Η εφαρμογή των σκληρών νεοφιλελεύθερων μέτρων που υποδεικνύει το ΔΝΤ θα σημάνει ουσιαστικά την εκ βάθρων ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης στον κρατικό μηχανισμό, με μεγάλους χαμένους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και τα λαϊκά στρώματα που θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα τις όποιες υπηρεσίες θα συνεχίσει να παρέχει ακόμα ο δημόσιος τομέας. Ηδη, η κυβέρνηση Σημίτη εργάζεται εντατικά για να υλοποιήσει τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ για τη δημόσια διοίκηση, ενώ ορισμένες από αυτές περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα «Πολιτεία» που η εφαρμογή του βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τι προβλέπει, όμως, η έκθεση του ΔΝΤ για τη δημόσια διοίκηση που δημοσιοποιήθηκε προχτές; Η βασική της φιλοσοφία είναι ότι ο δημόσιος τομέας χρειάζεται να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο και να μειωθούν οι δαπάνες που διατίθενται γι' αυτόν. Στο πλαίσιο αυτό το ΔΝΤ προτείνει:

1.Κατάργηση της μονιμότητας για τους νεοεισερχόμενους υπαλλήλους και αντικατάστασή της από συμβάσεις ορισμένου χρόνου! Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «τα περιθώρια για εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα είναι τεράστια. Η εμπειρία άλλων χωρών (σ.σ. δεν αναφέρει ποιων...) καταδεικνύει τη χρησιμότητα σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου». Το κράτος -εργοδότης δηλαδή, πρέπει να δίνει το παράδειγμα και να συναγωνίζεται τον ιδιωτικό τομέα στο δραστικό περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εξαφανίζοντας κάθε «εστία» σταθερής και πλήρους απασχόλησης. Ηδη η κυβέρνηση κινείται σε μια τέτοια γραμμή, αφού μόνο οι προσλήψεις «εξειδικευμένου» προσωπικού θα είναι μόνιμες (συμβάσεις αορίστου χρόνου), ενώ για το «ανειδίκευτο» προσωπικό θα επιλέγονται «ελαστικές μορφές απασχόλησης». Γενικότερα η τάση στις χώρες της ΕΕ, όπως έχει αναφερθεί σε κείμενα των συνόδων κορυφής, είναι η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο τομέα. Σημειώνεται ότι για τους ήδη υπηρετούντες στο δημόσιο τομέα η απειλή της άρσης της μονιμότητας επικρέμαται διαρκώς πάνω από τα κεφάλια τους χάρη στον ισχύοντα Υπαλληλικό Κώδικα, ο οποίος αφήνει ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο για τους «απείθαρχους» και «μη παραγωγικούς».

2.Σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας - η «νέα» λιτότητα: Η έκθεση του ΔΝΤ συνιστά τη «σύνδεση αμοιβών και παραγωγικότητας», αφήνοντας έτσι σαφώς να εννοηθεί ότι ο μισθός δεν πρέπει να εννοείται ως κάτι σταθερό και δεδομένο. Η κυβέρνηση έχει ήδη δρομολογήσει τις διαδικασίες για την υλοποίηση του παραπάνω μέτρου, το οποίο θα αποτελέσει το «όχημα» αφ' ενός για την καθήλωση και μείωση των αποδοχών της πλειοψηφίας των εργαζομένων και αφ' ετέρου για τη γενναιόδωρη ανταμοιβή των λίγων και αφοσιωμένων στελεχών του «εκσυγχρονισμού». Δεν είναι τυχαίο ότι η έκθεση προσθέτει ότι «οι βελτιώσεις αυτές μπορούν να λάβουν χώρα ταυτόχρονα με περιορισμό των δαπανών»! Και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών προσθέτει: «Οι περικοπές μπορούν εν μέρει να λάβουν τη μορφή περιορισμών των δαπανών για μισθούς». Και ακόμα: «Οι αυξήσεις στους μισθούς και στην απασχόληση στο δημόσιο τομέα για το 2000 είναι αρκετά υψηλότερες από ό,τι για το σύνολο της οικονομίας, καταδεικνύοντας την ανάγκη για περαιτέρω αποφασιστικά βήματα»! Με άλλα λόγια το ΔΝΤ υποδεικνύει μια «εξομοίωση» των μισθών δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, φυσικά προς τα κάτω. Γενικότερα είναι φανερό ότι η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας θα αποτελέσει και το νέο εργαλείο για την παράταση της λιτότητας που πλήττει τους εργαζόμενους στο δημόσιο εδώ και μια δεκαετία. Ταυτόχρονα όμως η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας θα συνδεθεί με νέο σύστημα αξιολόγησης στη βάση των «δεικτών αποδοτικότητας» (βλέπε «Ρ» της περασμένης Κυριακής) αλλά και με την ίδια τη συμπεριφορά του υπαλλήλου εντός και εκτός υπηρεσίας όπως ορίζει και ο κώδικας δεοντολογίας.

