ΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΤΣΙΚΑΣ.-

Οι δυναμικοί αγώνες και η πίεση προς την κυβέρνηση έφεραν "χειροπιαστά" αποτελέσματα για τους αγρότες της Καρδίτσας, όπου, άρχισαν ήδη να δίνονται οι αποζημιώσεις για τις περσινές καταστροφές στο βαμβάκι. Ομως, με τις "πατέντες" που έκανε ο υπουργός Γεωργίας, στην απόφασή του για την καταβολή των αποζημιώσεων, φάνηκε καθαρά ότι η κυβέρνηση έχει ξεγράψει τους μικρομεσαίους αγρότες. Με την απόφαση του Στ. Τζουμάκα, για πρώτη φορά στα χρονικά δίνονται αποζημιώσεις με βάση τον κοινοτικό κανονισμό 2328/91 (αναφέρεται σε επενδυτικά προγράμματα του αγροτικού τομέα) και έτσι οι μικρομεσαίοι αγρότες, που είναι αναγκασμένοι να βρίσκουν και συμπληρωματικούς πόρους για να μπορέσουν να ζήσουν, στην πλειοψηφία τους αποκλείονται. Αυτό, αν συνδυαστεί και με το Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, δείχνει ότι άρχισαν να εξοφλούνται οι επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

Στην Καρδίτσα, που είναι και ο πρώτος νομός όπου άρχισαν να δίνονται οι αποζημιώσεις, είχαν καταβληθεί μέχρι την περασμένη Παρασκευή περισσότερα από 1,5 δισ. δραχμές σε όσους έχουν χαρακτηριστεί κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και σύμφωνα με εκτιμήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών, το ποσό που θα δοθεί θα φτάσει τα 3 δισ. δραχμές περίπου. Τα κυρίαρχα θέματα πάντως, που απασχολούν αυτό το διάστημα τους αγρότες, είναι η καταβολή των αποζημιώσεων - όπως είναι φυσικό - η οικονομική ανέχεια που μαστίζει την περιοχή, τι θα γίνει κατά τη νέα καλλιεργητική περίοδο και πώς θα τα βγάλουν πέρα με τις οικονομικές και καιρικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Στις συζητήσεις που είχαμε, τους ακούσαμε να λένε πως αν δεν είχαν γίνει οι προηγούμενες κινητοποιήσεις, στις οποίες οι Καρδιτσιώτες αγρότες πρωτοστάτησαν, δε θα έπαιρναν δραχμή. Και πως, για να λυθούν τα προβλήματά τους, ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Πολλές φορές ακούσαμε να λέγεται μεταξύ σοβαρού και αστείου η φράση "Πάμε Βιοκαρπέτ".

Τα συναισθήματα είναι όμως αντιφατικά, ανάλογα με την περίπτωση. Αυτοί που αποζημιώθηκαν ήδη, πήραν μια οικονομική ανάσα και ανακουφίστηκαν προσωρινά. Αυτοί που είναι στη "λίστα αναμονής" και περιμένουν από μέρα σε μέρα να πάρουν χρήματα, παραμένουν σε αγωνία. Από την άλλη, υπάρχουν αρκετοί που δεν παίρνουν αποζημιώσεις και ελπίζουν στην επανεξέταση. Από αυτούς ακούς μόνο λόγια οργής και αγανάκτησης. Τονίζουν με έμφαση ότι αυτό που συμβαίνει είναι μια κατάφωρη αδικία και ότι, εκτός των άλλων, λειτουργεί διχαστικά ανάμεσα στους αγρότες. Ολοι όμως αναρωτιούνται για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα και πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν.

Ακόμα μιλάνε για τις μεγάλες ζημιές που έπαθαν φέτος τα φρεσκοσπαρμένα χωράφια τους από τις πλημμύρες και τις συνεχείς βροχοπτώσεις και πως δεν έχουν λεφτά για τα ξανασπείρουν. Διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι οι ζημιές αυτές δεν αποζημιώνονται από τον ΕΛΓΑ και επισημαίνουν την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων. Ρωτάνε με αγωνία "πότε θα δοθεί η επιστροφή του ΦΠΑ και η εξόφληση στο βαμβάκι". Και όλα αυτά συνοδεύονται από ένα δριμύ "κατηγορώ" κατά της αγροτικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και κατά της βιομηχανίας μηνύσεων και διώξεων που έστησε, συνοδευόμενο πάντα από φράσεις όπως "πάνε να μας ξεκληρίσουν", "δε θέλουν τους μικροαγρότες", "να μας πούνε καθαρά πού το πάνε", "τι θα κάνουμε άμα φύγουμε από τα χωράφια μας;"...