Τετάρτη 10 Δεκέμβρη 2008 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα ... «ζουμ» των καναλιών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με την προχτεσινή συγκέντρωση που διοργάνωσε το ΚΚΕ, απέδειξε πως ο λαός μπορεί μαζικά και οργανωμένα να καταγγείλει την κρατική βία και καταστολή που φτάνει στο σημείο να δολοφονεί. Παρ' όλα αυτά, όμως, οι κάμερες των καναλιών ήταν αλλού. Ηταν διαρκώς στραμμένες, από το πρωί ως αργά το βράδυ, στα επεισόδια των κουκουλοφόρων. Και «έπαιζαν» πλάνα μόνο από εκεί, με σκοπό να τρομοκρατήσουν το λαό, να τον κλείσουν στο σπίτι του, να εμποδίσουν τον αγώνα του, την οργάνωσή του. Λες και τα ΜΜΕ εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία. Είτε συνειδητά, όμως, είτε ασυνείδητα, το συνεχές ζουμ πάνω στις εικόνες της φωτιάς και της δολιοφθοράς, εξυπηρετεί μόνο όσους φοβούνται τις μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και θέλουν να τις προσβάλλουν και να τις αποτρέψουν. Οσους ξέρουν ότι η πραγματική απειλή για το κράτος καταστολής και την αντιλαϊκή πολιτική που πάνε μαζί είναι η οργανωμένη μαζική δράση του λαού.

Στο ρόλο τους

Ρεσιτάλ πληροφόρησης και ενημέρωσης έδωσαν και χτες το μεσημέρι τα κανάλια. Αγνόησαν τις χιλιάδες και χιλιάδες των μαθητών και γονιών που διαδήλωσαν κατά της κρατικής τρομοκρατίας στην Ομόνοια. Αγνόησαν την πορεία που έκαναν και έπνιξαν τα συνθήματά τους. Την ίδια στιγμή όμως έστησαν τις κάμερες και τα συνεργεία τους σε μερικές δεκάδες που είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα και με τη στάση τους προσκαλούσαν τις αστυνομικές δυνάμεις να ξεκινήσουν το γνωστό τους «κλέφτες κι αστυνόμοι».

Ο ρόλος τους είναι γνωστός και απλά, με κάθε ευκαιρία, τον επαναβεβαιώνουν: Πλήρης αποσιώπηση των μαζικών κινητοποιήσεων του λαού κατά της τρομοκρατίας και πλάνα τρομοκράτησης του κόσμου, που τον θέλουν καθισμένο στις πολυθρόνες να παίρνει «γραμμή» από τους καναλάρχες...

Για την «παράσταση»

Δυο μέρες στον ΑΛΤΕΡ, το σκηνικό είναι πανομοιότυπο. Στα εναλλασσόμενα πάνελ καλεσμένος είναι και συμμετέχει απαραίτητα κάποιος Γεωργίου, που, με πρόσχημα τις καταστροφές που γίνονται από τις γνωστές δυνάμεις, εκτοξεύει ύβρεις και απειλές προς κάθε κατεύθυνση. Ειδικότητά του οι εργαζόμενοι που κάνουν απεργίες, οι μαθητές και φοιτητές που κινητοποιούνται, οι γονείς που συμμετέχουν κι αυτοί σε συγκεντρώσεις, οι καθηγητές που δε σκύβουν το κεφάλι και ζητούν μια Παιδεία, πραγματικά, στην υπηρεσία του λαού.

Ο εν λόγω κύριος, κάθε φορά που εμφανίζεται, θέλει να δείξει ότι βρίσκεται - ή πράγματι είναι - σε κατάσταση υστερίας και παροξυσμού, ενώ αυτά που λέει είναι τόσο ακραία που πάντα, κυριολεκτικά πάντα, προκαλεί την αντίδραση ακόμα και του οικοδεσπότη της εκπομπής.

