«

Τριάντα επιχειρηματικοί όμιλοι το 2005, από τις εισηγμένες εταιρίες, κέρδισαν 4 δισ. ευρώ, με ρυθμούς αύξησης κερδοφορίας 40%. Ποιο είναι το μέρισμα, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, πρέπει να πάρουν οι εργαζόμενοι σ' αυτές τις επιχειρήσεις;».

Ρητορικού χαρακτήρα και με ελαφρώς ειρωνική διάθεση το ερώτημα που τέθηκε χτες στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, δε διεκδικούσε (και δεν πήρε άλλωστε...) κάποια σοβαρή απάντηση. Εμφανής στόχος η διακωμώδηση και γελοιοποίηση του καινούριου εφευρήματος της κυβερνητικής προπαγάνδας περί διανομής «κοινωνικού μερίσματος» στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα από τις επιχειρήσεις με «υψηλά κέρδη». Η κυβέρνηση κατέφυγε σε αυτό το επικοινωνιακό πυροτέχνημα, θορυβημένη ακόμα και η ίδια από τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς αύξησης της κερδοφορίας που παρουσιάζουν οι εισηγμένες εταιρίες για το 2005, αποτέλεσμα και στόχος του συνόλου της κυβερνητικής πολιτικής. Φυσικά, η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να πιέσει τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, δεν το κάνει άλλωστε ούτε καν σε αυτές που είναι η ίδια «εργοδότης».

Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή και κονιορτοποιεί τα κυβερνητικά τρυκ. Η κυβέρνηση συντονίζει τη συνολική επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και τη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους, δίνοντας έμπρακτα δείγματα γραφής στους εργασιακούς «χώρους ευθύνης» της (βλέπε νομοσχέδιο για πρώην ΔΕΚΟ). Συντονισμένη στο ίδιο μήκος κύματος η ηγεσία του ΣΕΒ προσφέρει γενναιόδωρες αυξήσεις 2,8% στις κερδοφόρες επιχειρήσεις και «ατομικές συμβάσεις» και τοπικά σύμφωνα απασχόλησης στις υπόλοιπες... Είναι ευνόητο ότι κυβέρνηση - εργοδοσία δεν έχουν καμία διάθεση να μοιράσουν τα υπερκέρδη στους εργαζόμενους, παρά μόνο άφθονα κροκοδείλια δάκρυα και κοροϊδία. Αλλού είναι λοιπόν το ζήτημα.

«

Δεν πιστεύω ότι η 24ωρη απεργία που έχουν προγραμματίσει για τις 15 Μαρτίου η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ συνιστά απαρχή κοινωνικής αναταραχής». Δεν είναι αβάσιμη η εκτίμηση - πρόβλεψη που εξέφρασε στην κυριακάτικη «Καθημερινή» ο Γ. Αλογοσκούφης. Εχει ασφαλείς ενδείξεις εξαιτίας της μέχρι τώρα συμπεριφοράς των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών. Το άσχημο για όλους τους είναι ότι τους έχουν πάρει χαμπάρι οι «από κάτω». Το «καζάνι βράζει» και η «κοινωνική αναταραχή» είναι θέμα χρόνου...