Συχνά πυκνά τα κυβερνητικά στελέχη, υπερασπιζόμενα την αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, επικαλούνται τη νωπή λαϊκή εντολή. Την εντολή που υφάρπαξαν υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια, καλλιεργώντας στον λαό προσδοκίες και ελπίδες που δεν άργησαν να αποδειχτούν απατηλές και φρούδες. Ομως όσοι άνθρωποι του μόχθου ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ λόγω υποσχέσεών του, ή υπό την πίεση εκβιαστικών διλημμάτων, πιστεύοντας ότι κάτι καλύτερο θα έρθει, δεν του έδωσαν ποτέ εξουσιοδότηση να τσακίσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματά τους. Δεν το ψήφισαν για να απολύσει 30.000 εργαζόμενους στα stage, να ανατρέψει πλήρως τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης αντικαθιστώντας την κατώτερη σύνταξη με προνοιακού χαρακτήρα επίδομα, να μειώσει συνολικά τις συντάξεις, να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης. Ούτε επίσης για ενίσχυση της «σύνδεσης των παροχών Υγείας - Πρόνοιας με το ύψος των εισφορών» του εργαζόμενου που μειώνει δραστικά αυτές τις παροχές. Η ψήφος δε δεσμεύει κανέναν. Και τώρα είναι η ώρα να διορθωθεί η λάθος επιλογή της 4ης Οκτώβρη. Είναι η ώρα η οργή και ο θυμός που νιώθουμε όλοι όσοι βλέπουμε τη θύελλα που ξεσπά, πολύ περισσότερο όσοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και νιώθουν σήμερα και εξαπατημένοι, να γίνει ταξική οργή, ταξική πάλη. Να μετατραπεί σε άρση της εμπιστοσύνης που δόθηκε στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΝΔ. Σε πολιτική καταδίκη των κομμάτων που μόνη τους έγνοια έχουν την κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Δύο μήνες μετά τις εκλογές ο λαός δέχεται μια επίθεση που δεν έχει προηγούμενο και παράλληλα για να αποσοβηθεί ο κίνδυνος των αντιδράσεων και να εκβιαστεί η λαϊκή συναίνεση και συνενοχή, βομβαρδίζεται από τρομολάγνα σενάρια για την κατάσταση της οικονομίας και την επικείμενη πτώχευση, για τις υποτιθέμενες πιέσεις των Βρυξελλών με τις οποίες συναποφασίζουν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα αντιδραστικά μέτρα. Συνένοχος θα είναι ο λαός αν δεν αντιδράσει τώρα. Αν δεν γλιτώσει τα δικαιώματά του απ' τη σφαγή, αν δεν παλέψει για να τα παραδώσει διευρυμένα στα παιδιά του. Συνένοχος θα είναι ο λαός αν δεν αρθρώσει ένα ηχηρό «φτάνει πια». Χρόνια και χρόνια μοχθεί και ιδρώνει και ο μόχθος του καταλήγει στις τσέπες των πλουτοκρατών. Χρόνια και χρόνια πληρώνει τα σπασμένα αλλωνών. Αν είναι κακή η κατάσταση της οικονομίας, καμία ευθύνη δεν έχουν γι' αυτό οι εργαζόμενοι. Οπως και κανένα όφελος δεν τους περιμένει απ' τη σωτηρία της όπως τη θέλουν τα μονοπώλια και οι εδώ πολιτικοί εκπρόσωποί τους, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ.. Το παιχνίδι είναι στημένο, τα μέτρα είναι προαποφασισμένα απ' όλους αυτούς μαζί, τα απαιτεί το κεφάλαιο.

Ο λαός δικαιούται και μπορεί να ζήσει καλύτερες μέρες. Αν αρνηθεί να υποστεί έστω και μία θυσία, αν αρνηθεί να εκχωρήσει έστω και μισό δικαίωμά του. Αν αντί για παζαρέματα για το πόσα θα χάσει, διεκδικήσει τα επιπλέον που μπορεί να κερδίσει. Χρειάζεται γι' αυτό οργάνωση όλων όσοι θίγονται, παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, στις συνοικίες, στα χωριά και στις πόλεις, αγώνας ακατάπαυστος, με κάθε μορφή και με συνέχεια και αντοχή. Εκεί να καταγραφεί μια νέα πλειοψηφία διαφορετική απ' αυτήν που κατέγραψε η κάλπη, μια ανερχόμενη λαϊκή πλειοψηφία αποφασισμένη να συγκρουστεί με την εφαρμοζόμενη πολιτική και τους φορείς της και κυρίως αποφασισμένη να νικήσει.