Πριν ακόμα ψηφιστεί το νέο ασφαλιστικό που κάνει άπιαστο όνειρο τη σύνταξη για όσους ήδη δεκαετίες μαζεύουν ένσημο το ένσημο, η αστική τάξη και τα πολιτικά επιτελεία της έχουν καταλήξει στο προσχέδιο για το επόμενο Ασφαλιστικό, αυτών που τώρα μπαίνουν στην αγορά εργασίας. Αποδεικνύοντας πως οι καπιταλιστές δουλεύουν με στρατηγική που να διασφαλίζει σε βάθος χρόνου και τα κέρδη τους και την εξουσία τους.

Αυτό πρέπει να είναι καθαρό και για να ερμηνεύεται το κλάμα που δήθεν ρίχνουν αυτές τις μέρες όσοι - επίσης δήθεν - ανακαλύπτουν νέες πιέσεις από την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Καμία πίεση! Εχουν ήδη συνυπογράψει όλοι μαζί το Μνημόνιο. Ο «Ριζοσπάστης» εξαρχής έδειξε πως η σύνταξη δε θα είναι τίποτα άλλο παρά ένα ποσό κοντά στο επίδομα ανεργίας. Επέμεναν, οι άλλοι, σε λογιστικές αλχημείες για να αναστείλουν τις αντιδράσεις. Τώρα που πρέπει να γίνει και νόμος ό,τι ήδη έχουν συμφωνήσει, κοιτάνε πώς θα διασώσουν κανέναν απ' αυτούς που έχουν βάλει την υπογραφή τους.

Τα πράγματα είναι τόσο καθαρά που ώρες ώρες σκέφτεσαι πώς μπορούν κάποια άρθρα του «Ριζοσπάστη» - αφού μελετηθούν και διαδοθούν - να γίνουν εύκολα για ένα ευρύτερο κοινό το κλειδί για να εξηγήσει μία προς μια τις λεπτομέρειες όσων συμβαίνουν γύρω και ανάλογα να πράξει.

Χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα από την ανάλυση στο κυριακάτικο φύλλο: «Οι εργαζόμενοι βιώνουν την ανασφάλεια και την επιδείνωση της θέσης τους, ενώ έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις και έχει συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος για να ικανοποιηθούν τα βασικά τους δικαιώματα, όπως η πλήρης, σταθερή εργασία, η δημόσια και δωρεάν Υγεία. Ταυτόχρονα, η ΕΕ έχει χάσει τη λάμψη της ενώ οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Υπάρχει λοιπόν πρόσφορο έδαφος για να προβάλουμε αποφασιστικά το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία (...) Οι δυνατότητες της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να αναδειχθούν πιο πειστικά στη σημερινή συγκυρία (...) Η μαχητική προβολή του ριζοσπαστικού πλαισίου πάλης που προτείνουμε (...) αποτελεί όρο για να μη νομιμοποιηθεί στη λαϊκή συνείδηση σαν αναγκαία η κυβερνητική πολιτική (...) Διεξάγουμε ένα σκληρό μακρόχρονο αγώνα που θα κρίνεται νικηφόρα στις καθημερινές μάχες σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, στο βαθμό που κερδίζει έδαφος η γραμμή οργάνωσης του κινήματος για σύγκρουση στο επίπεδο της εξουσίας» (από τον «Ριζοσπάστη»).

Αυτή η προφανής ανάλυση χρειάζεται κάτι ακόμα. Παράδειγμα: Να μην αφήνουμε τον αντίπαλο να θολώνει την εικόνα. Το κάνει καθημερινά μέσα από ένα μπαράζ περιπτωσιολογίας (χτες ήταν του Ακη η μέρα, προχτές του Μαντέλη, αύριο του Σημίτη, μεθαύριο του Καραμανλή). Δίνεται έτσι η εντύπωση πως γίνεται καυγάς μεγάλος μεταξύ καθαρών και λαδιάρηδων.

Την ίδια ώρα, όμως, χωρίς ούτε σε ένα «κόμμα» να διαφωνούν προωθούν όλοι μαζί το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Πράξεις που χαρίζουν χρήμα, πολύ χρήμα, στους καπιταλιστές. Γιατί, αυτό γίνεται και με τις συντάξεις (χρήμα των εργατών αντί να γυρίσει στα χέρια τους, γίνεται «επιδότηση επενδύσεων»), αυτό γίνεται και με το πάγωμα μισθών, τη μείωση των αποζημιώσεων, κ.ά. Από κοντά και με τις αποκρατικοποιήσεις παρέχεται στους καπιταλιστές έτοιμη μια παραγωγική βάση, χρυσοπληρωμένη από τους εργαζόμενους, για σίγουρα κέρδη.

Γι' αυτό δεν πρέπει να αφήνουμε να θολώνουν την εικόνα. Ούτε για τα εντός, ούτε για τα εκτός. Αυτά που αφορούν στην οικονομική ζωή της χώρας μας είναι άρρηκτα δεμένα με αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο. Διαφορετικές οι αφορμές για να κατέβεις στο δρόμο, μία η αιτία: η βαρβαρότητα που συνοδεύει την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

Εντός γραμμής είναι η κυβέρνηση. Εχει υπογράψει φαρδιά πλατιά το μνημόνιο και αυτό θέλει να εφαρμόσει. Απλά θέλει το χρόνο της και η σχετική προπαγάνδα. Ετσι στήνεται το σκηνικό των δήθεν «φίλων του λαού» και των κακών ξένων που μας πιέζουν. Ας μην ξεχνάμε: Οπως δεν έσβησαν οι 292 υπογραφές στη Συνθήκη του Μάαστριχτ έτσι δεν πρέπει να σβήσουν από τη μνήμη και οι υπογραφές των ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. στο Μνημόνιο. Οχι πως η ΝΔ που δε έβαλε υπογραφή είναι με το λαό. Απλώς κρατά και κάποια μπόσικα στο πολιτικό σύστημα.

Αυτός που υπογράφει σαν «ανασφαλής και αδύναμος» έχει χειροκροτήσει ένα προς ένα τα μέτρα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (όχι μόνο γιατί είναι κουμπάρος ενός εκ των πρώην υπουργών του) τότε που μετέτρεψαν τους εργάτες του 8ωρου σε ζήτουλες μιας ώρας δουλειάς. Μιλάει για τους τεχνοκράτες της τρόικας για να καλύψει τους εδώ συνεργάτες τους.

Αλλοι πάλι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν. Στη μια αράδα εξηγούν γιατί δεν έρχονται οι τουρίστες στην ακριβή Ελλάδα, όταν μπορούν να βρουν αλλού φτηνότερα και στην επόμενη αράδα ζητάνε μέτρα ενάντια στους απεργούς. Ζητάνε ουσιαστικά να γίνουν ακόμα φθηνότεροι οι εργάτες για να διατηρηθεί το ποσοστό κέρδους των καπιταλιστών. Και κάνουν γαργάρα το γεγονός ότι οι διακοπές έχουν ήδη γίνει είδος πολυτελείας για εκατομμύρια εργατών και στην Ελλάδα και στις άλλες καπιταλιστικές χώρες.

Δεν ψάχνουν για κορόιδα, τη δουλειά τους κάνουν. Και μεις τη δική μας... Με όπλο τον «Ριζοσπάστη», με το ΚΚΕ καλύτερα απ' τα μάτια μας.