Εστησε ένα δικό του εκτελεστικό απόσπασμα. Εδωσε μόνος του την εντολή του πυρ και εν συνεχεία και τη χαριστική βολή... Τα άψυχα κορμιά των Αλβανών «σωριάστηκαν» στο χώμα. Ο Γιώργος Πατζιαρέλας εκτέλεσε την Τρίτη δυο νέα παιδιά, δυο μετανάστες. Βρήκε και άλλοθι για την πράξη του. Κινδύνεψε η ζωή του και η κόρη του. Η προανάκριση όμως που διενεργήθηκε και η γνωμάτευση του ιατροδικαστή ανέτρεψε τους ισχυρισμούς του. Την απάνθρωπη και φασιστική αυτή πράξη του, κάποιοι έσπευσαν να την επικροτήσουν. Ναι, την επιδοκίμασαν. Δεν πρέπει να μας φαντάζει απίθανο. Αρκεί να ανακινήσουμε λίγο το μνημονικό μας και σίγουρα θα επαναφέρουμε στο μυαλό μας εκφράσεις που όλοι έχουμε ακούσει: «Σίγουρα Αλβανοί το έκαναν», «έλα μωρέ ένας Αλβανός ήταν»... Ρατσισμός, ξενοφοβία, δυο λέξεις, δυο έννοιες που όλοι γνωρίζουμε. Φαινόμενα όλων των καπιταλιστικών κοινωνιών, άλλοτε σε έξαρση και άλλοτε σε ύφεση, τα οποία πάντα όμως υποβόσκουν και συντηρούνται σε καλή κατάσταση μέσα στα «οπλοστάσια» της άρχουσας τάξης και των οργάνων της. Τώρα τελευταία μάλιστα έρχονται όλο και περισσότερο στο προσκήνιο...

Οι ξένοι μετανάστες «νόμιμοι και μη νόμιμοι» αποτελούν πλέον μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Περίπου 800.000 ζουν στην πατρίδα μας. Εργάζονται, τα παιδιά τους πηγαίνουν στο σχολείο, νοικιάζουν σπίτια Ελλήνων ιδιοκτητών, είναι «ζωντανό» κομμάτι της χώρας. Κι όμως, μόλις πρόσφατα, η ελληνική κυβέρνηση «ψέλλισε» κάποιες προτάσεις, παρουσίασε μεταναστευτική πολιτική... Ολοι αυτοί οι άνθρωποι βέβαια, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά και από δω και πέρα - δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις γι' αυτό - αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό και εύκολη «λεία» στα χέρια του ελληνικού κεφαλαίου. Με μισθούς πείνας και κάτω από εξευτελισμούς, στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι οικονομικοί πρόσφυγες παράγουν, χωρίς να απαιτούν, χωρίς να διεκδικούν, με το «φόβο» να είναι ο μόνιμος σύντροφός τους.

Ηεργασία όλων αυτών των μεταναστών προσφέρει τεράστια κέρδη στην ντόπια ολιγαρχία. Η παρουσία τους στη χώρα μας προσφέρει όμως άλλη μια σπουδαία... υπηρεσία στο σύστημα και τους εκφραστές του. Οι θέσεις εργασίας που καταλαμβάνουν οι οικονομικοί μετανάστες «είναι μια από τις κυριότερες αιτίες τις ανεργίας...». Αυτό δεν αποτελεί βέβαια σύνθημα μόνο κάποιων ακροδεξιών στοιχείων, αλλά κατάλληλα διανθισμένο έχει ειπωθεί και από τα χείλη διάφορων αξιωματούχων. Η επιχείρηση διχασμού του ντόπιου εργατικού δυναμικού με τους ξένους εργάτες, εάν αποφέρει καρπούς, μπορεί να περάσει σε δεύτερη μοίρα τις αντιλαϊκές πολιτικές επιλογές τους, οι οποίες είναι και η αιτία για τις ουρές των χιλιάδων ανέργων. Η έξαρση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας είναι μια καλοστημένη «παγίδα», που στόχο έχει να εγκλωβίσει τη λαϊκή σκέψη και συνείδηση, να μην επιτρέψει στον Ελληνα εργαζόμενο και άνεργο να αναζητήσει τη ρίζα του κακού και τους υπεύθυνους.

Οι πολιτικές επιλογές που συντηρούν τις διακρίσεις και προωθούν το «διαίρει και βασίλευε», εφαρμόζονταν και εφαρμόζονται σε όλο τον κόσμο. Η εργατική τάξη της χώρας μας πρέπει στο πρόσωπο των ξένων εργατών να αναζητήσει τους συμμάχους που μαζί τους θα απαιτήσει ίσα εργασιακά, οικονομικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Πρέπει στο πρόσωπο κάθε οικονομικού μετανάστη, ο Ελληνας εργάτης να αναγνωρίσει το σύντροφο που θα σταθεί δίπλα του για να παλέψει και τελικά να ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Το όπλο της ολιγαρχίας, που φέρει το όνομα ρατσισμός, μπορεί να γίνει «μπούμερανγκ» που θα στραφεί εναντίον της.