"Η κύρια διαφορά μας με τη συμφωνία δε βρίσκεται στη χρονική της διάρκεια. Η διαφορά μας βρίσκεται στο γεγονός πως τούτη η συμφωνία δεν είναι συμφωνία απομάκρυνσης των βάσεων, δεν είναι μια συμφωνία, που η λήξη της θα σημαίνει και λήξη της παραμονής των αμερικανικών βάσεων". Τα παραπάνω λόγια του Χαρ. Φλωράκη,κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την ελληνοαμερικανική συμφωνία παραμονής των βάσεων στη χώρα, μπορούν να συγκριθούν με τα όσα έλεγε τότε το ΠΑΣΟΚ. Να συγκριθούν στη ζυγαριά της πραγματικότητας - πλέον - και χωρίς κόπο θα φανεί πού βρισκόταν η αλήθεια και πού το ψέμα.

Μια αλήθεια, που, σε ό,τι αφορά το χαρακτήρα της παρουσίας των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, αποκρυσταλλωνόταν - και τότε και σήμερα - στα λόγια του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος σημείωνε: "Για μας, με άλλα λόγια, είναι πρόβλημα εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Και αυτό δεν το αντισταθμίζουν, νομίζουμε, οι οποιοιδήποτε όροι και τα κάθε είδους "ανταλλάγματα"... Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως οι βάσεις αποτελούν και μηχανισμό παρέμβασης στα πολιτικά μας πράγματα; Πως οι βάσεις αντιπροσωπεύουν απειλή για τις ίδιες τις δημοκρατικές και προοδευτικές εξελίξεις στον τόπο μας; Πως αποτελούν μοχλό πιέσεων και εκβιασμών; Τέλος, πως αποτελούν έναν πραγματικό κίνδυνο για τη χώρα μας, εμπλοκής της σε τυχοδιωκτικές ενέργειες των Αμερικανών ιμπεριαλιστών στην περιοχή;". Ο ρόλος των βάσεων, όπως τον περιέγραφε τότε ο Χαρ. Φλωράκης, δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Τόσο με τις κρίσεις στο Λίβανο και τη Λιβύη, όσο και με τους τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στον Περσικό και τη Βοσνία.

Εχει, όμως, σημασία να δούμε τις τότε τοποθετήσεις του ΚΚΕ, στο φόντο των σημερινών εξελίξεων, και με αφορμή τη δράση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, τις "αντιστάσεις" των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Σημείωνε ο Χαρ. Φλωράκης στις 23/4/86 στη Βουλή ότι "... το παράρτημα της Συμφωνίας Ρότζερς εφαρμόζεται κανονικά. Το παράρτημα που καθορίζει την αποστολή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχει πλήρη εφαρμογή. Και οι αεροπορικές και οι χερσαίες δυνάμεις είναι διατεταγμένες, σύμφωνα με το παράρτημα της Συμφωνίας Ρότζερς και οι ασκήσεις πραγματοποιούνται σύμφωνα με αυτό" και συμπλήρωνε: "Βεβαίως, δεν παραγνωρίζουμε το ζήτημα της επεκτατικής πολιτικής του καθεστώτος της Αγκυρας. Αλλά δε συμφωνούμε ότι αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί στη βάση της πολιτικής του περίφημου 7 προς 10 και των "καλών" ιδιαίτερα υπηρεσιών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Αυτοί ενθαρρύνουν και αξιοποιούν τις ελληνοτουρκικές διαφορές αποκλειστικά για δικό τους όφελος. Κατά τη δική μας γνώμη, χρειάζεται - ειδικά στο πρόβλημα αυτό και γενικότερα - μια άλλη αμυντική πολιτική, μια πολιτική που θα στηρίζεται στις εθνικές δυνάμεις. Εμείς είμαστε υπέρ μιας εθνικής αμυντικής πολιτικής και όχι υπέρ μιας ΝΑΤΟικής αμυντικής πολιτικής... Το θέμα για μας δεν είναι η άκριτη συσσώρευση όπλων σε μια κούρσα με την Τουρκία. Μια τέτοια συσσώρευση δε σημαίνει και πιο αποτελεσματική άμυνα",τόνιζε ο ΓΓ του ΚΚΕ.

Και ο Χαρ. Φλωράκης κατέληγε με μια "προφητική" για την τακτική των κυβερνώντων δήλωση: "Εκτιμώντας συνολικά την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, βλέπουμε πως εξακολουθεί... να κινείται και να εξαντλείται, εάν θέλετε, από την πολιτική της μέσα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Κοινής Αγοράς, μέσα στα πλαίσια και τους μηχανισμούς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας μας που διατηρούνται άθικτοι. Αυτό το ομολόγησε και ο ίδιος ο κ. πρωθυπουργός σήμερα το πρωί, όταν είπε στην αρχή, ότι το 1981, το φθινόπωρο, προβάλαμε βέτο στο ΝΑΤΟ και δεν πάρθηκε απόφαση. Μα αυτό δεν μπορούσαμε να το εξακολουθήσουμε. Μετά αρχίσαμε τις επιφυλάξεις, οι οποίες αναγράφονται στο ανακοινωθέν. Και τώρα φτάσαμε στο σημείο να μην αναγράφονται ούτε στο ανακοινωθέν. Φυσικά, αν πάμε με αυτό το ρυθμό, θα τελειώσουν και οι επιφυλάξεις". Ο "ρυθμός" ήταν τόσο γρήγορος, που πλέον οι αποφάσεις στο ΝΑΤΟ για το βομβαρδισμό της Βοσνίας παίρνονται με τη σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας...

Μια επίσης "προφητική" τοποθέτηση είχε γίνει από το ΚΚΕ στις 23/1/87. Υπογράμμιζε τότε ο Χαρ. Φλωράκης στη Βουλή: "... αποτελεσματική εθνική άμυνα με αμερικανικές βάσεις και ΝΑΤΟ δεν μπορεί να έχουμε". Λίγους μήνες αργότερα, οι αστοί πολιτικοί δεν απέφυγαν να ομολογήσουν την παραπάνω αλήθεια. Ετσι, ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου και κατά τη διάρκεια της ελληνοτουρκικής κρίσης του 1987 αναγκάστηκε να προχωρήσει στην εξαγγελία "κλεισίματος" της βάσης της Νέας Μάκρης. Εξαγγελία, που προφανώς δεν έγινε επειδή η αμερικανοΝΑΤΟική βάση εξυπηρετούσε την άμυνα της χώρας, αντίθετα, αποτελούσε ομολογία ότι την υπέσκαπτε. Οπως η εξάρτηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ υποσκάπτει ανέκαθεν την εθνική της κυριαρχία, όπως απέδειξαν και τα πρόσφατα γεγονότα στην Ιμια.