«Για να πάρουμε τις απαραίτητες συνεντεύξεις έπρεπε να ακολουθήσεις τα λεωφορεία με τους εργάτες, να μιλήσεις μαζί τους όταν δεν είναι μπροστά ο εργοδότης, ο χαφιές» γράφει ο «Ο» για τους εργάτες στο ΒΕΛΚΑ, πριν το 1ο Συνέδριο της ΚΝΕ.

«40αριές - 40αριές τους μετέφεραν στις πλατφόρμες, το βράδυ κοιμούνται στις αποθήκες...». Ο «Ο» καταγράφει τις συνθήκες εργασίας και ζωής χιλιάδων νεαρών εργατών και εργατριών. Τον Αύγουστο του 1975, ο χαμός του 14χρονου Γιωργάκη που δούλευε σε δερματάδικο στο Μοναστηράκι, γίνεται γνωστός από την ΟΒ εργατών Πετρούπολης. Είναι εποχή που το μεροκάματο του ανειδίκευτου είναι 200 δραχμές.

Τα ρεπορτάζ του «Ο» εναλλάσσονται με εργατικά τραγούδια. Η εκδήλωση επικεντρώνεται στη θυσία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. «28 Ιούλη 1981... Ξαφνικά ο οδηγός Χαρίτος αναπτύσσει ταχύτητα. Η Σωτηρία απλώνει την ανακοίνωση με το χέρι της για τελευταία φορά. Δεν προλαβαίνει. Το πούλμαν πέρασε από πάνω της, συνθλίβοντας τα 21 της χρόνια... Η πικέτα, τα γυαλιά της και μια ματωμένη προκήρυξη στην άσφαλτο. Σε μισή ώρα, μια οργισμένη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε έξω από την πύλη...». Την επομένη, τα ναυπηγεία της Σαλαμίνας νεκρώνουν μια ώρα μετά την έναρξη της βάρδιας. Οι εργάτες προχωρούν σε στάση εργασίας, καταγγέλλοντας το έγκλημα. «Φαινόταν αυθόρμητο, αλλά ήταν οργανωμένο...». Και δεν είναι ο μόνος τόπος δουλειάς που γίνεται κάτι τέτοιο.

Ακολούθησε συζήτηση με το Θαν. Κοτρώνη, μέλος του Γραφείου της ΚΟΑ του ΚΚΕ και τη Ναυσικά Παπαδημητράτου, μέλους του ΚΣ της ΚΝΕ.