Ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ανασφάλιστη εργασία, πολυειδικότητες, εντατικοποίηση και τρομοκρατία, συνθέτουν το μεσαιωνικό καθεστώς που βιώνουν στους χώρους οι εργαζόμενοι, κυρίως οι νέοι. Η εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα των νέων εργαζομένων και οι θέσεις των κομμουνιστών αποτέλεσαν το θέμα της συζήτησης που έγινε προχτές πρώτη μέρα των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ και στην οποία συμμετείχαν ο Π. Σοφός, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γγ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, ο Κ. Μυτιληνιού, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Γ. Κομνηνός γραμματέας του Συνδέσμου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Φ. Κοντογιαννάτος, μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής "Ο Προμηθέας".

Δουλιά χωρίς δικαιώματα ή ανεργία είναι το μέλλον που επιφυλάσσει στους νέους η άρχουσα τάξη, επισημάνθηκε από όλους τους ομιλητές, μάλιστα η χώρα μας "φιγουράρει" στην πέμπτη θέση παγκοσμίως σε ποσοστό νέων ανέργων. Στην ομιλία του ο Π. Σοφός σημείωσε: "Η επίθεση της άρχουσας τάξης εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα. Για το σύστημα δεν υπάρχουν οράματα, υπάρχει μόνο ένας λαός που θα παράγει κέρδος. Το κέρδος, όμως, δεν ταυτίζεται με την πρόοδο και την ανάπτυξη. Τα οράματα της νεολαίας δε συμπίπτουν με το όραμα της άρχουσας τάξης. Το μέλλον της ανεργίας που της επιφυλάσσουν δε θα το δεχτεί. Το πρόβλημα της ανεργίας δε θα λυθεί ποτέ μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα γιατί είναι προϊόν του. Η εργατική τάξη, το λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ έχουν τη δική τους πρόταση. Από κοινού με τη νεολαία θα απαντήσουν στη σκοταδιστική επίθεση, θα υπερασπίσουν τις κατακτήσεις τους. Είναι καθήκον μας να ισχυροποιήσουμε τα συνδικάτα, να αναπτύξουμε τους αγώνες μας με μπροστάρηδες τους νέους".

"Η τρίτη χιλιετία θα είναι χιλιετία της αντεπίθεσης", τόνισε με τη σειρά του ο Κ. Μυτιληνιού και συνέχισε: "Δύο δρόμους έχει η νεολαία: υποταγή ή αντεπίθεση. Δε θα παραδώσουμε τη ζωή και τα όνειρά μας. Ο αιώνας που έρχεται θα είναι αιώνας αντεπίθεσης των λαών για έναν καλύτερο κόσμο. Αιώνας οικοδόμησης ενός αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού μετώπου".Ο Κ. Μυτιληνιού κατήγγειλε την κυβερνητική πολιτική που αφαιρεί δικαιώματα των εργαζομένων, τον "κοινωνικό διάλογο" μέσα από τον οποίο επιδιώκεται η "διαιώνιση του συστήματος με όσο το δυνατόν λιγότερους κραδασμούς", ενώ σε ό,τι αφορά τα μεγάλα έργα ενόψει και των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 σημείωσε: "Αυτά τα έργα έρχονται να εξυπηρετήσουν τις τσέπες των επιχειρηματιών, πνοή στη χώρα δε θα δώσουν αυτά, πνοή θα δώσει η ανάπτυξη της βιομηχανίας. Η Ολυμπιάδα θα σημάνει παραπέρα εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, αλλά για μας πρέπει να σημάνει την αντεπίθεση για να μπει φραγμός στα γεράκια των πολυεθνικών".

Με τη σειρά τους ο Γ. Κομνηνός και ο Φ. Κοντογιαννάτος μετέφεραν την εμπειρία τους από τους χώρους δουλιάς του ιδιωτικού τομέα και του μετάλλου αντίστοιχα, χαρακτηρίζοντας άθλια την κατάσταση που επικρατεί. Ο πρώτος επισήμανε ότι στον κλάδο δεν τηρούνται τα ωράρια, οι συμβάσεις, οι ειδικότητες, ότι οι εργαζόμενοι ασφαλίζονται σε ιδιωτικές εταιρίες, ενώ όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να υπογράφουν ιδιωτικά συμφωνητικά. Ο δεύτερος τόνισε ότι στο χώρο του μετάλλου τα προβλήματα μεγαλώνουν με τη συνεχή συρρίκνωση της βιομηχανίας του κλάδου. Και οι δύο κάλεσαν τους εργαζόμενους και κύρια τους νέους να αντισταθούν, να συσπειρωθούν στα σωματεία τους και να αγωνιστούν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους.