Εξαρχής, να τονιστεί ότι όλος αυτός ο «ντόρος» περί συμμετοχής ή μη είναι καθαρά αποπροσανατολιστικός. Είναι ξεκάθαρο ότι η συμμετοχή στις παρελάσεις - και ιδιαίτερα στις μαθητικές - πρέπει να έχει εθελοντικό χαρακτήρα.

Πίσω, όμως, απ' την κουρτίνα των «σκληρών» φραστικών θέσεων και αντιπαραθέσεων κρύβεται η πραγματικότητα. Αυτή η διαπάλη - που εκφράστηκε ξανά κυρίως μεταξύ ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. - αποκαλύπτει μια αντιπαράθεση μεταξύ κοσμοπολιτισμού και εθνικισμού. Στην πράξη αυτές οι δύο πλευρές είναι «όψεις του ίδιου νομίσματος» ως πλευρές της αστικής ιδεολογίας. Και εκφράζεται από δυνάμεις που υπηρετούν τον ευρωμονόδρομο.

Το ΟΧΙ, όπως και η 25η Μάρτη, έχει αναφορά στους λαϊκούς αγώνες. Για όλα τα σημερινά λαϊκά προβλήματα και τα τεράστια προβλήματα της Παιδείας και της νεολαίας. Οι μαθητικές παρελάσεις πρέπει να συνδεθούν με τα μηνύματα αγώνα και αντίστασης του ελληνικού λαού - τότε και τώρα. Αλλωστε, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι η πρώτη παρέλαση της 28ης Οκτώβρη έγινε το 1941, στα χρόνια της κατοχικής σκλαβιάς, με απόφαση του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ, ενάντια στους ναζιστές καταχτητές και στους ντόπιους υπηρέτες τους.

Αποτελεί, λοιπόν, μια σοβαρή θετική εξέλιξη το γεγονός ότι μια σειρά από μαθητικά συμβούλια αποφασίζουν να τιμήσουν αγωνιστικά την επέτειο του ΟΧΙ, αναδεικνύοντας με δική τους παρέμβαση την ιστορική αλήθεια, διεκδικώντας λόγο στις σχολικές γιορτές, κάνοντας τις παρελάσεις βήμα διεκδίκησης για τα σύγχρονα προβλήματα της νεολαίας.