ΟΔημήτρης Γληνός κατονόμαζε την Εκκλησία ως μια από τις μορφές πνευματικής αντίδρασης. H υποστήριξη του αρχιεπισκόπου στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης το επιβεβαιώνει. Η περσινή και ιδιαίτερα η φετινή επίθεση στους αγωνιζόμενους μαθητές από τον εκπρόσωπο της Εκκλησίας έχει και τα ιδιαίτερα ανταλλάγματά της.

Θυμίζουμε ότι η υποχρεωτική διδασκαλία του θρησκευτικού δόγματος - κατάσταση ασυμβίβαστη τόσο με το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα της ανεξιθρησκίας, όσο και με την επιστημονική κοσμοαντίληψη που το σχολείο θα έπρεπε να υπηρετεί - συνεχίζει να καταλαμβάνει σημαντική μερίδα του ωρολογίου προγράμματος, εκτοπίζοντας και περιορίζοντας σημαντικότατα μαθήματα. Ενδεικτικά, στο Λύκειο αφιερώνονται 2 ώρες τη βδομάδα για τα Θρησκευτικά, όταν δε διατίθεται ώρα για υποχρεωτική διδασκαλία της Ψυχολογίας ή της Λογικής, όταν ακόμη και η Φιλοσοφία δε θεωρείται «υποχρεωτικό μάθημα γενικής παιδείας». Αλλά και στα ΤΕΕ ακόμη, που μόλις 1 ώρα αφιερώνουν στην Ιστορία, στη Χημεία, στη Φυσική Αγωγή και 2 ώρες όλες κι όλες στη Γλώσσα, προβλέπεται 1 ώρα τη βδομάδα υποχρεωτικής θρησκευτικής κατήχησης.

Πέρα από το ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου και των ΤΕΕ, αναβαθμίζεται κι ο ρόλος του «μαθήματος», καθώς μάλιστα στη Β' και Γ' Λυκείου εξετάζεται πανελλαδικά, κι ο βαθμός του καθορίζει ακόμη και την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Αν κάνει κάποιος για φυσικός, μηχανικός ή γιατρός θα κριθεί σε σημαντικό βαθμό από την επιτυχία του στα θρησκευτικά! Κι ούτε κουβέντα δε θέλει, λέει, να ακούσει ο επικεφαλής της Εκκλησίας για την εξαίρεση του μαθήματος από αυτές τις εξετάσεις.