Ειλικρινά δε μας πέφτει καθόλου λόγος, ούτε ενδιαφερόμαστε να μάθουμε αν είναι αληθινά τα περί 700 εκατομμυρίων που ακούγονται ή τα περί 200 εκατομμυρίων πριμ και μισθό 10 εκατομμύρια μηνιαίως που έγραψε η «Καθημερινή» ότι του έδωσε του Παύλου Τσίμα ο Σωκράτης Κόκκαλης, για να πάει στο νέο κανάλι που αγόρασε. Κατανοούμε φυσικά και την εφημερίδα του κ. Αλαφούζου που τα γράφει αυτά, ως ενισχυτικά της οξείας διαμάχης της με τον Κόκκαλη. (Οχι ότι ο Αλαφούζος, ο Τεγόπουλος, ο Λαμπράκης, ο Μπόμπολας κλπ. δεν κάνουν τα ίδια!)

Ομως, βρε παλικάρια, όλοι εσείς, δημοσιογραφούντες και άλλοι, όλοι εσείς «οι πρώην» («ιδεολόγοι», «αριστεροί», κλπ. κλπ.) που δεν αρθρώνετε κουβέντα για όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας, στα αλήθεια πιστεύετε ότι το πρόβλημα είναι το ύψος της αμοιβής της «εξαγοράς» (όπως πικρόχολα ονομάζουν την αποχώρηση του Τσίμα και των υπολοίπων εκεί στο «Μέγκα»);

Είμαστε σίγουροι, αγαπητοί αναγνώστες, πως θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι το πρόβλημα είναι η ίδια η πράξη, είναι η ίδια η αγοραπωλησία ιδεών, σκέψεων, αληθινής ενημέρωσης, είναι η υποταγμένη συνείδηση που παζαρεύει τον ίδιο της τον εαυτό για λίγη εφήμερη δόξα, για λίγα ψωροχιλιάρικα παραπάνω, που άντε να του εξασφαλίσουν μια βίλα ακόμη ή ένα αυτοκίνητο επιπλέον.

Ακριβώς έτσι. Κι αυτό αφορά όλους αυτούς που έχουν απαραίτητο προσδιοριστικό της πολιτικής ταυτότητάς τους τη λέξη «πρώην». Για τετράποδα πολυτελείας σας χρειάζονται, όπως επανειλημμένα έχουμε πει και γράψει. Για τίποτε άλλο. Κι όταν θα τους είστε εντελώς άχρηστοι, μη θαρρείτε ότι θα έχετε καλύτερη τύχη από τη... λεμονόκουπα.