Στην πεπατημένη των μέτρων στήριξης του κλυδωνιζόμενου από την κρίση τραπεζικού κεφαλαίου που ανακοίνωσαν οι χώρες της ΕΕ, κινείται και η ελληνική κυβέρνηση. Στα πλαίσια αυτά, παραμονές της έκτακτης Συνοδού Κορυφής των ηγετών της Ενωσης, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης - μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή - ανακοίνωσε την ύπαρξη «ελληνικού» σχεδίου στήριξης των τραπεζικών ομίλων. Το σχέδιο αυτό αναμένεται να συζητηθεί στη σημερινή συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, και - αφού πάρει την τελική μορφή - στη συνέχεια θα δοθεί στη δημοσιότητα. Στις δηλώσεις τις οποίες έκανε αμέσως μετά τη συνάντηση, ο υπουργός ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «προχωρούμε με σχέδιο, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι η χρηματοπιστωτική κρίση θα έχει τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στα ζητήματα που αφορούν τους πολίτες».

Είναι εμφανής η εναγώνια - και βαθιά υποκριτική - προσπάθεια του υπουργού Οικονομίας να προσδώσει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά, σε ένα καθ' εαυτό κρατικομονοπωλιακό μέτρο στήριξης των τραπεζών με δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία, μέσω των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, έχουν αποσπαστεί από τον ελληνικό λαό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο προβλέπει:

• Τη δημιουργία ενός ταμείου στήριξης στο οποίο θα καταφεύγει κάθε τράπεζα που θεωρείται ότι κινδυνεύει.
• Την παροχή κρατικής εγγύησης των δανείων που παρέχουν οι τράπεζες η μια στην άλλη (διατραπεζικός δανεισμός), καθώς, υπό το φόβο της εξαπλούμενης κρίσης, οι τράπεζες προτιμούν να καταθέτουν έντοκα τα πλεονάζοντα κεφάλαιά τους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, παρά να τα δανείζουν σε άλλες που αντιμετωπίζουν έλλειψη ρευστότητας.
• Την παροχή κρατικής εγγύησης προκειμένου μια τράπεζα να εξαγοράσει μια άλλη που απειλείται από κατάρρευση...

Η ανακοίνωση «ελληνικού σχεδίου» διάσωσης των τραπεζών έρχεται σε αντίθεση με τις κυβερνητικές διακηρύξεις, περί φερεγγυότητας και της ασφάλειας του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Από την άλλη, η κυβερνητική εξαγγελία ενίσχυσης του τραπεζικού κεφαλαίου αποκτά τα χαρακτηριστικά βάναυσης πρόκλησης, δεδομένου ότι το τραπεζικό κεφάλαιο για περισσότερα από 15 χρόνια εμφανίζει προκλητικά υπερκέρδη, τα οποία προήλθαν από τις άγριες τοκογλυφικές πρακτικές των τραπεζών, σε βάρος των λαϊκών καταθετών και δανειοληπτών. Και τα θύματα της ληστείας καλούνται σήμερα να διασώσουν τους θύτες τους...