Την 1η Ιούνη του 1848, ενώ στη Γερμανία εξελισσόταν η επανάσταση που είχε ξεσπάσει το Μάρτη του 1848, κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της μεγάλης καθημερινής πολιτικής εφημερίδας «Νέα εφημερίδα του Ρήνου». Αρχισυντάκτης της ήταν ο Καρλ Μαρξ. Κάτω από τον τίτλο υπήρχε η φράση: «Οργανο της δημοκρατίας». Στην ουσία η εφημερίδα αυτή ήταν το βήμα της επαναστατικής εμπροσθοφυλακής του προλεταριάτου. Αυτό φανέρωναν τα άρθρα που έγραφαν ο Μαρξ και ο Ενγκελς από αφορμή το χαρτιστικό κίνημα στην Αγγλία και προπάντων οι φλογεροί και μαχητικοί τους λόγοι για να υπερασπίσουν την επανάσταση των εργατών του Παρισιού που ξέσπασε τον Ιούνιο. Μόλις δημοσιεύτηκαν τα άρθρα αυτά, πολλοί αστοί μέτοχοι της εφημερίδας, που στην αρχή είχαν κατορθώσει να τους πείσουν να πάρουν μέρος στην έκδοσή της, αποχώρησαν.

Η «Νέα εφημερίδα του Ρήνου» στηλίτευε τους φανερούς αντεπαναστάτες και την προδοτική στάση των φιλελεύθερων, κατέκρινε την ασυνέπεια και την αναποφασιστικότητα των μικροαστών δημοκρατών και υποστήριζε τα ζωτικά συμφέροντα του γερμανικού λαού. Η εφημερίδα φώτιζε πλατιά το ξετύλιγμα της επανάστασης στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Αυστρία και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για το εργατικό κίνημα και για τον επαναστατικό αγώνα των λαϊκών μαζών στις άλλες χώρες, καθώς και για το εθνικό κίνημα του πολωνικού, του ιταλικού, του ουγγρικού, του τσέχικου και άλλων λαών.

Η έκδοση της «Νέας Εφημερίδας του Ρήνου» συνέβαλε αποφασιστικά στο να εδραιωθούν στο επαναστατικό, προοδευτικό, εργατικό κίνημα οι ιδέες του επιστημονικού κομμουνισμού. Ηταν ο καθημερινός καθοδηγητής του επαναστατημένου γερμανικού προλεταριάτου. Με τη «Νέα εφημερίδα του Ρήνου» ο Μαρξ και ο Ενγκελς έδειξαν πρακτικά την αξία του επαναστατικού Τύπου και έδωσαν ένα υπόδειγμα για την ανάπτυξή του στο μέλλον. Οι θεμελιωτές του επιστημονικού κομμουνισμού απέδιδαν μεγάλη σημασία στον Τύπο και στη δυνατότητά του να παίξει το ρόλο του συλλογικού οργανωτή.

Η «Νέα εφημερίδα του Ρήνου» έκλεισε στις 19 Μάη του 1849, όταν είχε επικρατήσει στη Γερμανία η αντεπανάσταση. Το τελευταίο της φύλλο (301^ο) ήταν τυπωμένο ολόκληρο με κόκκινο μελάνι. Αποχαιρετώντας ο Μαρξ τους εργάτες της Κολωνίας γράφει από μέρους των συνεργατών της εφημερίδας πως «τελευταία τους λέξη θα είναι παντού και πάντοτε: Απελευθέρωση της εργατικής τάξης».