Το εύλογο ερώτημα «γιατί αφού είναι τόσο προκλητικός» του δίνουν βήμα εκτόνωσης αλλά και προβολής για τις αντιδραστικές του απόψεις, είναι άνευ ουσίας, αφού η απάντηση κινείται στα όρια της «παράστασης» που δίνεται στις διάφορες εκπομπές, με εισιτήριο την «τηλεθέαση», που προσφέρουν οι σικέ τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις.

Αυξήσεις στις αστικές συγκοινωνίες

«Τσουχτερές» αυξήσεις στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών και του ΟΣΕ, που θα συρρικνώσουν ακόμα πιο πολύ το ήδη πενιχρό εισόδημα πλατιών λαϊκών στρωμάτων, έχει αποφασίσει η κυβέρνηση με το «έμπα» του νέου χρόνου.

Το νέο κύμα αυξήσεων έρχεται από την Πρωτοχρονιά, με την εκτίναξη του εισιτηρίου των αστικών συγκοινωνιών στο ένα ευρώ, από 0,80 ευρώ που κοστίζει σήμερα. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να ανακοινωθούν από τη διοίκηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και οι αυξήσεις στα εισιτήρια του ΟΣΕ. Διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης είναι ο υπερδιπλασιασμός των τιμών των εισιτηρίων σε αστικές συγκοινωνίες και ΟΣΕ έως το τέλος του 2010!.

Ως πρόσχημα για όλα αυτά η κυβέρνηση προβάλλει τη δήθεν βελτίωση του συστήματος των συγκοινωνιών και κυρίως την «οικονομική εξυγίανση» των συγκοινωνιακών φορέων. Ωστόσο, εκείνο που ουσιαστικά προωθεί η κυβέρνηση είναι η πολιτική εμπορευματοποίησης του συστήματος συγκοινωνιών και η επιβολή εργασιακών σχέσεων σε καθεστώς «γαλέρας», όπως επιτάσσουν οι ντιρεκτίβες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σημειώνεται ότι κατά τη συζήτηση στη Βουλή του αιτήματος του ΚΚΕ να ανακληθούν οι αποφάσεις για τις αυξήσεις στα εισιτήρια, ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκης ισχυρίστηκε προκλητικά ότι οι αποφάσεις αυτές είναι... φιλολαϊκές, ενώ απέρριψε μετά βδελυγμίας την πρόταση του Κόμματος για την καθιέρωση δωρεάν μετακινήσεων για τους εργαζόμενους τις πρωινές και απογευματινές ώρες που πάνε και επιστρέφουν από τις δουλειές τους, καθώς και για μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και άτομα με ειδικές ανάγκες.

Ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα

Προσπαθούν κάποιοι, κάνοντας λόγο για «ιδιότυπο κίνημα», να φέρουν στα μέτρα τους τη λαϊκή οργή που τις τελευταίες μέρες εκφράζεται ποικιλότροπα με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή από αστυνομικό όργανο. Σε αυτή τους την προσπάθεια δε διστάζουν να χαϊδέψουν αυτιά και ν' αγκαλιάσουν κάθε πράξη που περιβάλλεται τον «αντιεξουσιαστικό» μανδύα. Η στόχευσή τους είναι πολλαπλή, αφ' ενός να αποκομίσουν πρόσκαιρα οφέλη ιδιοποιούμενοι τη λαϊκή αγανάκτηση και αφ' ετέρου να προωθήσουν την πάγια στρατηγική τους σε σχέση με το λαϊκό κίνημα και τις αρχές συγκρότησης και δράσης του.

Πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή την προσπάθεια παίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας σ' εφαρμογή την οπορτουνιστική γραμμή που σε μόνιμη βάση υπηρετεί, ενώ στο πνεύμα αυτό κινείται και μερίδα των Μέσων ενημέρωσης που αυτοαποκαλούνται «ανεξάρτητα» και «αντιπολιτευτικά». Το ζητούμενο γι' αυτούς δεν είναι η πολιτικοποίηση της λαϊκής οργής, ούτε η ανασυγκρότηση του μαζικού λαϊκού κινήματος και η συντεταγμένη δράση του ενάντια στην πολιτική που γεννάει κάθε είδους δολοφονίες, αλλά η χειραγώγησή της και η ρυμούλκησή της σε ελεγχόμενες περιοχέ, ανώδυνες για το σύστημα και ο πρόσκαιρος εντυπωσιασμός.

Το να αντιμετωπίζεται το κύμα της λαϊκής οργής σαν να είναι φυσικό φαινόμενο και κάτι εξ ουρανού, δεν είναι απλώς αφέλεια, αλλά είναι μια συνειδητή προσπάθεια πολιτικής της υποβάθμισης. Η λαϊκή οργή δεν προέρχεται από παρθενογένεση, ακόμα κι όταν εκδηλώνεται για ένα τέτοιο τραγικό γεγονός, όπως η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου από κρατικά όργανα, ένα γεγονός που από μόνο του μπορεί να προκαλέσει την οργισμένη αντίδραση. Εχει όμως και βαθιές ρίζες σε αυτό που καθημερινά βιώνει ο λαός και η νεολαία. Η ίδια πολιτική, το ίδιο σύστημα που όπλισε το χέρι του ειδικού φρουρού για να κόψει το νήμα της ζωής του Αλέξανδρου, είναι που καθημερινά «πυροβολεί» τη ζωή της νεολαίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων, τις λαϊκές ελευθερίες.

Ολοι αυτοί καμώνονται πως δεν τα ξέρουν και εμφανίζονται ξαφνιασμένοι σαν να ανακάλυψαν, για μια ακόμα φορά, την Αμερική. Κάποιοι δείχνουν να ξαφνιάζονται από τη λαϊκή οργή, ενώ κάποιοι άλλοι τη φοβούνται, ακριβώς γιατί είναι έξω από τη λογική τους. Γεγονός είναι πως η λαϊκή οργή αποτελεί μια πρώτη και υγιή αντίδραση. Μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Από 'κει και πέρα οι λαϊκές δυνάμεις δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα του αυτοεγκλωβισμού σε ψευτοδιλήμματα για τις μορφές πάλης.

Το κριτήριο είναι το κατά πόσο η κάθε μορφή πάλης υπηρετεί την ανάγκη της λαϊκής συσπείρωσης και της μαζικής δράσης των εργαζομένων με ταυτόχρονο πολιτικό βάθεμα των αιτημάτων. Οι μέρες αυτές με τις εξελίξεις που τις χαρακτηρίζουν μπορούν να δώσουν μια ευκαιρία για ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος μέσω της ενεργοποίησης του λαϊκού παράγοντα. Για ένα κίνημα που θα έχει τη λαϊκή εμπιστοσύνη, χειραφετημένο από τα κέντρα της αστικής εξουσίας, ταξικό και κατά συνέπεια θωρακισμένο απέναντι στον εκφυλισμό, τη χειραγώγηση και την απογοήτευση.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Η εκτροφή κατασταλτικών μηχανισμών...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ Ο «ΡΑΜΠΟ» των Εξαρχείων ήταν ...«μεμονωμένο περιστατικό», όπως μας λέει η κυβέρνηση, τότε μάλλον η ΕΛ.ΑΣ. τα έχει πολύ καλά με τη γενετική επιστήμη.

Γιατί μόνο με την ...κλωνοποίηση του εν λόγω «νταή» είναι δυνατό να πέτυχε το να διαθέτει τόσους ομοϊδεάτες του στα ΜΑΤ και στις αστυνομικές δυνάμεις που βλέπουμε αυτές τις μέρες «εν δράσει».

Εκτός αν ο αστυνομικός που απειλούσε με περίστροφο την Κυριακή διαδηλωτές διαφωνεί με αυτές τις πρακτικές, πράγμα που δε διαφαίνεται.

