Ξαφνικός πόνος για τους ανέργους έπιασε τη ΓΣΕΕ, η οποία δηλώνει ότι δε συμφωνεί με το Ταμείο Αλληλεγγύης που στήνει η κυβέρνηση, γιατί «δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της ανεργίας με ψίχουλα»... Και προκύπτει εύλογα η απορία: Πού ήταν και πού είναι η ΓΣΕΕ όταν οι άνεργοι παλεύουν για το δικαίωμά τους σε μόνιμη και σταθερή εργασία;

Πού ήταν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, όταν οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ έλιωναν τα παπούτσια τους επί μήνες στους δρόμους της Αθήνας για να μη χάσουν τη δουλιά τους; Πού είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όταν οι άνεργοι απ' την εργατούπολη της Νάουσας, απ' την «Τρικολάν» και τα «Κλωστήρια Β'» προχωρούν σε αγωνιστικές πρωτοβουλίες, δείχνοντας ότι δεν το βάζουν κάτω, διεκδικούν το δικαίωμά τους σε μόνιμη και σταθερή δουλιά, με πλήρη δικαιώματα;

Αλλά και τι να πούνε στους άνεργους; Ο,τι συμβούλευαν τις εργάτριες της «Σίσσερ Πάλκο», να μπουν σε προγράμματα δήμων, ή κατάρτισης για να μάθουν στα 40 και τα 50 τους χρόνια να γίνουν κηπουροί και κομμώτριες; Η σωτηρία δηλαδή των ανέργων είναι να «απασχολούνται» για 4 ή 5 μήνες, να παίρνουν 300 ή 500 ευρώ, κι από πάνω να πληρώνονται μια φορά στους 3, 4 ακόμα και 5 μήνες;... Η πείρα διδάσκει τους εργάτες.

Και η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που βάζει πλάτες στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που πετά εκατοντάδες εργάτες στο δρόμο κάθε χρόνο, όπως επιβάλλουν οι ανάγκες της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», δεν μπορεί να κρυφτεί. Το «ενδιαφέρον» της εκτός από υποκριτικό είναι και προκλητικό.