3.Συγχώνευση και κατάργηση υπηρεσιών - ιδιωτικοποιήσεις. Το ΔΝΤ αναφέρει ότι «είναι ευπρόσδεκτες ορισμένες πρωτοβουλίες για τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, όπως π.χ. η συγχώνευση και κατάργηση ορισμένων δημοσίων υπηρεσιών». Είναι φανερό ότι ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός δεν είναι ευχαριστημένος από τις εκατοντάδες συγχωνεύσεις και καταργήσεις δημοσίων υπηρεσιών που έχουν ήδη γίνει από την κυβέρνηση και ζητά να συνεχιστεί αυτή η διαδικασία όχι τόσο στον «ευρύτερο» δημόσιο τομέα που σε λίγο θα έχει γίνει ιδιωτικός, αλλά στον ίδιο το «σκληρό πυρήνα» του κράτους, στην «κεντρική δημόσια διοίκηση». Ταυτόχρονα, συνιστά «και τη χρήση εξωτερικών υπηρεσιών», δηλαδή την προσφυγή του κράτους στις υπηρεσίες που προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας. Η κυβέρνηση βέβαια έχει καθιερώσει ευρέως αυτή την τακτική και είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο μια σειρά βασικές λειτουργίες και αρμοδιότητες της δημόσιας διοίκησης (όπως π.χ. οι μελέτες, η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών κ.ά.) να έχουν εκχωρηθεί στους ιδιώτες. Η διαδικασία αυτή γίνεται κυρίως κάτω από την ομπρέλα των Ομάδων Διοίκησης Εργου που συστήνονται κάθε φορά που πρέπει να φέρουν σε πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή.

4. Νέο κύμα μετατάξεων. Η έκθεση αναφέρει ότι με «την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, τη φυσική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και τη χρήση εξωτερικών υπηρεσιών, θα μπορούσε να μειωθεί και η απασχόληση μεταφέροντας υπαλλήλους σε τομείς με τις μεγαλύτερες ανάγκες». Είναι προφανές ότι αυτές οι μετατάξεις θα είναι υποχρεωτικές και για το σκοπό αυτό θα αξιοποιηθούν και οι υπό κατάρτιση οργανισμοί των υπουργείων και υπηρεσιών.

Από τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ προκύπτει ότι πρόκειται για ένα συνεκτικό πακέτο νεοφιλελεύθερων μέτρων που θα υλοποιηθεί τα αμέσως επόμενα χρόνια. Ως τέτοιο χρειάζεται να το αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, πριν διαμορφωθούν ολέθρια τετελεσμένα σε βάρος των δικαιωμάτων και συμφερόντων τους, αλλά και σε βάρος των υπηρεσιών που παρέχει το δημόσιο στα λαϊκά στρώματα. Είναι ολοφάνερο ότι οι εργαζόμενοι και στο δημόσιο τομέα δεν έχουν εξαιρεθεί από τη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης επέλασης. Αντίθετα βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα» και μόνο αν οργανώσουν τη μαζική και ταξική αντίστασή τους μπορούν να αποτρέψουν τα χειρότερα και να κατακτήσουν αυτά που δικαιούνται.