Ακριβώς την επομένη της υποτίμησης της δραχμής, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανέγνωσε ένα ολόκληρο κατάλογο μαζικών ιδιωτικοποιήσεων των επιχειρήσεων του δημοσίου. Ηταν την ίδια μέρα που στο όνομα της "προσαρμογής" σε ό,τι πιο αντιδραστικό και θατσερικό έχει προκύψει μέχρι σήμερα σε αυτό τον τόπο, η κυβέρνηση ξεκαθάριζε ότι εντός 18 μηνών έχει δεσμευτεί απέναντι στην ΕΕ να διαλύσει οτιδήποτε θυμίζει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Λίγα 24ωρα αργότερα, η κυβέρνηση άρχισε να περιφέρεται στους ώμους των προπαγανδιστών της, κρατώντας σε δημόσια θέα τον πρώτο "όμηρο", τον πρώτο "αιχμάλωτο" της πολιτικής της, που επιλέχτηκε, να στηθεί για "εκτέλεση" στα τρία μέτρα. Πρόκειται για την "Ολυμπιακή Αεροπορία". Αυτή ακριβώς είναι η "χρησιμότητα" της "Ολυμπιακής" για την κυβέρνηση.

Η ΟΑ είναι ο "πιλότος", είναι η "πρόβα τζενεράλε", πριν το σάλπισμα, για το συνολικό "γιουρούσι" της κυβέρνησης και της ΕΕ εναντίον του λαού και της χώρας. Γιατί ξεκίνησαν από την "Ολυμπιακή"; Γιατί μέσα από την κατασυκοφάντηση των εργαζομένων της και μέσω της διαλυτικής "εξυγίανσης" στην οποία την υπέβαλαν από το 1994, την κατέστησαν "ασθενή κρίκο", έτοιμο να αποτελέσει το πρώτο, ολοκληρωτικό θύμα της ανελέητης σταυροφορίας του κεφαλαίου κατά των εργαζομένων και της ελληνικής οικονομίας. Κι ακόμη, γιατί στο χώρο αυτό βρήκαν αφορμές, από την αρκετές φορές κοντόθωρη και υπονομευτική τακτική"πράσινων" και "γαλάζιων" εργατοπατέρων.

Η κυβέρνηση "κόβοντας τα φτερά" της "Ολυμπιακής", δίνει το στίγμα της κατακρεούργησης που έχει αποφασίσει να επιβάλλει προς πάσα κατεύθυνση, από αύριο κιόλας. Στο στόχαστρό της δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι στα αεροδρόμια. Είναι οι εργαζόμενοι στις Τράπεζες, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια, στις συγκοινωνίες, στα λιμάνια. Είναι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που για να έχουν δουλιά πρέπει να αποδεχτούν να μην έχουν 8ωρο, να μην έχουν ρεπό, να μην έχουν ασφάλεια, να μην έχουν μισθούς, αλλά... επιδόματα ανέχειας. Στο στόχαστρο της κυβερνητικής καταστροφολογίας δεν είναι μόνο η "Ολυμπιακή". Είναι οποιοσδήποτε τομέας του δημοσίου μπορεί να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι στα συμφέροντα της "Λουφτχάνσα", της ΕΡΙΚΣΟΝ, της ΛΟΚΧΙΝΤ, της ΙΝΤΡΑΚΟΜ, της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, της ΠΕΤΡΟΛΑ, της ΓΚΑΖ - ΠΡΟΜ. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης και της ΕΕ είναι η ίδια η Ελλάδα και το "έθνος" των εργαζόμενων που την απαρτίζουν. Αυτό το "έθνος" έχει μόνο μια διέξοδο. Να αντισταθεί και να αντεπιτεθείσε μια κυβέρνηση και σε μια ΕΕ που "ποτίζει" το δικό της "έθνος", το "έθνος" των αστών και των εκμεταλλευτών, με το αίμα και τον ιδρώτα από τις ανθρωποθυσίες που υποβάλλουν τα λαϊκά στρώματα οι "δήμιοι" της ΟΝΕ.