ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ καιρό ήταν ωραίο πράγμα να είσαι υπουργός. Ιδίως υπουργός του ΠΑΣΟΚ!

Είχες τη γραφειάρα σου, τους γραμματείς σου, χαιρέταγες δεξιά κι αριστερά, ενώ πού και πού έριχνες και καμιά δήλωση για τον «προοδευτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας»!

Σε καλούσαν σε δεξιώσεις, χοροεσπερίδες, αποκαλυπτήρια αγαλμάτων, τελετές κάθε είδους, όπου έκανες σιβυλλικές τοποθετήσεις, έδινες υποσχέσεις διορισμών κι αν μπορούσες «πέταγες» και τις εξυπνάδες σου.

Τώρα ο «θεσμός» κατάντησε χειρότερος κι από μαθητή που δίνει πανελλήνιες. Εξετάσεις παντού, και παίρνεις και «έλεγχο» ανά δίμηνο.

Οι δεξιώσεις και τα σχετικά σπανίζουν κι όσο για τον «προοδευτικό μετασχηματισμό» ακούγεται μάλλον ως ανέκδοτο και ουδείς μπαίνει στον κόπο να τον αναφέρει.

Σε περνάνε από χίλια κόσκινα τα κλιμάκια της Κομισιόν, που εμφανίζονται σχεδόν μια φορά το μήνα. Τα ίδια κι από τα κλιμάκια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που απέκτησαν επίσης το σχετικό δικαίωμα...

Και στο τέλος περιμένεις κι από πάνω να σε αξιολογήσει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, δηλαδή ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Χώρια που τον «βαθμό» σου τον μαθαίνουν όλοι!

Εν ολίγοις, δράμα η κατάσταση. Και θα τους λυπόμασταν τους δυστυχείς υπουργούς, αν το πραγματικό δράμα δεν το πέρναγε ο Ελληνας μισθωτός. Από την πολιτική των υπουργών αυτών.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ έχει καταρρεύσει κατά τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, που κάτι πρέπει να πει κι αυτός για να δικαιολογήσει το ρόλο του ως αντιπολιτευόμενου...

Δηλαδή, όταν ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να ξοδέψει, έχει φεσωθεί μέχρι το λαιμό στα δάνεια και από πάνω μένει κι άνεργος, το πρόβλημα είναι ...ψυχολογικό;

Οταν οι πολύ μικρές επιχειρήσεις δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις πολυεθνικές, αυτό συμβαίνει γιατί έχουν ...κόμπλεξ κατωτερότητας;

`Η, μήπως, ο αγρότης που του παίρνουν το προϊόν σε εξευτελιστικές τιμές έχει ένα ...τεράστιο υπαρξιακό κενό;