Κυριακή 4 Μάρτη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
«Ωριμο τέκνο της ανάγκης» η συγκρότησή του

Η γραμμή της ανυπακοής που τήρησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρίσκεται σε άμεση αντιστοιχία με τη συνεπή αγωνιστική πορεία των ταξικών συνδικάτων
Η γραμμή της ανυπακοής που τήρησαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βρίσκεται σε άμεση αντιστοιχία με τη συνεπή αγωνιστική πορεία των ταξικών συνδικάτων
Ενα χρόνο περίπου μετά το 29ο συνέδριο της ΓΣΕΕ, η συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) ταράζει τα λιμνάζοντα νερά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από τον Απρίλη του 1999 μέχρι σήμερα, παραμονές του 30ού συνεδρίου της ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ συσπειρώνοντας στις γραμμές του, σε ταξική πορεία, ευρύτερες συνδικαλιστικές δυνάμεις, βάζει τη δική του αγωνιστική σφραγίδα στις εξελίξεις. Η ίδρυσή του σημαδεύει την περίοδο που διανύσαμε ανάμεσα στο 29ο και 30ό συνέδριο της ΓΣΕΕ. Καταθέτοντας την άποψή του γι' αυτό το γεγονός, ο Δήμος Κουμπούρης, μέλος της Γραμματείας του, σε μια συζήτηση που είχαμε, υπογράμμισε πως η ίδια η ζωή απέδειξε ότι η δημιουργία του, ήταν αναγκαία και επιβεβλημένη. Ηταν το αναπόφευκτο και «ώριμο τέκνο της ανάγκης».

Μια ανάγκη που -όπως εξηγεί ο συνδικαλιστής- γεννήθηκε από τη σφοδρότητα της κυβερνητικής επίθεσης, αλλά και την τακτική και στρατηγική των ηγετικών ομάδων σε ΓΣΣΕ και ΑΔΕΔΥ. Γιατί είναι μια πολιτική που, εξυπηρετώντας τις εντολές του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αφαιρεί καθημερινά, βασικά τους δικαιώματα και κατακτήσεις. Κεντρικός και μακροπρόθεσμος στόχος αυτής της πολιτικής, είναι να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη, αλλά και εκ των προτέρων να χειραγωγηθεί κάθε δυνατότητα αντίδρασης των εργαζομένων.

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αποτελούν το «δούρειο ίππο» μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, για το πέρασμα αυτής της πολιτικής. Και αυτή η υπονομευτική πολιτική δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Η παρουσία του ΠΑΜΕ, οι θέσεις του, μα προπαντός η δράση του, στάθηκαν εμπόδιο στον καταστροφικό τους ρόλο. Και ακόμα περισσότερο, το «Μέτωπο» ξαναζωντάνεψε τις αρχές, τις αξίες και τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας.

Κάνοντας μια αποτίμηση του ρόλου του ΠΑΜΕ, αυτά τα δυο χρόνια, ο Δ.Κουμπούρης σημειώνει την αποφασιστική συνεισφορά του στη συγκρότηση του ταξικού ρεύματος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, βοηθώντας στον απεγκλωβισμό σημαντικού αριθμού εργαζομένων από τη λογική της υποταγής και του συμβιβασμού που καλλιεργούν οι ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οξυνε και βάθυνε την αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυο γραμμές, που αντικειμενικά υπάρχουν στο συνδικαλιστικό κίνημα και προσανατόλισε τους αγώνες των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση.

Βοήθησε στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, στην οργάνωση των αγώνων της και στις συμμαχίες της, με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την απόκρουση και την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Πρωτοστάτησε στην κοινή δράση με άλλες δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος για την υπεράσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης.

Σε αυτή την πλούσια δραστηριότητα ξεχωρίζουν οι αγώνες που έδωσαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, για να μην περάσει το πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο. Η πάλη για υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων, οι πρωτότυπες μορφές διαμαρτυρίας για την τιμή των καυσίμων με την κατάληψη του υπουργείου Εμπορίου και των γραφείων του ΙΚΑ για τ' αποθεματικά των Ταμείων. Η ισχυρή παρουσία στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, αλλά και τα μεγάλα συλλαλητήρια στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Στο βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΜΕ ήταν παρόντες όχι μόνο στα μεγάλα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, αλλά και στις «αλυσίδες» του Δούναβη, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Απαντώντας στους ισχυρισμούς που πλασάρονται ότι το ΠΑΜΕ λειτουργεί σαν μια αντι-ΓΣΕΕ ο Δ.Κουμπούρης ξεκαθαρίζει: Το ΠΑΜΕ δεν είναι παράταξη, ούτε μια αντι-ΓΣΕΕ, αυτό είναι γνωστό. Αυτές είναι ανυπόστατες κατηγορίες και το άλλοθι των συμβιβασμένων ηγεσιών και λέγονται για ευνόητους λόγους. Το ΠΑΜΕ είναι ο ταξικός πόλος συσπείρωσης σε πανελλαδικό επίπεδο και συμμετέχουν σ' αυτό συνδικαλιστικές οργανώσεις, συνδικαλιστές, επιτροπές αγώνα, συντονιστικά σωματείων με ταξικό προσανατολισμό. Και αυτό είναι που πραγματικά «πονάει» την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ. Γιατί γνωρίζει καλά ότι πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που βλέπουν στο ΠΑΜΕ την ελπίδα. Ξέρουν πολύ καλά ότι ενισχύεται και καθημερινά η επιρροή του δυναμώνει και διευρύνεται.

Οσον αφορά στο επικείμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ, τα στελέχη του ΠΑΜΕ, θα προβάλλουν και πάλι με συνέπεια και σαφήνεια τις θέσεις τους. Στη γραμμή της υποταγής θ' αντιπαραθέσουν τη γραμμή του αγώνα, στην κατεύθυνση της «νομιμοφροσύνης» στην ΟΝΕ θα προβάλουν την ανάγκη για πλατιά συσπείρωση και ταξικό προσανατολισμό των συνδικάτων. Θ' αποκαλύψουν παραπέρα στην εργατική τάξη, το ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ στην κατεύθυνση υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στις επιταγές της κυβέρνησης και των κεφαλαιοκρατών, αλλά και ότι έχει αναλάβει εργολαβικά να είναι ο κυματοθραύστης των αγώνων της εργατικής τάξης. Παράλληλα, θα δώσουν τη μάχη, έτσι ώστε οι ταξικές δυνάμεις να βγουν πιο ενισχυμένες σε ψήφους και έδρες.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