Προβληματισμό και συζητήσεις έχει πυροδοτήσει η ανακοίνωση των βαθμολογιών των υποψηφίων για εισαγωγή στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ από τις οποίες προκύπτει ότι χιλιάδες υποψήφιοι δε θα συμπληρώσουν καν μηχανογραφικό. Η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ έχουν επιδοθεί στη γνωστή ταχτική συγκάλυψης της ουσίας ενός ζητήματος, όπως αυτό της Παιδείας, με μια αντιπαράθεση αποπροσανατολισμού των λαϊκών οικογενειών και των νέων γύρω από τα αποτελέσματα των εξετάσεων, προκειμένου να μείνει στην άκρη το μεγάλο ζήτημα του ποιο είναι το περιεχόμενο της Παιδείας και ποιων τους στόχους και τα συμφέροντα υπηρετεί. Και ταυτόχρονα να κρύψουν τις ευθύνες τους για την προώθηση μιας ακόμη πιο ταξικής, υποβαθμισμένης, μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και ταγμένης στην υπηρεσία του κεφαλαίου Παιδείας. Η καθιέρωση της βάσης του 10 και οι όποιες αλλαγές έγιναν στο εξεταστικό, δεν άλλαξαν σε τίποτα αυτήν την πολιτική, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να την εμφανίσει ως βήμα ποιοτικής αναβάθμισης, ενώ το ΠΑΣΟΚ κρύβει τη δική του αντιεκπαιδευτική πολιτική πίσω από τις τάχα διαμαρτυρίες για τους χιλιάδες που μένουν εκτός πανεπιστημίων.

Το «δεκάρι» των εξετάσεων δεν αποτιμά βεβαίως το μορφωτικό επίπεδο των μαθητών, καθώς πρόκειται για κατατακτήριες στις σχολές εξετάσεις σε ένα σχολείο όπου δεν παρέχει πραγματική μόρφωση. Με αυτό το δεδομένο δεν έχει νόημα η ύπαρξη αυτής της βάσης και πρέπει να καταργηθεί. Μεταθέτει στους μαθητές που υποβάλλονται στην ψυχοφθόρα διαδικασία των εξετάσεων, τους γονείς που χάνουν το λογαριασμό με τα φροντιστήρια, την ευθύνη, για την «αποτυχία» εισαγωγής σε κάποια σχολή, για να βγουν λάδι οι αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές. Αποτελεί έμμεσο τρόπο να καταργηθούν κάποια περιφερειακά τμήματα σχολών της ανώτατης εκπαίδευσης που ιδρύθηκαν χωρίς υποδομή, χωρίς περιεχόμενο, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των «τοπικών παραγόντων», σχολές χωρίς επιστημονικό και επαγγελματικό αντίκρισμα. Η βάση του δέκα, επίσης, οδηγεί τους «απορριφθέντες» στην πόρτα των κάθε λογής ιδιωτικών αδιαβάθμητων ΙΕΚ και κολεγίων, οι απόφοιτοι των οποίων γίνονται έρμαια της πιο άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης, καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προσφέρει άλλη διέξοδο σε δημόσιες επαγγελματικές σχολές μετά από ένα ενιαίο δωδεκάχρονο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο, που να δίνει πραγματική μόρφωση. Την ίδια στιγμή, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθούν στην ανώτατη εκπαίδευση υψώνουν νέα ταξικά εμπόδια στις σπουδές, για όσα παιδιά λαϊκών οικογενειών καταφέρουν να εισαχθούν στα ανώτατα ιδρύματα - παραμάγαζα των επιχειρήσεων που θέλουν να φτιάξουν.

Τα συμφέροντα των εργαζομένων έρχονται αντικειμενικά σε σύγκρουση με αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο όλο και περισσότερο μετατρέπεται μέσα από το περιεχόμενό του σε μηχανισμό αναπαραγωγής και εξυπηρέτησης της ιδεολογίας και της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ παράλληλα απομυζά ένα τεράστιο κομμάτι του φτωχού λαϊκού εισοδήματος και ετοιμάζει εργαζόμενους αναλώσιμους στις αδηφάγες ορέξεις του κέρδους από την εκμετάλλευσή τους. Οι εργαζόμενοι όχι μόνο πρέπει να καταδικάσουν αυτήν την πολιτική και τους υπηρέτες της, αλλά να ενταχτούν στον πολιτικό αγώνα για την ανατροπή της. Οι προσεχείς τοπικές εκλογές είναι η ευκαιρία να βάλουν στο προσκήνιο τις ανάγκες τους, καταδικάζοντας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την ενίσχυση των αγωνιστικών ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ και άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις.