Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προβάλλει σαν στρατηγική της επιδίωξη την οργανική ένταξη της Ελλάδας στους τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Αυτό, που, κάτω από άλλες συνθήκες, θα προσπαθούσε να το συγκαλύψει και να το περάσει όσο γίνεται πιο αθόρυβα, έρχεται σήμερα και το διαλαλεί με τυμπανοκρουσίες. Είναι σαφές ότι δεν επιμένει μόνο στην πιο βαθιά ενσωμάτωση της χώρας στη "νέα τάξη", αλλά επιδιώκει να την κάνει τρόπο ζωής του ελληνικού λαού.

Η παραδοσιακή εξάρτηση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας από τα αμερικανοΝΑΤΟικά δεσμά, όπως τη γνωρίσαμε όλη τη μεταπολεμική περίοδο, έγινε πλέον "αντιπαραγωγική". Τη θέση της παίρνει η ενεργητική εμπλοκή της Ελλάδας - ή, τουλάχιστον, η επιδίωξη από την κυβέρνηση για μια τέτοια εμπλοκή - σε όλα τα βρώμικα παιχνίδια που εξυφαίνονται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Εκεί που ήταν απλά το ορμητήριο, το "αναψυκτήριο" και το πεδίο ασκήσεων των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων, μετατρέπεται, σταδιακά τα τελευταία χρόνια, η ίδια η χώρα σε δύναμη κρούσης για την εφαρμογή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται να πρωτοστατεί σε ό,τι τυχοδιωκτικά σχέδια κάνουν τα γεράκια της "νέας τάξης". Και μόνο η απαρίθμηση των οργανισμών - οργάνων των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών, στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, αρκεί για να καταδείξει το εύρος του φαύλου κύκλου, στον οποίο έχει εγκλωβιστεί.

* * *

Εκτός από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση,που είναι σε όλους γνωστό το τι σημαίνουν, συμμετέχει ακόμα: Στη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ), που πρόκειται για τον ευρωπαϊκό πυλώνα του ΝΑΤΟ ή, κατ' άλλους, για το στρατιωτικό βραχίονα της ΕΕ. Ο οργανισμός αυτός δραστηριοποιείται τελευταία, με στόχο τη συγκρότηση πολυεθνικών Δυνάμεων Ταχείας Επέμβασης στην Ευρώπη. Η Ελλάδα συμμετέχει, επίσης, στο Συμβούλιο του ΝΑΤΟ (ΝΑCC), όπου παίρνουν μέρος, εκτός από τις χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, και οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες πρόκειται είτε να ενταχθούν σ' αυτό, είτε έχουν συνάψει ειδικές σχέσεις εξάρτησης μαζί του. Ακόμα, πρωτοστατεί στον κατ' ευφημισμό "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη" (PFP), που είναι το όχημα για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την πρόσδεση σ' αυτό των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Η πρώτη άσκηση αυτού του μορφώματος έγινε πριν τρία χρόνια σε ελληνικό έδαφος, στην Καλαμάτα, ενώ υπό ελληνική διοίκηση ήταν και η πρώτη ΝΑΤΟική άσκηση που πραγματοποιήθηκε επί εδάφους της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, πέρσι στο Λβοφ της Ουκρανίας. Υπάρχει, ακόμα, και ο ΟΑΣΕ, όπου συμμετέχει η Ελλάδα, υπό την κάλυψη του οποίου στάλθηκαν τα στρατεύματα στην Αλβανία.

* * *

Η εμπλοκή αυτή έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός φαύλου κύκλου, στον οποίο όλο και πιο ασφυκτικά εγκλωβίζεται η Ελλάδα, με πολύ βαρύ τίμημα για την ανεξαρτησία του λαού της και ακόμα και αυτή την ίδια την ουσία της εδαφικής της ακεραιότητας. Το νέο επιθετικό δόγμα του ΝΑΤΟ, αυτό του παγκόσμιου χωροφύλακα, για να μπορέσει να λειτουργήσει προϋποθέτει και την αναπροσαρμογή της στρατιωτικής του δομής. Η Ελλάδα έσπευσε από τις πρώτες χώρες να προσαρμόσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της και, τελικά, αποδέχτηκε πλήρως τη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ, η οποία θα μπει ολοκληρωτικά σε λειτουργία από το Γενάρη του 1999. Μια εξέλιξη, που βγάζει στην παρανομία τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, αναθέτοντας στο ΝΑΤΟικό Στρατηγείο της Νάπολης, στην Ιταλία, τον επιχειρησιακό έλεγχο όλου του Αιγαίου, ελληνικών νησιών, θάλασσας και αέρα.

Το άλλοθι που προβάλλεται συνήθως από κυβερνητικής πλευράς γι' αυτές τις επιλογές είναι ο κίνδυνος που προέρχεται από την τουρκική επιθετικότητα. Αυτό, όμως, αποτελεί μόνο πρόφαση, καθώς πρόκειται σαφώς για συνειδητές επιλογές, που δεν είναι προϊόν καταναγκασμού. Η ενεργητική πρόσδεση στο ιμπεριαλιστικό άρμα αποτελεί επιλογή στρατηγικής σημασίας για την ελληνική άρχουσα τάξη που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτήν η ανάληψη ρόλου στη μεγάλη ιμπεριαλιστική επιχείρηση λεηλασίας των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Κασπίας.Η λεγόμενη οικονομική διείσδυση προϋποθέτει στις περισσότερες περιπτώσεις είτεστρατιωτική παρουσία είτε ανακατατάξεις διά της στρατιωτικής ισχύος, όπως γίνεται στα Βαλκάνια. Στα πλαίσια αυτά, εντάσσεται και ο ανταγωνισμός με την Τουρκία για διεκδίκηση και ανάληψη ρόλου στην περιοχή κατ' ανάθεση από τους Αμερικανούς.

* * *

Χαρακτηριστικός είναι ο διαγκωνισμός που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για το ποια θα φανεί πιο "επιμελής" στους Αμερικανούς επικυρίαρχους, ώστε να πάρει το προβάδισμα στη διεκδίκηση ρόλου τοποτηρητή της "νέας τάξης" στα Βαλκάνια. Μήλον της Εριδος, η υπό σύσταση πολυεθνική ταξιαρχία που προωθεί το ΝΑΤΟ, για να επεμβαίνει στις χώρες της περιοχής. Ο Ελλάδα διεκδικεί την πατρότητα της ιδέας και την έδρα της ταξιαρχίας στη Θεσσαλονίκη. Η Τουρκία, επίσης, τη διεκδικεί, με έδρα την Αδριανούπολη. Με ρόλο κομπάρσου μπαίνουν και οι άλλες βαλκανικές χώρες. Η τυχοδιωκτική αυτή κούρσα μεταξύ των δύο χωρών, που είναι μια ακόμα εκδήλωση του μεταξύ τους ανταγωνισμού, υπό τα βλέμματα των μεγάλων αφεντικών τους, το μόνο που θα τους εξασφαλίσει είναι η ακόμα πιο μεγάλη αυτοπαγίδευσή τους. Μάλιστα, δίνουν την ευκαιρία και το έδαφος στις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να μετατρέψουν την περιοχή σε πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τη διανομή ζωνών επιρροής.

Το επιχείρημα, που προβάλλεται περί μονόδρομου, είναι, όχι απλά παραπλανητικό, αλλά μια απάτη. Η Ελλάδα και ο λαός της από την εμπλοκή στα σχέδια της "νέας τάξης", όχι μόνο δεν πρόκειται να έχουν κάποια οφέλη, αλλά,αντίθετα, θα πληρώσουν ακριβά, και πληρώνουν, αυτές τις επιλογές, για τα συμφέροντα των τμημάτων της άρχουσας τάξης που δραστηριοποιούνται, για να αποκομίσουν κάποια αξιόλογα "ψίχουλα" από τη μεγάλη λεηλασία.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Η παραδοσιακή εξάρτηση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας από τα αμερικανοΝΑΤΟικά δεσμά, όπως τη γνωρίσαμε όλη τη μεταπολεμική περίοδο, έγινε πλέον "αντιπαραγωγική". Τη θέση της παίρνει η ενεργητική εμπλοκή της Ελλάδας σε όλα τα βρώμικα παιχνίδια που εξυφαίνονται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η ενεργητική πρόσδεση στο ιμπεριαλιστικό άρμα αποτελεί επιλογή στρατηγικής σημασίας για την ελληνική άρχουσα τάξη, που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτήν η ανάληψη ρόλου στη μεγάλη ιμπεριαλιστική λεηλασία