`Η μήπως οι κλοτσιές σε 14χρονα κοριτσάκια, οι μαζικοί ξυλοδαρμοί αναίσθητων, η εκτόξευση κοτρόνας, οι προκλητικές χειρονομίες, τα βρισίδια και τόσα άλλα ανήκουν στην ...επίσημη εκπαίδευση της αστυνομίας;

Εφόσον είναι έτσι να μας γνωρίσουν τους ...καθηγητές των αστυνομικών οι κυβερνώντες. Ετσι, για να τους ξέρουμε.

Και μη μας πουν ότι «άνθρωποι είναι κι αυτοί, έχουν τα νεύρα τους». Γιατί τα είδαμε τα αποτελέσματα και της ...«ανθρωπιάς» και της «νευρικότητας» αυτού του είδους.

Βέβαια, η ουσία του πράγματος είναι το ποιος δημιούργησε, συντηρεί και καλοθρέφει όλους αυτούς τους «ανθρώπινους» μηχανισμούς. Και γιατί...

Κι εδώ ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ θέλει ή μπορεί να πει κουβέντα. Ξέρουν πολύ καλά τι ...φίδια έχουν θρέψει και τα θέλουν πανέτοιμα.

Ιδίως επειδή γνωρίζουν τι πολιτικές θα ακολουθήσουν και πόσο πολύ θα χρειαστεί να τις περιφρουρήσουν. Με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα.

Αν προκειμένου να γίνει η δουλειά τους πρέπει να αθωωθούν μερικοί δολοφόνοι ή να κατηγορηθούν μερικές ζαρντινιέρες ...κομμάτια να γίνει.

Αν πάλι το ...υψηλό φρόνημα των μηχανισμών θέλει και μια καλή δόση φιλο-χουντικών ή φιλο-βασιλικών στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ. δε θα χαλάσουμε τις καρδιές μας.


Γρηγοριάδης Κώστας

Στόχος τους το λαϊκό κίνημα

Γρηγοριάδης Κώστας

Η «χώρα είναι ακυβέρνητη». Η Ελλάδα μοιάζει με «ακυβέρνητη πολιτεία». Με μια «φωνή», με πανομοιότυπη γραφή γνωστοί πολιτικοί αναλυτές και τα συγκροτήματα των ΜΜΕ του αστικού Τύπου ήρθαν χτες αξιοποιώντας την τυφλή βία των λεγόμενων αντιεξουσιαστών, για να ενισχύουν το κλίμα «τρομολαγνείας» και να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες, ώστε να εμφανίσουν σαν ...«αναγκαία» την ένταση της κρατικής βίας.

Η απαίτησή τους για την εφαρμογή ακόμα πιο σκληρών μέτρων καταστολής και ενεργοποίησης της «οργανωμένης πολιτείας» δε στοχεύει στην περιφρούρηση των δικαιωμάτων των πολιτών, όπως ισχυρίζονται, ούτε για την αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων, αλλά στρέφεται ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Κεντρική επιδίωξή τους είναι να τσακιστεί εν τη γενέσει της η λαϊκή οργή. Ειδικά σε μια περίοδο που η κυβέρνηση, με τη συγκατάθεση και του ΠΑΣΟΚ, θα εξαπολύσει μια σφοδρή επίθεση ενάντια σε κάθε εργασιακό και λαϊκό δικαίωμα με πρόσχημα την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, η αστική τάξη χρειάζεται ισχυρούς μηχανισμούς για να καταστείλει τους ταξικούς αγώνες.

Αυτό το πλαίσιο διαμορφώνουν σήμερα τα αστικά ΜΜΕ και τα φερέφωνα της άρχουσας τάξης και μέσα σ' αυτό επιχειρούν να εγκλωβίσουν και να καθυποτάξουν τα λαϊκά στρώματα, για να νομιμοποιήσουν τη βία που αύριο θα στρέφεται κατά του αγωνιζόμενου λαού.

Αποκαλύπτονται...

