Η εικόνα δεν αλλάζει. Μόνο οι χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες εκδηλώνεται το φαινόμενο. Οι διαμαρτυρίες κατοίκων από διάφορες κοινότητες της χώρας ενάντια στις αναγκαστικές συνενώσεις του «Σχεδίου Καποδίστριας» που θεσπίστηκαν με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 1998, όλως ...τυχαίως, εκδηλώνονται λίγο πριν τις τοπικές εκλογές. Και η αφορμή γι' αυτό είναι οι κυβερνητικές αποφάσεις - είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ - με τις οποίες εξαιρούνται από τις συνενώσεις κάποιες κοινότητες. Πρόσφατα, αυτές οι εικόνες αναβίωσαν μετά την τροπολογία (σ.σ. χτες έγινε άρθρο σε νομοσχέδιο) που κατέθεσε η ΝΔ και με την οποία «αυτονομούνται» 4 κοινότητες σε Κρήτη και Θεσσαλία, προκάλεσε την αντίδραση κατοίκων από κοινότητες που θέλουν και εκείνοι να «αυτονομηθούν».

Πέρα από το εξόφθαλμο του πράγματος, ότι δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για ψηφοθηρικούς λόγους πυροδοτούν τέτοιου τύπου αντιδράσεις, το κύριο από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι τα δύο κόμματα επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους από το κύριο που είναι η αιτία των λαϊκών προβλημάτων και που δεν αντιμετωπίζονται ούτε από τον «Καποδίστρια» ούτε από τις αυτονομήσεις απ' αυτόν. Ετσι συγκαλύπτουν τις αιτίες που γεννούν τη δυσαρέσκεια, διοχετεύοντάς τη στην άποψη ότι για τα άλυτα προβλήματα φταίει το «πού θα είναι η έδρα ενός δήμου». Και με επιχειρήματα που φτάνουν ακόμα και στο σημείο τού «εδώ ξαπόστασε λίγο ο Καραϊσκάκης»...

Φαινόμενα ιδανικά για την κυρίαρχη τάξη που την ίδια στιγμή, σχεδιάζει πως μέσω του «Καποδίστρια» θα στηριχτεί ακόμα περισσότερο ο μηχανισμός εκείνος, για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική των αναδιαρθρώσεων. Ή πως τα όποια έργα γίνουν στους «συνενωμένους» πλέον δήμους θα είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά και μόνο της λεγόμενης «επιλεξιμότητας» που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι, χάνεται το κύριο που είναι ότι: οι κάτοικοι της τάδε κοινότητας στη Θεσσαλία, που εξαναγκάζονται να συνενωθούν και που δεν έχουν αποχετευτικό σύστημα ή δίκτυο ύδρευσης θα εξακολουθήσουν να μην έχουν, γιατί το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων εναρμονισμένο πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ, προβλέπει αντί γι' αυτά τα έργα ζωτικής σημασίας, γήπεδο γκολφ ή πάρκο με νεροτσουλήθρες σε κάποιον άλλο δήμο της χώρας...

Τα προβλήματα τα βγάζει η ίδια η πραγματικότητα. Είναι χαρακτηριστική εκείνη η ανακοίνωση 50 προέδρων τοπικών συμβουλίων της Λέσβου που, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη υλοποίησης του «Καποδίστρια», σημείωναν πως «η κατάργηση σχολείων, ταχυδρομείων, δημόσιων υπηρεσιών, αγροτικών ιατρείων, υποβαθμίζουν το βιοτικό επίπεδο στα χωριά». Και πως «τα υπουργεία φορτώνουν αρμοδιότητες στους νέους δήμους, τακτική που οδηγεί τις δημοτικές αρχές στην υπερφορολόγηση των δημοτών».

Τώρα, λοιπόν, που - λίγους μήνες πριν τις τοπικές εκλογές - το θέμα «Καποδίστριας» ήρθε ξανά στην επιφάνεια, δεν πρέπει να πέσει κανείς στην παγίδα του αποπροσανατολισμού. Οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν και να επιλέξουν με βάση τα πραγματικά τους προβλήματα. Την ανεργία, τη φτώχεια, τη λιτότητα, τους μισθούς πείνας, την ανυπαρξία έργων για την προστασία της ζωή τους (αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση). Και να είναι αυτό το μόνο κριτήριο ψήφου απέναντι σε όσα πλασματικά διλήμματα «χτίζουν» οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου.