ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια απ' τα ίδια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για το καυτό θέμα της ανεργίας ήταν η προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών και όποιος περίμενε από τα δύο μεγάλα κόμματα να δει και ν' ακούσει κάτι διαφορετικό απ' όσα έβλεπε κι άκουγε τα προηγούμενα χρόνια, σίγουρα, θα απογοητεύτηκε. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κατηγόρησε τη νεοδημοκρατική κυβερνητική διαχείριση, η οποία «φορτώνει βάρη στους πολλούς και εξασφαλίζει κέρδη στους λίγους και ισχυρούς» και υποσχέθηκε «εγγύηση, ασφάλεια και σιγουριά» στους εργαζόμενους, όταν αναλάβει και πάλι το ΠΑΣΟΚ την κυβερνητική εξουσία. Ουσιαστικά, κατηγόρησε τη ΝΔ, επειδή συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, με αυτή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και μοίρασε γενικόλογες υποσχέσεις, όπως έκανε και ο Κ. Καραμανλής, όταν βρισκόνταν στην αντιπολίτευση. Ο τελευταίος θύμισε τα «ανδραγαθήματα» της ΠΑΣΟΚικής κυβερνητικής διαχείρισης, κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου για άκρατο λαϊκισμό και μικροκομματικές σκοπιμότητες και ζήτησε απ' όλους «υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης». Με άλλα λόγια, ό,τι έκανε και ο Κ. Σημίτης, όταν ήταν πρωθυπουργός και κατηγορούσε τον Κ. Καραμανλή για δημαγωγία, θυμίζοντάς του τι είχε κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Κατά τ' άλλα, η πολιτική του «ευρωμονόδρομου» ζει και βασιλεύει...

Το δικαίωμα και το μαστίγιο

Για τη χτεσινή στάση εργασίας ρωτήθηκε ο υπουργός Απασχόλησης Σ. Τσιτουρίδης και ιδού τι απάντησε:

«Η κυβέρνηση, αυτονοήτως, σέβεται το δικαίωμα του καθενός να διεκδικεί, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι μία κοινωνική ομάδα ή οποιοσδήποτε δε δημιουργεί αξεπέραστα προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική πορεία του τόπου».

Με δυο λόγια, το δικαίωμα στην απεργία, το δικαίωμα στη διεκδίκηση μπαίνει υπό προϋποθέσεις. Τώρα, το τι θα γίνεται, όταν δημιουργεί «προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική πορεία του τόπου», ο υπουργός δεν το είπε. Οι εργαζόμενοι όμως το ξέρουν. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατο ακόμη το παράδειγμα των ναυτεργατών. Το δικαίωμα της απεργίας γίνεται ανεκτό μόνο όταν δε θίγεται η πολιτική τους. Οταν όμως οι εργάτες δεν υποκύψουν και την αμφισβητήσουν, τότε επιστρατεύεται το μαστίγιο.

Τα «ψιλά γράμματα»...

Το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει και ορίζει ότι τα κρατικά και ιδιωτικά ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και δη, οι τηλεοπτικοί σταθμοί, έχουν την υποχρέωση της «ισότιμης» παρουσίασης των κομμάτων, των θέσεων και απόψεών τους. Και, βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουν, η πρώτιστη ευθύνη, για την εφαρμογή του Συντάγματος, βαραίνει την κυβέρνηση. Για το προαναφερόμενο θέμα, όμως, οι κυβερνώντες (πρώην και νυν) έχουν αναθέσει τη συγκεκριμένη ευθύνη στην «ανεξάρτητη αρχή», που λέγεται Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ). Το τελευταίο, εδώ και αρκετό καιρό, βγάζει σχετικές οδηγίες, δίνει συμβουλές και κάνει συστάσεις, αλλά τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους: Η κατ' ευφημισμόν κρατική τηλεόραση «χορεύει» στους ρυθμούς της εκάστοτε κυβέρνησης και τα ιδιωτικά κανάλια στον ντορό των κεφαλαιοκρατών αφεντικών τους, γράφοντας τη συνταγματική επιταγή και τα προαναφερόμενα στα παλιά τους παπούτσια.

Τις προάλλες, το ΕΣΡ εξέδωσε μια νέα σχετική οδηγία. Κι ενώ, ποτέ μέχρι σήμερα δεν προχώρησε σε ουσιαστικά μέτρα και κυρώσεις, έναντι της προκλητικής ασυδοσίας των καναλαρχών, τους κάνει κι ένα «δώρο» από πάνω, ζητώντας την προβολή των κομμάτων, σύμφωνα με την κοινοβουλευτική τους δύναμη. Μετατρέπει, δηλαδή, τη συνταγματική επιταγή της «ισότιμης» προβολής σε «αναλογική». Με ποιο δικαίωμα; Προφανώς, αυτά είναι... ψιλά γράμματα για τα μέλη του ΕΣΡ. Εδώ, οι καναλάρχες τους έχουν καταργήσει στην πράξη και δεν το έχουν πάρει ακόμη είδηση...

Διπλός ο εμπαιγμός

«Τσουχτερές» αυξήσεις που αγγίζουν το 43% και φυσικά απέχουν... παρασάγγας από τα «όρια του πληθωρισμού», όπως διατυμπάνιζε, επέβαλε τελικά η κυβέρνηση σε εισιτήρια και κόμιστρα. Οι αυξήσεις στα εισιτήρια των δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων (λεωφορεία, τρόλεϊ, «ηλεκτρικό» και μετρό) φτάνουν το 14,3%, ενώ στα κόμιστρα των ταξί αγγίζουν το 43%.

Ωστόσο, ο εμπαιγμός της κυβέρνησης προς το επιβατικό κοινό δεν περιορίζεται μόνο στις «τσουχτερές» αυξήσεις. Ακολουθώντας την παραπλανητική ρητορεία, είχε δεσμευτεί δημόσια διά του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Μ. Λιάπη ότι θα παραμείνουν αμετάβλητες οι τιμές στις κάρτες απεριόριστων διαδρομών. Εντούτοις φευ! Προχώρησε στην κατάργηση της μηνιαίας κάρτας των 35 ευρώ, που ισχύει σήμερα για όλα τα συγκοινωνιακά μέσα, πλην του τραμ. Στη θέση της εκδίδεται νέα, αλλά με κόστος 38 ευρώ, η οποία θα ισχύει και για το τραμ. Επί της ουσίας δηλαδή η κυβέρνηση αθέτησε και τη δέσμευσή της για τις «αμετάβλητες» κάρτες, αφού τώρα υποχρεώνει το επιβατικό κοινό να πληρώνει επιπλέον 3 ευρώ, ανεξάρτητα αν χρησιμοποιεί ή όχι το τραμ.

Ο Καποδίστριας, ο Καραϊσκάκης και ... το γκολφ

Η εικόνα δεν αλλάζει. Μόνο οι χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες εκδηλώνεται το φαινόμενο. Οι διαμαρτυρίες κατοίκων από διάφορες κοινότητες της χώρας ενάντια στις αναγκαστικές συνενώσεις του «Σχεδίου Καποδίστριας» που θεσπίστηκαν με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 1998, όλως ...τυχαίως, εκδηλώνονται λίγο πριν τις τοπικές εκλογές. Και η αφορμή γι' αυτό είναι οι κυβερνητικές αποφάσεις - είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ - με τις οποίες εξαιρούνται από τις συνενώσεις κάποιες κοινότητες. Πρόσφατα, αυτές οι εικόνες αναβίωσαν μετά την τροπολογία (σ.σ. χτες έγινε άρθρο σε νομοσχέδιο) που κατέθεσε η ΝΔ και με την οποία «αυτονομούνται» 4 κοινότητες σε Κρήτη και Θεσσαλία, προκάλεσε την αντίδραση κατοίκων από κοινότητες που θέλουν και εκείνοι να «αυτονομηθούν».

Πέρα από το εξόφθαλμο του πράγματος, ότι δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για ψηφοθηρικούς λόγους πυροδοτούν τέτοιου τύπου αντιδράσεις, το κύριο από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι τα δύο κόμματα επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το κύριο που είναι η αιτία των λαϊκών προβλημάτων και που δεν αντιμετωπίζονται ούτε από τον «Καποδίστρια» ούτε από τις αυτονομήσεις απ' αυτόν. Ετσι συγκαλύπτουν τις αιτίες που γεννούν τη δυσαρέσκεια, διοχετεύοντάς τη στην άποψη ότι για τα άλυτα προβλήματα φταίει το «πού θα είναι η έδρα ενός δήμου». Και με επιχειρήματα που φτάνουν ακόμα και στο σημείο τού «εδώ ξαπόστασε λίγο ο Καραϊσκάκης»...

Φαινόμενα ιδανικά για την κυρίαρχη τάξη που την ίδια στιγμή, σχεδιάζει πως μέσω του «Καποδίστρια» θα στηριχτεί ακόμα περισσότερο ο μηχανισμός εκείνος, για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική των αναδιαρθρώσεων. Ή πως τα όποια έργα γίνουν στους «συνενωμένους» πλέον δήμους θα είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνο της λεγόμενης «επιλεξιμότητας» που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι, χάνεται το κύριο που είναι ότι: οι κάτοικοι της τάδε κοινότητας στη Θεσσαλία, που εξαναγκάζονται να συνενωθούν και που δεν έχουν αποχετευτικό σύστημα ή δίκτυο ύδρευσης θα εξακολουθήσουν να μην έχουν, γιατί το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων εναρμονισμένο πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ, προβλέπει αντί γι' αυτά τα έργα ζωτικής σημασίας, γήπεδο γκολφ ή πάρκο με νεροτσουλήθρες σε κάποιον άλλο δήμο της χώρας...

Τα προβλήματα τα βγάζει η ίδια η πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστική εκείνη η ανακοίνωση 50 προέδρων τοπικών συμβουλίων της Λέσβου που, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη υλοποίησης του «Καποδίστρια», σημείωναν πως «η κατάργηση σχολείων, ταχυδρομείων, δημόσιων υπηρεσιών, αγροτικών ιατρείων, υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο στα χωριά». Και πως «τα υπουργεία φορτώνουν αρμοδιότητες στους νέους δήμους, τακτική που οδηγεί τις δημοτικές αρχές στην υπερφορολόγηση των δημοτών».

Τώρα, λοιπόν, που - λίγους μήνες πριν τις τοπικές εκλογές - το θέμα «Καποδίστριας» ήρθε ξανά στην επιφάνεια, δεν πρέπει να πέσει κανείς στην παγίδα του αποπροσανατολισμού. Οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν και να επιλέξουν με βάση τα πραγματικά τους προβλήματα. Την ανεργία, τη φτώχεια, τη λιτότητα, τους μισθούς πείνας, την ανυπαρξία έργων για την προστασία της ζωή τους (αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση). Και να είναι αυτό το μόνο κριτήριο ψήφου απέναντι σε όσα πλασματικά διλήμματα «χτίζουν» οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου.

Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Τα (αν)ασφαλισμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ και το κυριότερο πολλά ...μασημένα λόγια! Αυτή είναι η στάση της κυβέρνησης για το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης και φυσικά το γεγονός αυτό τίποτε καλό δεν προμηνύει.

Ο υπουργός Οικονομίας τα λέει «έτσι», ο υπουργός Εργασίας τη μια «έτσι» και την άλλη «αλλιώς» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «έτσι κι αλλιώς». Οπως και να 'χει, πάντως, όποιες αλλαγές γίνουν, είτε σε αυτή, είτε στην άλλη περίοδο, είτε με αυτή, είτε με άλλη κυβέρνηση, αρνητικές θα είναι.

Και μόνον από τις ...επιτροπές και τα επιτροπάτα, που ετοιμάζονται να στήσουν για να φτιάξουν... μελέτες και να κάνουν «διαλόγους», μπορεί να κατανοήσει κανείς το εύρος των αντεργατικών μέτρων που θα επιχειρηθούν.

Αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, όσο πιο πολύ ετοιμάζεται ένα σκηνικό στημένου διαλόγου, όσο περισσότερο ακούμε για «κοινωνικούς εταίρους» και «ανταλλαγές απόψεων», τόσο χειρότερη είναι η «δουλιά» που ετοιμάζεται.

Πόσο μάλλον, όταν συνεχίζεται η πραγματική ομοβροντία, περί της απειλούμενης ...ολοκληρωτικής καταστροφής, αν δεν παρθούν σοβαρά και αποφασιστικά μέτρα. Ουσιαστικά, τον τελευταίο καιρό, μας λένε ότι έχουμε τρεις επιλογές: ΄Η να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, ή να γίνουμε πελάτες στις ιδιωτικές ασφαλιστικές, ή θα καταστραφεί η οικονομία και η χώρα το πολύ μέχρι το 2030...

ΑΥΞΗΣΗ ΚΑΤΑ 100% παρουσίασαν τα κέρδη της Εθνικής Τράπεζας για το 2005, ενώ η Αγροτική Τράπεζα αναζητά προς εξαγορά άλλα τραπεζικά ιδρύματα στη Βαλκανική. Κι αυτές είναι τράπεζες που υποτίθεται πως βρίσκονται στον έλεγχο του δημοσίου. Φανταστείτε, δηλαδή, τις κερδοφορίες και τους σχεδιασμούς των ιδιωτικών τραπεζών...

Κι όλα αυτά, την ώρα που ...δεν περισσεύει τίποτε για τους τραπεζοϋπάλληλους. Ούτε καν η ...πολυτέλεια υπογραφής κλαδικής σύμβασης εργασίας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο πρωθυπουργός, πάντως, το 'κανε το ...καθήκον του. Κάλεσε τους μεγαλομετόχους των τραπεζών να μοιράσουν ένα μέρος των κερδών τους στους εργαζόμενους. Βλέπετε, σε καιρούς «ελεύθερης αγοράς», ανταγωνιστικότητας κλπ., η κοροϊδία παίρνει νέες διαστάσεις...

Αδυναμία «κατανόησης»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η απάντηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, ήταν σαφέστατη, αλλά η «Αυγή» - απ' ό,τι φαίνεται - αδυνατεί να την κατανοήσει. Μιλάμε για την πρόταση του Αλ. Αλαβάνου, περί ανάληψης διακομματικής νομοθετικής πρωτοβουλίας «ώστε να απαγορευτεί η επιστράτευση εφόσον υπάρχει απόφαση δικαστηρίου που κρίνει νόμιμη την απεργία» και τη σχετική απάντηση της Αλ. Παπαρήγα, στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή. «Εμφανώς σε δύσκολη θέση από την πρόταση διαλόγου» βρέθηκε η γραμματέας του ΚΚΕ, γράφει η χτεσινή «Αυγή». Αυτό κατάλαβε, από την ξεκάθαρη και κατηγορηματική τοποθέτηση της Αλ. Παπαρήγα, ότι το ΚΚΕ δε στηρίζει την αντεργατική νομιμότητα του κατεστημένου και είναι κατηγορηματικά αντίθετο στην επιστράτευση απεργών, είτε οι απεργίες κρίνονται νόμιμες είτε παράνομες από τα δικαστήρια. Προφανώς, ειδικά το τελευταίο ξεφεύγει από τις... δυνατότητες κατανόησης της «Αυγής». Βλέπετε, η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη αποτελεί έναν εκ των βασικών θεσμών του αστικού κράτους...

... και επικίνδυνες αυταπάτες

Ετσι ή αλλιώς, όμως, η σχετική πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ κάνει σκόπιμες ορισμένες επισημάνσεις. Πρώτον, υποτίθεται πως γίνεται για να προστατεύσει το δικαίωμα της απεργίας. Στην πραγματικότητα, όμως, θέλει να κάνει σαφέστερο το καθεστώς του περιορισμού του. Κι ακόμη περισσότερο, θέτει το καθεστώς αυτό στη «διακριτική ευχέρεια» των αστικών δικαστηρίων και της αντεργατικής νομιμότητας του κράτους της πλουτοκρατίας. Δεύτερον, η πρόταση Αλαβάνου βάζει σε κίνδυνο αυτές τις ίδιες τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα. Απόδειξη γι' αυτό αποτελεί η απάντηση του Γ. Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόταση Αλαβάνου και δήλωσε έτοιμος να συνεργαστεί για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της σχετικής νομοθεσίας, ώστε να είναι καθαρό σε ποιες περιπτώσεις γίνεται πολιτική επιστράτευση και καταργείται το δικαίωμα της απεργίας. Τρίτον, οι συχνές αναφορές του προέδρου του ΣΥΝ στις άλλες χώρες της ευρωένωσης, όπου δήθεν είναι αδιανόητα τέτοια αντεργατικά μέτρα, φανερώνουν απλώς τις σχετικές αυταπάτες της ηγεσίας του ΣΥΝ. Αμφιβάλλει κανείς ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις οποιασδήποτε καπιταλιστικής χώρας δε θα έχουν τον παραμικρό δισταγμό για την επιβολή τέτοιων ή ακόμη χειρότερων μέτρων, εάν οξυνθεί η ταξική πάλη και το εργατικό - λαϊκό κίνημα αμφισβητήσει την κυριαρχία των δυνάμεων αυτών;

Αυτά συμβαίνουν, όμως, όταν κάποιοι πρώην κομμουνιστές και αριστεροί έχουν «ξεχάσει» διά παντός ότι η ταξική πάλη γυρίζει τον τροχό της κοινωνικής εξέλιξης...

Η «κινητοποίηση» της ΑΔΕΔΥ

Μέχρι και το απόγευμα της Δευτέρας, λίγες δηλαδή ώρες πριν τη χτεσινή στάση εργασίας, κανείς δεν ήξερε, με ευθύνη της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ, σε ποιες περιοχές της Ελλάδας είχε κηρυχτεί στάση εργασίας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Η πρώτη απόφαση που είχε ληφθεί από την ΑΔΕΔΥ, την προηγούμενη βδομάδα, όριζε ότι η χτεσινή στάση εργασίας αφορούσε μόνο στην Αττική. Προχτές, με δελτίο Τύπου, ανακοινώθηκε ότι εκτός από την Αττική θα γίνει και παμμακεδονική στάση εργασίας. Για την τελευταία όμως δεν υπήρχε απόφαση της ΑΔΕΔΥ και για να πραγματοποιηθεί θα έπρεπε να ληφθούν σχετικές αποφάσεις από τα νομαρχιακά τμήματα της Μακεδονίας. Ωστόσο, εκτός από τη Θεσσαλονίκη, μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας ήταν άγνωστο ποια άλλα νομαρχιακά τμήματα είχαν πάρει τέτοια απόφαση και αν είχαν πάρει... Το γεγονός είναι ενδεικτικό για τον τρόπο με τον οποίο οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες υπονομεύουν μια κινητοποίηση, πριν καλά καλά την κηρύξουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να ακουστεί μια «τουφεκιά στον αέρα», να βγουν στο γυαλί της τηλεόρασης κι ύστερα, τα τραπέζια του «διαλόγου» να είναι καλά...

Ολα στο ύψος τους

«Μέσα στα δύο πρώτα χρόνια δουλιάς μας υλοποιήσαμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις σε ποσοστό 70%. Ποιος μπορεί τώρα να μιλήσει για επικοινωνιακά τεχνάσματα λοιπόν;».

Τα παραπάνω αναφέρει ο τέως υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης στον απολογισμό του έργου του, που έδωσε προχτές το βράδυ στους υγειονομικούς συντάκτες.

Δεν ξέρουμε, αν είναι το 70% ή το 80% του προεκλογικού προγράμματος της ΝΔ. Είναι σαφές, όμως, ότι οι νόμοι που ψηφίστηκαν και οι κυριότερες αποφάσεις που πάρθηκαν στα δυο χρόνια κινήθηκαν στην κατεύθυνση της έντασης της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών Υγείας. Μάλιστα, το υπουργείο Υγείας αποτέλεσε και την ...πρωτοπορία στις λεγόμενες Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Γι' αυτό και οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας έμειναν στο ύψος τους - πάνω από 46% των συνολικών δαπανών Υγείας, όπως σ' όλη την περασμένη δεκαετία. Κι έτσι, «όποιος έχει χρήματα απολαμβάνει καλύτερη περίθαλψη, ενώ για όποιον δεν έχει, η πρόσβαση και η χρήση των υπηρεσιών είναι δυσχερέστερη», όπως διαπίστωνε και στο Κυβερνητικό της Πρόγραμμα (σελίδα 9) η ΝΔ.

Κι όταν πληρώνουν οι εργαζόμενοι, κερδίζουν οι επιχειρηματίες. Ο χώρος της Υγείας προσφέρει «πλούσια περιθώρια καθαρού κέρδους... σχεδόν τετραπλάσια σε σύγκριση με τη μέση επίδοση στην ελληνική οικονομία», διαπίστωνε έρευνα της εταιρίας HELLASTAT, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 31 Γενάρη 2006.

Το μαχαίρι δε θα 'φτανε στο κόκαλο...

Στους «φτωχοδιάβολους»! Μέχρι εκεί έφτασε το «μαχαίρι». Η απόφαση του δικαστηρίου για το πολύνεκρο ναυάγιο του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που γνωρίζει όλος ο κόσμος. Οτι το χέρι του νόμου, ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης, έχουν όρια. Δεν μπορεί (έτσι είναι φτιαγμένη, να προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία) να αγγίξει ούτε τρίχα, από εφοπλιστές, βιομηχάνους, τραπεζίτες. Ετσι ο πλοίαρχος και ο υποπλοίαρχος οδηγήθηκαν γραμμή στη φυλακή με 19 και 16 χρόνια, αντίστοιχα, στην πλάτη ο καθένας. Το δικαστήριο θεώρησε ότι αυτοί και μόνο έπρεπε να πληρώσουν για τους 80 νεκρούς. Οι εφοπλιστές αφέθηκαν ελεύθεροι. Ομως, η πρόκληση δε σταματάει εδώ. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο θάνατος των 80 ανθρώπων δεν αφορά τους εφοπλιστές. Ούτε τους μηχανισμούς ελέγχου αξιοπλοΐας των πλοίων. Κι αυτοί εργαλεία των εφοπλιστών είναι. Η υποτυπώδης ποινή που επέβαλε στους εφοπλιστές αφορά τους ζωντανούς γιατί ...από αμέλεια, δηλαδή «κατά λάθος», τους εξέθεσαν σε κίνδυνο!

Η απόφαση αυτή ήταν αναμενόμενη. Οι ...σχετικές κατευθύνσεις στους δικαστές να «ρίξουν στα μαλακά» τους εφοπλιστές είχαν δοθεί από την πρώτη στιγμή του ναυαγίου, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Την ώρα που η θάλασσα της Πάρου ξέβραζε πτώματα, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Χρήστος Παπουτσής, αυτός που είχε επικυρώσει για το χατίρι του πλοιοκτήτη Κληρονόμου τα δρομολόγια του «ΣΑΜΙΝΑ» αντί να το στείλει στο διαλυτήριο, έσπευσε να τα βάλει με τους «στραβούς ναυτεργάτες που δεν είδαν ολόκληρους βράχους». Πρεμούρα του ήταν να «βγάλει λάδι» το εφοπλιστικό κεφάλαιο και την πολιτική που ανάγει τα κέρδη του σε ιερό και όσιο. Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια η κυβέρνηση της ΝΔ. Με την πολιτική της υπέρ των εφοπλιστών έστρωσε το δρόμο για την «απαλλαγή» τους από τη Δικαιοσύνη.

Με απλά λόγια: Οι υπεύθυνοι και οι αιτίες που έστειλαν στον πάτο της θάλασσας το «ΣΑΜΙΝΑ» όχι απλά παραμένουν, αλλά απειλούν πλέον ευθέως τη ζωή επιβατών, ναυτεργατών, εργαζομένων. Ακόμα και αυτά τα ελλιπέστατα μέτρα που προβλέπονταν για την ασφάλεια της ζωής στη θάλασσα εξανεμίστηκαν, γιατί ενοχλούσαν τους εφοπλιστές. Τελευταίο «κατόρθωμα» των πολιτικών εκπροσώπων των εφοπλιστών είναι το νομοσχέδιο της ΝΔ. Αυτό που ξεσήκωσε στο πόδι τους ναυτεργάτες και με το μεγαλειώδη απεργιακό τους αγώνα έκαναν το στόχο απόσυρσής του και συνολικά την απόκρουση της εφοπλιστόδουλης πολιτικής υπόθεση της εργατικής τάξης.

Το νομοθετικό αυτό εξάμβλωμα προβλέπει την πλήρη εφαρμογή του κανονισμού 3577 της Ευρωπαϊκής Ενωσης παραδίδοντας ναυτεργάτες και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες στην ασυδοσία των εφοπλιστών, ενώ «βγάζει από τη μέση» ακόμα και αυτούς τους ανάπηρους διεθνείς κανόνες «περί αστικής ευθύνης» για τους εφοπλιστές που περιείχε η ελληνική νομοθεσία. Και έχουν από πάνω το θράσος αυτοί των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αυτοί που «στήνουν στα πέντε μέτρα» την ανθρώπινη ζωή στα καράβια για τα κέρδη των εφοπλιστών, να χαρακτηρίζουν «ακρότητες» τη μεγάλη ναυτεργατική απεργία! Ομως, όσο και αν λυσσάνε τα υποχείρια των εφοπλιστών η απεργία των ναυτεργατών άνοιξε δρόμο. Το μέτωπο ναυτεργατών, αγροτών, νησιωτών, εργαζομένων, όπως κουρέλιασε την πολιτική επιστράτευση, ακόμα πιο αποφασιστικά θα δώσει και τις επόμενες ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται. Η πάλη για την ανατροπή της αντεργατικής, άκρως επικίνδυνης πολιτικής θα είναι και η δικαίωση των 80 νεκρών του «ΣΑΜΙΝΑ».