Η αγωγή ήταν σε βάρος του Σωματείου Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Αττικής. Στην εκδίκαση δεν εμφανίστηκε κανένας από όσους έκαναν την αγωγή (εργαζόμενοι, μέλη της ΠΑΣΚ). Ο μόνος που υποστήριξε την αγωγή ήταν ο Θ. Καραγιαννάκης, στέλεχος της ΠΑΣΚ και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας (ΠΟΕ ΟΤΑ). Το στέλεχος της ΠΑΣΚ αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι... παρόλο που η ΠΟΕ ΟΤΑ υπογράφει συμβάσεις εργασίας και για τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, δεν τους επιτρέπει να είναι μέλη των σωματείων, με πλήρη δικαιώματα! Το Σωματείο στήριξε συμβασιούχος εργαζόμενη από το 2003. Ανέφερε ότι οι συμβασιούχοι συμμετέχουν με πλήρη δικαιώματα μετά από τροποποίηση του καταστατικού που είχε γίνει το 2009 με μεγάλη πλειοψηφία και την οποία είχαν ψηφίσει και από αυτούς που σήμερα κάνουν την αγωγή!

Η προσωρινή διαταγή ήταν σε βάρος της γενικής συνέλευσης εργαζομένων στο Δήμο Αγίων Αναργύρων - Καματερού. Στόχος δεν ήταν μόνο να μη γίνουν οι σημερινές εκλογές του σωματείου για την ανάδειξη αντιπροσώπων, αλλά να ακυρώσει και την απόφαση συμμετοχής στο σωματείο των εργαζομένων που προέρχονται από το Καματερό. Τελικά η προσφυγή απορρίφθηκε και οι εκλογές θα γίνουν κανονικά.

Το κύριο επιχείρημα που φέρουν για να αποκλείσουν τους συμβασιούχους δεν είναι ότι δεν το επιτρέπει το καταστατικό, αλλά ότι «η διαφορετική σχέση εργασίας των εργαζομένων έχει αντίκτυπο και στην αντιμετώπιση εκ μέρους των συνθηκών εργασίας τους. Τα συμφέροντα των εργαζομένων (σ.σ. μόνιμων) θα αντίκεινται σε εκείνα των εργαζομένων, που θα παραμείνουν μόνο για διάστημα μερικών ετών, ή ακόμα και ορισμένων μηνών, κατά τρόπο τέτοιο ώστε το σκεπτικό που αναπτύσσουν να εστιάζεται όχι στη μακροπρόθεσμη επικράτηση της ειρήνης στο χώρο εργασίας, αλλά στην κατά το δυνατό ταχύτερη επίλυση των προβλημάτων χωρίς συνυπολογισμό του μελλοντικού αντίκτυπου» (απόσπασμα από το κείμενο της αγωγής που κατέθεσαν οι ίδιες δυνάμεις επίσης κατά της γενικής συνέλευσης των Αγ. Αναργύρων). Φθάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι οι εργαζόμενοι έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι δικός τους στόχος είναι η «εργασιακή ειρήνη».

Τα παραπάνω δείχνουν ότι αποτελούν μέγιστους υποκριτές όταν στα λόγια νοιάζονται για τους συμβασιούχους και ότι αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να τους αποκλείουν από τα σωματεία.