Μέτρα, όπως: Επέμβαση των διωκτικών αρχών και αποκλεισμός περιοχών, μέσα στις οποίες υπάρχουν πληροφορίες ότι μπορεί να κινούνται ύποπτα άτομα. Επέκταση των ερευνών που μπορούν να πραγματοποιούν οι δυνάμεις καταστολής, με εντατικούς ελέγχους και με ειδικά μπλόκα στους δρόμους κάθε πόλης. Παγίδευση των σπιτιών και άλλων ιδιωτικών χώρων, όπου ζουν και εργάζονται όσοι «βαφτίζονται» ύποπτοι με «κοριούς» και κρυφές κάμερες. Διευκόλυνση των τηλεφωνικών υποκλοπών, άρση του απόρρητου της αλληλογραφίας, συμβατικής και ηλεκτρονικής, διασταύρωση πληροφοριών και επεξεργασία στοιχείων που θα περιλαμβάνουν ακόμη και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα των πολιτών. Ανάρτηση σκίτσων και φωτογραφιών, αυτών που οι διωκτικές αρχές θεωρούν ύποπτους, σε δημόσιους χώρους. Αυτά αποκαλύπτουν από μόνα τους την «κόλαση» που οργανώνουν επί της ελληνικής γης. Και άντε μετά το χαρακτηρισμό «ύποπτος», να αποδείξεις στους «καλούς» του κράτους ότι δεν είσαι. Μήπως φτάσαμε στην εποχή που ουσιαστικά ο αθώος γίνεται ένοχος, ώσπου να αποδείξει την αθωότητά του; Γιατί ως τα τώρα χρειάζεται απόδειξη της ενοχής.

Αυτά προσπάθησε να διαψεύσει ο υπουργός Δικαιοσύνης και ανεξάρτητα αν «διασκέδασε τις εντυπώσεις», ή όχι, μάλλον δεν έπεισε. Διέψευσε ότι «στο υπό επεξεργασία νομοσχέδιο για την τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και ιδίως για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, προωθούνται ρυθμίσεις, όπως αυτές που αναφέρονται στο δημοσίευμα. «Μεγάλο μέρος του δημοσιεύματος είναι ανακριβές». Και δεν έπεισε, γιατί δε διέψευσε την ύπαρξη των συγκεκριμένων μέτρων στην επιτροπή, αλλά τη μη προώθησή τους. Διέψευσε, επίσης, «μεγάλο μέρος του δημοσιεύματος», όχι όλο.

Αλλωστε στη σύσκεψη του πρωθυπουργού με τους έξι υπουργούς, (1/3/2001), ανάμεσά τους και οι της Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, εκτίμησαν ότι εκτός από την εξέταση του DNA, χρειάζονται και οι έφοδοι στα «ύποπτα» σπίτια και τα μπλόκα στις «ύποπτες» συνοικίες και ποιός ξέρει τί άλλο ακόμη...