Δυο μέρες στον ΑΛΤΕΡ, το σκηνικό είναι πανομοιότυπο. Στα εναλλασσόμενα πάνελ καλεσμένος είναι και συμμετέχει απαραίτητα κάποιος Γεωργίου, που, με πρόσχημα τις καταστροφές που γίνονται από τις γνωστές δυνάμεις, εκτοξεύει ύβρεις και απειλές προς κάθε κατεύθυνση. Ειδικότητά του οι εργαζόμενοι που κάνουν απεργίες, οι μαθητές και φοιτητές που κινητοποιούνται, οι γονείς που συμμετέχουν κι αυτοί σε συγκεντρώσεις, οι καθηγητές που δε σκύβουν το κεφάλι και ζητούν μια Παιδεία, πραγματικά, στην υπηρεσία του λαού.

Ο εν λόγω κύριος, κάθε φορά που εμφανίζεται, θέλει να δείξει ότι βρίσκεται - ή πράγματι είναι - σε κατάσταση υστερίας και παροξυσμού, ενώ αυτά που λέει είναι τόσο ακραία που πάντα, κυριολεκτικά πάντα, προκαλεί την αντίδραση ακόμα και του οικοδεσπότη της εκπομπής.

Το εύλογο ερώτημα «γιατί αφού είναι τόσο προκλητικός» του δίνουν βήμα εκτόνωσης αλλά και προβολής για τις αντιδραστικές του απόψεις, είναι άνευ ουσίας, αφού η απάντηση κινείται στα όρια της «παράστασης» που δίνεται στις διάφορες εκπομπές, με εισιτήριο την «τηλεθέαση», που προσφέρουν οι σικέ τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις.