρα αυτή είναι η αντίφαση για το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν μπορεί να έχεις μικρή παραγωγή, μικρό κλήρο...

Μ' αυτήν την έννοια λέμε ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είτε έχει κυβέρνηση Σαμαρά, είτε κυβέρνηση Τσίπρα, από τη στιγμή που είσαι μέσα στα πλαίσια του συστήματος, δεν μπορείς να αγνοήσεις τους οικονομικούς νόμους του συστήματος. Τα περιθώρια της ευελιξίας είναι πάρα πολύ στενά. Δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω, γι' αυτό έχουμε ριζικά διαφορετική άποψη και γι' αυτό δεν παίρνουμε μέρος σε κυβέρνηση για να διαχειριστούμε αυτό το σύστημα. Διότι θα ακολουθήσουμε αυτήν την πολιτική. Μεγάλη ιδιοκτησία γης με εκδίωξη της φτωχής αγροτιάς και με ανεργία. Δεν υπάρχει τώρα η διέξοδος στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, η μετανάστευση που υπήρχε στη δεκαετία του '60.

Αρα, δεν είπαμε εμείς ότι έχει πάψει να παράγει. Δεύτερον στην κτηνοτροφία. Ναι συμφωνούμε. Θα δοθεί έμφαση τώρα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Εντάξει. Ηρθε η ώρα. Αυτό δε συνιστά από μόνο του ούτε πολιτική υπέρ των κτηνοτρόφων, της πλειοψηφίας τους, ούτε είναι μια προοδευτική αριστερή δημοκρατική πολιτική. Στην κτηνοτροφία είχαμε το '90 480.000 μονάδες, σήμερα έχουμε 370.000, έχουμε μείωση 23%. Προσέξτε όμως, από τις 370.000, οι 2.360 ελέγχουν το 22% της παραγωγής. Εκεί θα πάμε.

Πόσες θα μείνουν, 100.000; Και σταδιακά θα πάμε ακριβώς, αν τα καταφέρει η Ελλάδα, δεν είναι εύκολο, θα πάμε - αυτός είναι ο σχεδιασμός - στο επίπεδο της Ολλανδίας. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι μικροί; Θα καταστραφούν. 'Η θα κάνεις, όπως προτείνουμε εμείς, λαϊκό συνεταιρισμό, αλλά που από πάνω του θα έχει τον κοινωνικοποιημένο τομέα, όχι την ΚΑΠ της ΕΕ και τους βιομηχάνους και τους τραπεζίτες κλπ. Επομένως, βεβαίως είμαστε υπέρ της οργάνωσης της μεγάλης ιδιοκτησίας, αλλά όχι με εξολόθρευση των μικρών. Και δεν είναι όλοι. Οι ηλικιωμένοι εντάξει, αλλά τι θα γίνουν οι υπόλοιποι;

Εδώ πέρα γίνεται συζήτηση για τις επενδύσεις, λέτε δε θέλετε να γίνουν επενδύσεις. Κύριε Σαμαρά, τα ξέρετε τα προβλήματα και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα και ο κ. Καμμένος που ξιφουλκεί εκεί με την ΑΟΖ... Υπάρχει και εμπειρία απ' την κυβέρνηση Καραμανλή, αλλά αυτά τα βάζετε κάτω απ' το χαλί, δεν τα λέτε στον ελληνικό λαό. Κι εδώ, αν θέλετε, είναι και οι διαφορές μας.

Λοιπόν. Για εξηγήστε μου, γίνεται ο διαγωνισμός ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ. Εδώ πέρα γίνεται σκοτωμός. Οι Αμερικανοί λένε μην τα δώσετε στους Ρώσους γιατί θα μπορούν να τους εκβιάσουν. Αν πάμε με τους διαγωνισμούς, οι Ρώσοι δίνουν τρεις φορές παραπάνω απ' ό,τι δίνουν οι υπόλοιποι. Ξαναγίνεται διαγωνισμός, συνεχίζεται και ξαναμπαίνουν αυτοί που είχαν απορριφθεί, οι άραβες, την πρώτη φορά. Ξανάρχεται το Κατάρ. Εδώ γίνεται - αυτοί είναι οι σύμμαχοι της Ελλάδας - μια μεγάλη διαπάλη. Και με εκβιασμό.

