Η ενίσχυση των φυγόκεντρων τάσεων στην Ευρωζώνη και την ΕΕ έρχεται διαρκώς στο προσκήνιο, μετά την άρνηση της Μεγ. Βρετανίας να συμμετάσχει στη συμφωνία για την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ΕΕ, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο και τις οξυνόμενες αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της πλουτοκρατίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χτεσινή παρουσίαση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής στο Ευρωκοινοβούλιο ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, επιτέθηκε στη Μεγ. Βρετανία, σημειώνοντας ότι «μια διακυβερνητική συνθήκη (...) πρέπει να διαπραγματευτεί ως επείγον ζήτημα. Δεν θα είναι εύκολο και από νομικής πλευράς. Καλώ όλους να είναι εποικοδομητικοί, έχοντας κατά νου τι διακυβεύεται». Οπως δήλωσε, η διακρατική συμφωνία αναμένεται να έχει υπογραφεί μέχρι το Μάρτη.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δήλωσε ότι οι επενδυτές θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν να υιοθετήσουν τους κανόνες του ΔΝΤ για τη συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών σε μελλοντικές διασώσεις, παρά το ότι η συμφωνία των «26» από τους «27» δεν είναι και η ιδανική δομή γι' αυτό. Επιχειρώντας και αυτός ευθεία βολή, υπογράμμισε ότι η Μεγ. Βρετανία «για να δώσει τη συγκατάθεσή της, ζήτησε να υπάρξει ένα ειδικό πρωτόκολλο για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, το οποίο, όπως παρουσιάστηκε, αποτελούσε κίνδυνο στη συνοχή της εσωτερικής αγοράς».

Σχολιάζοντας τη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης βδομάδας, οι «Financial Times» σημειώνουν ότι «η Βρετανία (...) ίσως να βρίσκεται στο δρόμο της εξόδου από την ΕΕ (...) Το δημοσιονομικό σύμφωνο πρακτικά δεσμεύει όλα τα μέλη της ΕΕ σε σκληρά μέτρα λιτότητας, χωρίς όμως να παρέχει κανέναν μόνιμο μηχανισμό μεταφοράς κεφαλαίων από τα εύπορα τμήματα της Ευρώπης σε εκείνους που βρίσκονται σε ύφεση (..) Καθώς επιδεινώνονται οι οικονομίες, οι ψηφοφόροι πιθανότατα θα επαναστατήσουν. Ακόμη και υπό τις παρούσες συνθήκες, υπάρχουν τεράστιες αμφιβολίες για το εάν η πρόσφατη συμφωνία της ΕΕ θα τεθεί ποτέ σε ισχύ».

Τη διαπίστωση ότι η κρίση «θα συνεχιστεί σε διαφορετικά επίπεδα έντασης ολόκληρο το 2012 ίσως και στη συνέχεια, μέχρι η Ευρωζώνη να είναι σε θέση να επιστρέψει σε πιο ευρεία οικονομική ανάκαμψη», διατυπώνει ο οίκος αξιολόγησης «Fitch». Σύμφωνα με τον ίδιο, «είναι πολύ νωρίς για να κριθεί πόσο αποτελεσματικό θα είναι το δημοσιονομικό σύμφωνο λόγω και της αβεβαιότητας για το πώς θα υλοποιηθεί». Για τις «καταστροφικές επιπτώσεις» μιας εξόδου της Γαλλίας από το ευρώ μιλάει η γαλλική «Les Echos», επιβεβαιώνοντας το μεγάλο εύρος των σεναρίων που επεξεργάζεται η πλουτοκρατία για το μέλλον της ΕΕ - Ευρωζώνης.

Οπως σημειώνει, «η έξοδος από το ευρώ, μια εκδοχή που ποτέ μέχρι την κατάρρευση της Ελλάδας δεν παρουσιάστηκε στα σοβαρά από κανέναν, έχει εισέλθει πλέον στη σφαίρα του πιθανού». Σύμφωνα με τις προβολές του γαλλικού Ινστιτούτου Ερευνών, τις οποίες επικαλείται το δημοσίευμα, η έξοδος της Γαλλίας από την Ευρωζώνη θα στερούσε έως και το 20% του ΑΕΠ από τη χώρα σε ορίζοντα 10 ετών, ενώ το ίδιο διάστημα ο κάθε πολίτης θα έχανε κατά μέσο όρο 9.000 ευρώ. Συνολικά εκτιμάται ότι θα χάνονταν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας.

Οπως σημειώνεται, αν η Γαλλία αποχωρούσε από το ευρώ, τότε το ευρώ θα καταστρεφόταν και μαζί με αυτό η αγροτική οικονομία της Γαλλίας, που θα έχανε πολλούς πόντους ανταγωνιστικότητας σε σύγκριση με την Ισπανία και την Ιταλία, που θα επέστρεφαν σε ακόμα πιο υποτιμημένα εθνικά νομίσματα από το κατά 20% υποτιμημένο (σε σχέση με το ευρώ) «νέο φράγκο». Το γαλλικό κράτος θα έφτανε σύντομα σε δημοσιονομική κατάσταση αντίστοιχη της Ιταλίας με το δημόσιο χρέος να εκτοξεύεται από 80% του ΑΕΠ σε ποσοστά άνω του 100%, με αποτέλεσμα την εκτίναξη του κόστους δανεισμού στις αγορές σε «προ μνημονίου» επίπεδα κοντά στο 7%.

Τέλος, ο αναλυτής της «Capital Economics», Μπεν Μέι, εκτιμά ότι «η ύφεση θα είναι βαθύτερη απ' όσο περιμένουν η κυβέρνηση και η τρόικα (...) Η Ελλάδα θα κουραστεί πάρα πολύ για να μειώσει το έλλειμμα και θα πιεστεί πρόσθετα λόγω της λιτότητας... Οπωσδήποτε υπάρχει κίνδυνος να καταλήξει η Αθήνα στο σημείο όπου θα αποφασίσει πως ίσως είναι καλύτερη η στάση πληρωμών».