Εβδομάδα των Παθών και μέρα με τη μέρα θα κορυφώνεται στις εκκλησίες το "Θείο δράμα". Στην κορύφωσή του, όμως, οδεύει, τον τελευταίο καιρό, και το δράμα του λαού, αφού "πάσχων" είναι πλέον κι αυτός. Ως σταυρό του μαρτυρίου αίρει ο δύσμοιρος τη "Σύγκλιση", ως κεντίσματα στα πλευρά του αισθάνεται την ανεργία, τα χαρατσώματα και τις συνεχείς περικοπές των κεκτημένων του και ως πορεία προς το Γολγοθά βλέπει πλέον το "μονόδρομο", που άγει στη διαβόητη "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Εμείς, λοιπόν, που έχουμε καταδικαστεί από τους "Αννες" και τους "Καϊάφες" της πολιτικής, βλέπουμε ποιο θα είναι το τέρμα της ευρωπαϊκής πορείας μας και, φυσικά, ευχόμαστε να "απέλθη από εμάς το ποτήριον τούτο". Ας αναλογιστούμε, όμως. Ποιος, τάχα, θα ακούσει τις ικεσίες και τις παρακλήσεις μας; Δέσμιοι οι εξουσιαστές μας επιλογών και σχεδιασμών που γίνονται από άλλα κέντρα, κωφεύουν και αδιαφορούν. Ουδόλως τούς ενδιαφέρει για τους 500.000 άνεργους, για τους απόμαχους της δουλιάς που φυτοζωούν, για τους μισθοσυντήρητους που ζορίζονται άγρια να τα βγάλουν πέρα, για τους απόκληρους που αναζητούν στέγη στο υπόγειο της Ομόνοιας και τροφή στα απορρίμματα της "Βαρβακείου", για τους νέους που βρίσκουν κλειστούς δρόμους μπροστά τους και καταλήγουν στα ναρκωτικά και το θάνατο. "Φιλοσοφία" της πολιτικής τους το "όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει". Κι εμείς, κάποιοι από μας, πιστεύουμε ότι μπορούμε να τους συγκινήσουμε με τις ικεσίες μας. Δε βλέπουμε, δηλαδή, ότι εδώ, για να αποτρέψουμε τα τεκταινόμενα, θέλει να τραβήξουμε τη "μάχαιρα" σαν τον Πέτρο.

Πώς φτάσαμε να οδεύουμε προς τον "κρανίου τόπον" είναι σε όλους γνωστό. Μας πρόδωσαν ομόθυμα οι "Ιούδες" της πολιτικής σκηνής και μας οδήγησαν δέσμιους στο Πραιτόριο των Βρυξελλών. Αν έφταιξαν περισσότερο οι νυν κυβερνώντες, οι τέως, ή οι κολαούζοι τους θα ήταν περιττόν να το ερευνήσουμε, γιατί άκρη δε θα βρίσκαμε. Το ουσιώδες είναι ότι όλοι τους εμφανίζονταν "φίλοι" προς το λαό, αλλά "λύκοι όντες με δοράν προβάτου" τον "πούλησαν", τελικά, στους μεγαλοκεφαλαιούχους και τα τραστ. Και οι επικυρίαρχοι παίζουν τώρα στους κύβους την τύχη μας και "διαμοιράζονται τα ιμάτιά μας", αφήνοντάς μας ρακένδυτους εξαθλιωμένους και λαβωμένους, από τις σαρωτικές ντιρεκτίβες τους, που κεντούν σαν λόγχες Ρωμαίων στρατιωτών.Και οδεύομεν, κεντιζόμενοι και παραπαίοντες προς τον Γολγοθά που μας επιφύλαξαν οι εξουσιαστές μας. "Υποφέρουμε", λέμε, και μας προσφέρουν "όξος". "Δεν αντέχουμε άλλο", φωνάζουμε, και μας προσφέρουν ως "χολή" νέα δέσμη "μέτρων". Κι οι περισσότεροι απ' τους πάσχοντες δεν ξεσηκώνονται, δεν εξεγείρονται, δεν επαναστατούν. Λες και πιστεύουν ότι μετά τη σταύρωσή τους θα έρθει η ανάσταση και θα μπουν επιτέλους στον ...παράδεισο, που τους έχουν υποσχεθεί οι μπαγαπόντηδες άρχοντες!