Και έτσι είναι τα καπιταλιστικά κράτη μεταξύ τους, ενωμένα κατά των εργαζομένων, είναι ικανοί να ρουφήξουν το αίμα του συμμάχου τους. Δεν τους βλέπετε πώς γίνονται οι διαγωνισμοί; Είναι τυχαίο δηλαδή - μην κοιτάτε που η «Ακρόπολη» έχει μια μικρή κυκλοφορία - και λέει Σαμαρά, μην το δώσεις στους Ρώσους γιατί θα πάθουμε... Εδώ είναι γεμάτο απειλές. Το ίδιο γίνεται και με την ΑΟΖ. Και γι' αυτό όσοι λέγανε ΑΟΖ, ΑΟΖ, τώρα έχουν βάλει τα κεφάλια μέσα.

Τι είπαν οι ΗΠΑ; - άμα είναι σωστά τα δημοσιεύματα, τα είπαν και στον κ. Τσίπρα, δεν ξέρω τι απάντησε. Οχι χάρτες, πηγαίνετε τα χαρτιά στον ΟΗΕ, όχι χάρτες. Καλά, το ΝΑΤΟ δεν δέχεται χάρτες, δεν υπάρχουν χάρτες στο ΝΑΤΟ. Τώρα ανακαλύψαμε το όχι χάρτες; Και η Τουρκία είναι μόνο το ζήτημα;

Θέλετε τη γνώμη μας; Η ελληνική κυβέρνηση, η σημερινή, ή η αυριανή, γιατί δεν προβλέπουμε εμείς σε εκλογές να είμαστε σε κυβέρνηση, θα συρθεί στην εξής συζήτηση: 'Η μπαίνετε σε συνδιαχείριση στο Αιγαίο με συμφωνία επιχειρήσεων όχι διακρατική - διακρατική θα είναι η συνεργασία, αλλά οι επιχειρηματίες θα τσακώνονται μεταξύ τους και για την κατανομή των κερδών, χωρίς χάρτες κ.λπ. - ή αλλιώς χάνετε και τους διαδρόμους, τα οικόπεδα. Κι εδώ πρόκειται για σκληρό ανταγωνισμό. Για ρωτήστε τους Κύπριους. Ποια ήταν η πιο σκληρή ανταγωνίστρια; Η γαλλική ΤΟΤΑΛ, δεν έκανε τόσο πίσω. Στη διαπραγμάτευση που είχε - δεν θυμάμαι τώρα με ποια χώρα. Ετσι, αυτά θα γίνουν.

Κι επομένως, αυτά τώρα τα κυριαρχικά δικαιώματα και εκείνα και τα άλλα, τα οποία εμείς τα υπερασπιζόμαστε, όσο υπάρχουν ξεχωριστά κράτη και όπως εμείς λέμε ιμπεριαλισμός, δεν δεχόμαστε ούτε τόσο απ' τα σύνορα. Δεν πα' να φωνάζει τώρα ο κ. Καμμένος, 40 χαρτιά, θα απαντήσει. Επομένως, άμα έχεις τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεν καταλαβαίνετε, δεν μπορείς να βάλεις τους δικούς σου κανόνες. Γι' αυτό έχει γίνει θέμα διαπραγμάτευσης, ο τάδε πρωθυπουργός δεν διαπραγματεύεται, εγώ θα διαπραγματευτώ. Ε, δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης.

Εμείς να δεχτούμε ότι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές ικανότητες στους πρωθυπουργούς ή στους υπουργούς. Αυτό ισχύει και μέσα σε ένα κόμμα κι ανάμεσα σε διαφορετικά κόμματα. Είναι θέμα ικανότητας; Ε, δεν είναι θέμα ικανότητας. Ο συσχετισμός δυνάμεων είναι συγκεκριμένος.

Και θα δείτε οι υδρογονάνθρακες θα είναι ο τάφος του Κυπριακού. Είμαστε αντίθετοι να τους αξιοποιήσουμε; Οχι, καθόλου. Αυτές τις αντιφάσεις όμως δεν τις λέτε, τα κόμματα που υποστηρίζετε και ζητάτε κυβερνητική ψήφο. Πρέπει να βγείτε και να πείτε ότι αν μου βάλουν αυτό το θέμα θα κάνω εκείνο, αυτά τα «plan a, b, c» αλλά μεγάλα λόγια... Οχι χάρτες. Κι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με την Τουρκία, έχουμε να κάνουμε με την Αίγυπτο, με την Αλβανία. Συμφώνησε η κυβέρνηση Καραμανλή με την Αλβανία, τα πήρε πίσω η Αλβανία. Ανέτρεψε τη συμφωνία. Αυτά θα είναι παρόντα σε κάθε βήμα. Γιατί όταν γίνονται εκλογές ή όταν δεν γίνονται εκλογές, δεν τα λέτε στον ελληνικό λαό; Γιατί σας κάνει εντύπωση;

Τώρα συζητάμε ποιος νίκησε στην Ιταλία. Το σύστημα το καπιταλιστικό νίκησε. Εχασε ο Μόντι; Εχασε η Μέρκελ; Σοβαρά; Απειλείται δηλαδή η Ιταλία να πάει σε άλλο δρόμο; Κι άλλωστε ο Μόντι ήταν για ένα διάστημα, ήρθε να κάνει κυβέρνηση τεχνοκρατών, άλλον Μόντι θα βρούνε. Θα ξαναπάνε σε εκλογές, δεν θα γίνει κυβέρνηση. Το θέμα είναι, άμα ο λαός της Ιταλίας θα πει αμάν μην τυχόν έχω ακυβερνησία, τότε θα πάει ακόμα πιο χειρότερα. Μπορεί να γίνει και ο Μπερλουσκόνι πρωθυπουργός.

Δεν αναρωτιέστε; Δηλαδή, έχασε ο Μόντι, με συγχωρείτε τώρα θα το πω Basta Mondi, γράφει στην πρώτη σελίδα η «Αυγή». Αυτό το άλλο, το Forza Berluskoni δεν έχει κανένα θέμα; Εγώ δεν λέω αυτό το μονόπλευρο, αλλά τι; Basta Mondi; Ολο το ζήτημα ήταν η ήττα του Μόντι. Ωραία έχασε, αυτό ήταν να κάνει ο Μόντι, πήρε τα μέτρα, θα βρουν άλλον. Αφήστε τα τώρα, δεν καταψήφισαν την Μέρκελ. Μα αυτό είναι το ελιξίριο του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό ήταν. Κάποτε είχαμε Μητσοτάκη - Παπανδρέου, φύγαμε μετά, πήγαμε στο έτσι, αλλιώς και αλλιώτικα.

Ολο το πνεύμα, όλα είναι ηττήθηκε ο Μόντι που ήταν ο μετριοπαθής, ο σοβαρός κ.λπ. Δεν κάνει εντύπωση πως ο ιταλικός λαός, που έχει παραδόσεις και είχε ΚΚ με 30% κάποτε, πώς έφτασε στο σημείο τώρα να παίρνει 30% ο Μπερλουσκόνι; Αυτό δεν μας απασχολεί... Οχι με την έννοια να φοβηθούμε.

Ηττήθηκε η Μέρκελ, καλά. Η Μέρκελ είναι πιο έξυπνη απ' ό,τι φανταζόμαστε, το σύστημα. Και εν πάση περιπτώσει ίσως χρειάζεται σε κάποια στιγμή να ηττηθεί η Μέρκελ για να έρθει μια άλλη Μέρκελ. Δεν το σκέφτεστε αυτό; Αυτά λοιπόν λέμε στον κόσμο; Και μετά λέμε γιατί οι εργαζόμενοι δεν απεργούν όπως πρέπει, εμ πώς; Ετσι είναι. Κι έχουμε ευθύνη για τη συνείδηση του κόσμου κι όταν λεγόμαστε αριστεροί, κομμουνιστές έχουμε ευθύνη για το πώς διαμορφώνεται η συνείδηση του κόσμου.

Τέλος, κοιτάξτε να δείτε, διάττοντες αστέρες, να μη λέμε τώρα ονόματα, θυμάστε σε κάτι εκλογές - και δεν αναφέρομαι στον Τσίπρα - του 2002 κάτι διάττοντες αστέρες, που βγαίναν στην τηλεόραση και απαντούσαν σε πέντε λεπτά τα πάντα. Τι πέντε; Σε 22 δευτερόλεπτα τα πάντα, προγραμματισμένοι. Που ήταν τα καινούργια πρόσωπα, πού είναι; Τους έχει ξεχάσει ο κόσμος. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω ε; Να μην πω και το όνομα. Λοιπόν, πού είναι τώρα αυτοί; Τέτοια το σύστημα γεννάει πολλά.

Επομένως, ή θα συζητάμε για τον καπιταλισμό, τον σοσιαλισμό, την ΚΑΠ, τώρα άμα πάμε και συζητάμε ποιος είναι προδότης ή δεν είναι, θα αποβλακωθεί ο κόσμος με δική μας ευθύνη. Δεν γεννήθηκε κανείς αποβλακωμένος αλλά αποβλακώνεσαι και στα 60 σου.