Τα τμήματα του ΔΣΕ που πολέμησαν στο Γράμμο και ελίχθηκαν προς Βίτσι δεν είχαν τη δυνατότητα της διενέργειας στρατηγικής αντεπίθεσης και ανατροπής των κυβερνητικών στρατευμάτων στο Γράμμο, παρ' όλο ότι δημιουργήθηκαν εκεί τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες αρκετές φορές (...) γιατί από την αρχή κιόλας μπήκε στη μάχη και η μοναδική εφεδρεία που κατόρθωσε να δημιουργήσει το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, και δε διέθετε άλλη!

Τα τμήματα του ΔΣΕ ανασυγκροτήθηκαν στο Βίτσι με σπουδή και προετοιμάστηκαν να αντιμετωπίσουν παραπέρα τις επιθέσεις του στρατού που κίνησε τις δυνάμεις του στην περιοχή αυτή για να συνεχίσει τις επιχειρήσεις και να συντρίψει εδώ τις δυνάμεις του ΔΣΕ που δεν κατάφερε να εκμηδενίσει στο Γράμμο

... η αμερικανόδουλη στρατιωτική ηγεσία υπερεκτίμησε τα αποτελέσματα (...) πίστεψε ότι ο ΔΣΕ είχε ανεπανόρθωτα κλονιστεί και ότι γρήγορα θα υπέκυπτε (...) όλες οι προσπάθειες του κυβερνητικού στρατού απέτυχαν

Οι δυνάμεις του ΔΣΕ κατάφεραν την 1η Σεπτέμβρη την ανατροπή του κυβερνητικού στρατού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κατάσταση πραγματικής κατάρρευσης του κυβερνητικού μετώπου στο Βίτσι.

Ατακτα τώρα τμήματα του κυβερνητικού στρατού έφευγαν προς Καστοριά και Αλιάκμονα. Δημιουργήθηκε σοβαρότατη ευκαιρία στρατηγικής αντεπίθεσης του ΔΣΕ για την ανατροπή του εχθρού σε μεγάλο βάθος. Ομως η έλλειψη εφεδρικών δυνάμεων έσωσε και πάλι τον αντίπαλο στρατό από μια μεγάλη ήττα με σοβαρές συνέπειες.

«Η αποτυχία εις Βίτσι είχεν ανυπολoγίστους και τραγικάς συνεπείας. Εξουδετέρωσε σχεδόν εν τω συνόλω της την νίκην του Γράμμου... Εδημιούργησεν νέαν πληγήν - το μέτωπον Βίτσι- ώστε να απαιτηθούν νέοι αγώνες και θυσίαι εις αίμα και χρήμα κατά το 1949...» γράφει ο Θ. Πετζόπουλος.