Πώς μπορείς να χτυπήσεις και να ανακόψεις την οργανωμένη μαζική πάλη που είναι η μοναδική απάντηση στην κρατική βία και καταστολή και την αντιλαϊκή πολιτική; Η χτεσινή «Ελευθεροτυπία» παραδίδει μαθήματα:

Στο ρεπορτάζ στη σελίδα 6 έχει τίτλο «Οι μαθητές φέρνουν τα πάνω κάτω» και ακριβώς από κάτω φωτογραφία με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα στον Πειραιά, πράξη που καμία σχέση δεν έχει με τις μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών αλλά με τη δράση των κουκουλοφόρων.

Στη σελίδα 14, σε θέμα έχει τίτλο: «Οι πιτσιρικάδες έσπαγαν τράπεζες και οι μεγαλύτεροι χειροκροτούσαν». Η δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ δε διευκρινίζει σε ποιους μεγάλους αναφέρεται, σε γονείς των πιτσιρικάδων, σε περαστικούς ή μήπως σε μεγαλύτερους σε ηλικία κουκουλοφόρους; Η μόνη αναφορά σε ολόκληρο το ρεπορτάζ είναι ότι «κάποιοι μεγαλύτεροι χειροκροτούν», δίνοντας μια ψευδή εικόνα και για τους πιτσιρικάδες που ήταν κουκουλοφόροι πιτσιρικάδες και όχι μαθητές και για τους μεγαλύτερους που δεν ήταν οι γονείς τους.

Το αποκορύφωμα όμως είναι στη σελίδα 15. Το ρεπορτάζ έχει τίτλο: «Στους δρόμους ανυπακοή - το ΚΚΕ υπάκουο στη "γραμμή"». Προφανώς, στην «Ελευθεροτυπία» εννοούν ανυπακοή τη δράση των κουκουλοφόρων που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κρατικής εξουσίας για να εντείνει την καταστολή και τη βία σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Και «υπακοή» τη μαζική οργανωμένη δράση του λαού μέσα από τα συνδικάτα, τους συλλόγους, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι προφανές ότι δεν κρατιούνται και φανερώνουν το μένος τους ενάντια σε κάθε προσπάθεια οργανωμένης δράσης του λαού ενάντια σε κάθε μορφής επιχειρήσεις που στήνουν μηχανισμούς - φανερούς και μυστικούς - για να χτυπήσουν αυτό που στην πραγματικότητα απειλεί την τάξη και την ασφάλεια της αστικής τάξης. Αποκαλύπτονται μόνοι τους!

... και διαστρεβλώνουν για να αποπροσανατολίσουν

Αίσχος. Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει τα χτεσινά ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» για τις πρώτες μαζικές αντιδράσεις των μαθητών που έκλεισαν τα σχολεία τους και κατέβηκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας την οργή τους για τη δολοφονία του συμμαθητή τους. Αίσχος γιατί κάτω από τους τίτλους «το ντόμινο της εξέγερσης» και «τα Δεκεμβριανά των 16άρηδων» εξαφανίζει τις πραγματικές μαζικότατες συγκεντρώσεις των μαθητών σε όλη την Ελλάδα και ταυτίζει τις διαδηλώσεις με τους εμπρησμούς και τις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα.

Αίσχος γιατί θέλοντας να δώσει γραμμή ότι τάχα αυτό είναι το κίνημα, ταυτίζει τους μαθητές με τους κουκουλοφόρους και θεοποιεί το «κίνημα» που δήθεν ξεκίνησε από τα SMS και το Facebook. Συνειδητό ψέμα και διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Συνειδητό ψέμα γιατί γνωρίζουν ότι οι μαθητές μέσα από τις δικές τους συλλογικές διαδικασίες, τα συντονιστικά, τα 15μελή και τις συνελεύσεις τους οργάνωσαν άμεσα και περιφρουρημένα τις αντιδράσεις τους και απομόνωσαν όσους ήθελαν να στρέψουν το κίνημα στον πετροπόλεμο. Επειδή η πραγματικότητα του μαζικού περιφρουρημένου κινήματος των πολλών χιλιάδων μαθητών δεν τους βολεύει... τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αποφασιστικός περιφρουρημένος αγώνας

