Οταν ο Κ. Σημίτης έλεγε στη Βουλή το περιβόητο «ευχαριστώ τις ΗΠΑ», τον υπερασπιζόταν. Οταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έβαζε την υπογραφή της στους αμερικανο-ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, ξεσπάθωνε ενάντια στον «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς και επιχειρηματολογούσε για την επιτακτική ανάγκη της ολόπλευρης συμμετοχής της χώρας μας στη διαμόρφωση της «νέας τάξης» στα Βαλκάνια, κατακεραυνώνοντας όσους διαδήλωναν κατά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Και, βέβαια, ήταν διαπρύσιος κήρυκας της πολιτικής «βήμα βήμα προσέγγισης» με την Αγκυρα, των ζεϊμπέκικων του Γ. Παπανδρέου με τον Τζεμ και θερμότατος οπαδός της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ολα αυτά και πολλά ακόμη παρόμοια, όμως, μέχρι το Μάρτη του 2004. Μετά τις εκλογές και αφού στην κυβέρνηση βρέθηκε η ΝΔ, έχει αλλάξει βιολί. Στον ίδιο ντορό συνεχίζει, βέβαια, αλλά, τώρα, τον παίζει σε τόνους ...αντιπολίτευσης. Ετσι, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στα Ευρωτουρκικά, κατακεραύνωνε την κυβέρνηση της ΝΔ τις προάλλες, επειδή «έχει εξελιχθεί σε ένα είδος κοροϊδάκι της Κοντολίζας». Επειδή έχει κάνει την Ελλάδα «δεδομένη και πειθήνια» και την έφερε «από το κέντρο της Ευρώπης, στο άκρο της Βαλκανικής, στις υπώρειες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Πάλι καλά, που δε φώναξε το γνωστό από παλιά «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ισως, τον εμποδίζει η προσήλωσή του στην παγκοσμιοποίηση.

Για τον Ι. Κ. Πρετεντέρη μιλάμε, ο οποίος, τον τελευταίο καιρό, διερευνά τα ανεξάντλητα όρια της υποκρισίας...