Κινήσεις εντυπωσιασμού ή προλείανση του εδάφους για «ανώμαλες» εκτροπές; Σε κάθε περίπτωση, οι προωθούμενες από την κυβέρνηση ρυθμίσεις, που αφορούν στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, προκαλούν - και όχι αδικαιολόγητα - έντονη ανησυχία για τις συνέπειες που θα επιφέρουν και τις οποίες, βέβαια, θα υποστούν κόμματα «μη αρεστά» στην κρατούσα άποψη, που θα βρεθούν, από τη μια στιγμή στην άλλη, στο μικροσκόπιο και υπό τον έλεγχο εκείνων, τους οποίους αντιπαλεύουν.

Προφανώς, σ' αυτήν την κατηγορία, δεν εντάσσονται - και το ξέρουν - κόμματα, όπως η ΝΔ και ο ΣΥΝ, οι εκπρόσωποι των οποίων, άλλωστε, στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συναινέσουν με τις κυβερνητικές προτάσεις. «Παραφωνία» σ' αυτήν την «τρικομματική» ομόνοια, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ο οποίος επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούν τα προωθούμενα μέτρα.

Αρκεί μόνο να μνημονευτεί η πρόταση να καταγράφονται, μέσα από τραπεζικούς λογαριασμούς, τα ονόματα όσων χρηματοδοτούν ή συναλλάσσονται με τα κόμματα! Μια σύγχρονη μέθοδος φακελώματος, για την οποία ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει το πώς και από ποιους θα χρησιμοποιηθούν οι ιδιότυπες αυτές «λίστες». Από μόνη της, η πρόταση αυτή είναι αρκετός λόγος, για να προσκρούσουν συνολικά οι προωθούμενες ρυθμίσεις στην αντίσταση κάθε προοδευτικού ανθρώπου, κάθε δημοκράτη. Πόσο μάλλον, που η ιστορία αυτού του τόπου βρίθει από διώξεις, περιορισμούς και απαγορεύσεις και είναι άκρως διδακτική για το πού μπορούν να οδηγήσουν τέτοιου είδους μεθοδεύσεις.

Ποιος μπορεί να δώσει επαρκείς εγγυήσεις ότι τα παραπάνω σενάρια δε θα γίνουν πραγματικότητα; Μπορεί, άραγε, η κυβέρνηση να εγγυηθεί ότι η παρεμβολή δικαστών και ορκωτών λογιστών στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων δε θα σηματοδοτήσει σφίξιμο της μέγκενης στην ίδια τους τη λειτουργία; Και οι όποιες τέτοιες εγγυήσεις δε θα ισοδυναμούσαν με «ακάλυπτες επιταγές», αφού είναι γνωστές οι δυνατότητες ποδηγέτησης και της Δικαιοσύνης και των ελεγκτικών μηχανισμών;

Σε ό,τι, δε, αφορά στην πάταξη της διαπλοκής και της στήριξης των κομμάτων από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που επικαλείται η κυβέρνηση για την προώθηση των σχεδίων της, μόνο ειρωνικό μειδίαμα μπορούν να προκαλέσουν και απευθύνονται μάλλον σε αφελείς. Η διαπλοκή είναι φαινόμενο αναπόσπαστο του πολιτικοοικονομικού συστήματος σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες και δεν αντιμετωπίζεται με ένα πιο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο, συν τοις άλλοις, θεσπίζει μια κυβέρνηση, η οποία προάγει τα συμφέροντα ακριβώς αυτού του συστήματος. Υπάρχει, άλλωστε, και αντίστοιχη εμπειρία από άλλες χώρες, που συνθλίβει το σαθρό υπόβαθρο στο οποίο στηρίζονται οι κυβερνητικές προτάσεις.

Το προαναφερθέν «απόστημα» δεν πρόκειται να σπάσει. Κι αυτό οφείλει να το κατανοήσει κάθε πολίτης αυτού του τόπου και να μην παρασυρθεί από τις εντυπωσιοθηρικές κινήσεις της κυβέρνησης. Και οφείλει να μην παρασυρθεί, όχι μόνο γιατί αυτές δεν πρόκειται να επιτελέσουν το σκοπό που διακηρύσσει η κυβέρνηση και λειτουργούν περίπου ως «στάχτη στα μάτια του κόσμου», αλλά και γιατί μπορεί να αποδειχτούν άκρως επικίνδυνες για τις λαϊκές ελευθερίες και τα λαϊκά δικαιώματα.