Το Πέραμα γεννήθηκε, αναπτύχτηκε, υπάρχει από τη θάλασσα. Και τη σέβεται. Σε αντίθεση με διάφορους άλλους που κόπτονται γι' αυτήν και τους εργάτες της, την παράδοσή μας τη ναυτική και το περιβόητο ελληνικό δαιμόνιο, που όπως λένε, δεν μπορεί παρά στην αρμύρα και τον αέρα του Αιγαίου να χρωστάει τη... διεθνή καριέρα του. Λόγια του αέρα.

Στο Πέραμα δεν μπορούν να βλέπουν από χρόνο σε χρόνο, να σβήνει μια παράδοση χιλιετιών, χωρίς κανένας - εκ των αρμοδίων - να νοιάζεται. Εστω και μόνοι αποφάσισαν να δράσουν.

Ο Δήμος, μια σειρά άνθρωποι που έχουν συνδέσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή τους με τη θάλασσα και βρέθηκαν κοντά του και οι κάτοικοι της πόλης προσπαθούν να αναβιώσουν την τέχνη της ναυπηγοξυλουργικής και να διατηρήσουν τη ναυτική παράδοση με τη δημιουργία Μουσείου Ναυπηγικής και Καταφυγίου Ιστορικών και Παραδοσιακών Σκαφών. Τα... συναρμόδια υπουργεία Πολιτισμού, Εμπορικής Ναυτιλίας, Εθνικής Αμυνας, Περιβάλλοντος, ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιά και άλλοι αρμόδιοι αδιαφορούν.

Χτες ο δήμαρχος Περάματος Γ. Πατσιλινάκος και η επιτροπή που έχει συστήσει ο Δήμος για τη δημιουργία του Μουσείου και του Καταφυγίου, έδωσαν συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους και κυρίως να "χτυπήσουν το καμπανάκι" του κινδύνου καθώς σειρά παραδοσιακών σκαφών κινδυνεύουν να αφανιστούν αν δε συντηρηθούν έγκαιρα και δεν εγκατασταθούν σε ένα χώρο όπου θα προφυλάσσονται.

Το 46% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της περιοχής, σημείωσε ο Γ. Πατσιλινάκος ασχολείται με τη ναυπηγοεπισκευή. Σήμερα αυτή η παράδοση των 4 χιλιάδων ετών χάνεται, καθώς δεν υπάρχουν νέοι άνθρωποι, που να έχουν κίνητρα να μπουν στο επάγγελμα. Οι παλιοί ταρσανάδες χάνονται. Το '88 προσπαθήσαμε, μόνοι, να εκπαιδεύσουμε 15 παιδιά στην τέχνη του ναυπηγοξυλουργού. Εδώ και χρόνια συλλέγουμε στο Δήμο υλικά και εργαλεία από τα καρνάγια του Περάματος, τα παλιά ναυπηγεία, στην προσπάθεια να διασώσουμε και να διατηρήσουμε τα στοιχεία της παράδοσης.

Το χρωστάμε αυτό στην Ελλάδα, που ακουμπάει πάνω στη θάλασσα, σημείωσε ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Προστασίας της Ναυτικής Παράδοσης, Χ. Τζάλας,ο οποίος παρατήρησε ότι στον ελλαδικό χώρο έχουμε την πρώτη μαρτυρία ταξιδιού ανοιχτής θάλασσας - πριν 10.000 περίπου χρόνια - πιθανότατα από την Αττική ή τις ακτές της Πελοποννήσου, με προορισμό τη Μήλο, δεν έχουμε όμως ένα τέτοιο μουσείο, την ώρα που υπάρχουν δεκάδες ανάλογα σε χώρες με πολύ μικρότερη παράδοση. Πρέπει να απαιτήσουμε βοήθεια από το κράτος, απ' τους εφοπλιστές μην περιμένουμε, συνέχισε, αυτοί γεύονται όσα έφτιαξαν οι μαστόροι, αλλά δε θα βοηθήσουν...

Κι όμως η βοήθεια είναι επιτακτική ανάγκη. Ο Δήμος Περάματος έχει κατορθώσει να αποκτήσει αξιόλογα σκάφη, όπως έναν επτανησιακό "γατζάο" και μια "περαταριά", σημείωσε ο αρχιτέκτονας Κ. Δαμιανίδης,τα οποία κινδυνεύουν από τη φθορά και χρειάζονται άμεση συντήρηση για να διασωθούν. Και να σκεφτεί κανείς πως το κόστος δε θα ξεπεράσει για καθένα τα 10 με 20 εκατομμύρια δραχμές. Αλλά ούτε αυτά δε δίνουν οι αρμόδιοι.

Ο Δήμος παρ' όλα αυτά έχει βρει ήδη έναν επισκέψιμο χώρο, στον οποίο θα προσπαθήσει να στεγάσει προσωρινά τα εκθέματά του, προκειμένου να πιέσει και με αυτό τον τρόπο για την αναγκαιότητα της δημιουργίας Μουσείου και Καταφυγίου. Αλλωστε, μια χώρα που δεν αναγνωρίζει το παρελθόν της δεν μπορεί να ελπίζει σε τίποτα θετικό για το μέλλον της, όπως παρατήρησε χτες ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, Γ. Βλάχος.Συμφώνησαν μαζί του οι παλιοί ναυπηγοξυλουργοί του Περάματος Α. Παπαδόπουλος και Μ. Οικονόμου - ο τελευταίος είναι ο άνθρωπος που αντέγραψε με επιτυχία το γνωστό μας "Κερύνεια ΙΙ". Συμφωνήσαμε κι εμείς. Οι λογής αρμόδιοι θα ακούσουν;

Γεράσιμος ΤΡΥΦΩΝΑΣ