Μετά από ένα τριήμερο λαϊκών κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα ενάντια στην κρατική βία και καταστολή, ενάντια στην πολιτική που οξύνει τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, το λαϊκό κίνημα χρειάζεται να ανεβάσει την οργάνωσή του. Να παρέμβει αποφασιστικά στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Να βάλει τη δική του σφραγίδα. Και για να γίνει αυτό, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση, στη δράση, στην πολιτική παρέμβαση της εργατικής τάξης. Κάθε τόπος δουλειάς, κάθε εργοστάσιο, κάθε σχολείο, κάθε γειτονιά και κάθε πόλη πρέπει να γίνουν κάστρο του αγώνα. Ενός αγώνα που θα αξιοποιήσει όλες τις μορφές πάλης. Από τη διαμαρτυρία, τη διαδήλωση μέχρι την απεργία. Ενός αγώνα με ξεκάθαρους στόχους πάλης, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στα μονοπώλια, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τα κόμματά της. Αγώνα, μαζικού, αποφασιστικού, περιφρουρημένου.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται κίνημα χειραφετημένο από κάθε προσπάθεια να αξιοποιηθεί στο γνωστό σκηνικό της δικομματικής εναλλαγής. Κίνημα που βάζει στόχους ταξικούς και παλεύει αποφασιστικά για την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων. Κίνημα, όχι ξέσπασμα, αλλά κίνημα ζωντανό, πολύμορφο, με σχέδιο και αντοχή που θα μάχεται με αυταπάρνηση ενάντια στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, στις προβοκάτσιες των διαφόρων κέντρων της «κουκούλας», οι εργαζόμενοι, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπορεί να αντιτάξουν την οργανωμένη, περιφρουρημένη, ρωμαλέα ταξική αντίσταση. Η αγανάκτηση και η οργή, να γίνουν συνειδητή συμμετοχή στην κοινή λαϊκή πάλη.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, η αξιοποίηση της κρίσης εκ μέρους του κεφαλαίου και των στηριγμάτων του, κάνει πιο σύνθετες τις συνθήκες. Στην εργατική τάξη, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, εκ των πραγμάτων, μπαίνουν σύνθετα και μεγάλα καθήκοντα. Το κύριο είναι το δυνάμωμα των αγώνων. Καμιά υποστολή στη σημαία των αγώνων. Το πλάτεμα και η μαζικοποίηση του κινήματος. Τώρα, πρέπει χιλιάδες νέοι αγωνιστές να μπούνε στις γραμμές του κινήματος. Να πυκνώσουν οι γραμμές της πάλης με εργάτες και εργάτριες, με υπαλλήλους και ανέργους. Εδώ, μέσα στις γραμμές του αγώνα, μέσα στο καμίνι της πάλης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική βρίσκεται η πραγματική διέξοδος για τα λαϊκά προβλήματα. Ξεπερνώντας αναστολές, φοβίες και απογοητεύεσεις, ορθώνοντας ανάστημα στην τρομοκρατία, με όποια μορφή και αν εκφράζεται, οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να σπρώξουν την εξέλιξη στην κατεύθυνση που είναι προς όφελός τους.

Γι' αυτό, η σημερινή πανεργατική πανελλαδική απεργία αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Η συμμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, η κλιμάκωση με το αγωνιστικό πλαίσιο του Μετώπου, η κλιμάκωση της ταξικής πάλης με όλες τις μορφές είναι η απάντηση που πρέπει να δώσουν οι εργαζόμενοι. Σηκώνοντας πιο ψηλά τη σημαία των αγώνων, η εργατική τάξη πρέπει να βγει στο προσκήνιο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